Ο Λεωνίδας Κακούρης κοιτάζει στα μάτια τον «Δούκα» από τις «Άγριες Μέλισσες» και κοντράρεται μαζί του

Ο ηθοποιός μιλάει στο newsbeast.gr, αναλύει τον μονίμως θυμωμένο «Δούκα», εξηγεί γιατί πάντα αδικεί τον «Κωνσταντή» και μοιράζεται τις σκέψεις του για την αφύσικη κανονικότητα του κορονοϊού και το εμβόλιο που θα το κάνει όταν έρθει η δική του σειρά.

– Ας ξεκινήσουμε από τις «Άγριες Μέλισσες» και τον χαρακτήρα που υποδύεστε. Τον Δούκα Σεβαστό. Έχω μια απορία… Πώς γίνεται ένας χαρακτήρας ο οποίος έχει κάνει τόσες άσχημες πράξεις, τόσα λάθη, να έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό;

Χαίρομαι που είναι αγαπητός ο Δούκας, γιατί είναι ωραίο να σε αγαπάνε, αλλά η αλήθεια είναι πως και εγώ προσπαθώ να το εξηγήσω. Είναι όντως συμπαθής, αγαπούν να τον μισούν.

– Αυτό ή του δίνουν οι τηλεθεατές κάποιο άλλοθι για τις πράξεις του επειδή έχει «χάσει» το παιδί του; Ό,τι πιο σκληρό για έναν γονιό…

Σίγουρα, αλλά όσο σκληρό και αν είναι, ακόμα και εγώ που τον υποδύομαι, υπάρχουν φορές που διαβάζω το σενάριο και εξοργίζομαι με τον ήρωα. Λέω: «Θεέ μου, θα περάσει από αυτόν τον κόσμο και δεν θα πάρει χαμπάρι; Δεν θα καταλάβει τίποτα; Θα ζει περικυκλωμένος σε αυτόν τον κόσμο που έχει φτιάξει, του οποίου το θρόνο κατέχει και θέλει να τον σέβονται άπαντες;».

– Οι μόνες φορές που ο Δούκας Σεβαστός χαμογελά και χαλαρώνει, είναι όταν βρίσκεται στο πλευρό του εγγονιού του, του Σέργιου…

Ναι, εκεί βγαίνει ένας άλλος. Εκεί αφήνω να βγει η δική μου προσωπική ευαισθησία με τα παιδιά. Την εκμεταλλεύομαι με έναν τρόπο για να την περάσω στο χαρακτήρα.

– Ο Δούκας γιατί είναι μονίμως θυμωμένος;

Γιατί είναι μονίμως σε πόλεμο. Κυρίως με τον εαυτό του και μετά με τους άλλους.

– Με τον εαυτό του για ποιο λόγο να είναι σε πόλεμο;

Όλα αυτά ανάγονται στην παιδική ηλικία και στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε ο οποίος δεν είναι πολύ διαφορετικός από τον λάθος τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει ο ίδιος τα παιδιά του.

– Ο Κωνσταντής είναι μονίμως ο «ριγμένος» σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Είναι σαν να περνάει ο Δούκας στον Κωνσταντή αυτά που πέρασε εκείνος με τον πατέρα του. Είναι ο λάθος τρόπος για να σκληραγωγήσει τον γιο του;

Είναι ο λάθος τρόπος με τον οποίο έχει αντιληφθεί ο Δούκας ότι μπορεί κανείς να τα καταφέρει στη ζωή. Και ο ίδιος όταν ήταν νέος ήταν στη θέση του Κωνσταντή σε σχέση με τον Μιλτιάδη, ήταν ο πιο «ριγμένος». Ο Μιλτιάδης ήταν ο πιο έξυπνος και αγαπητός. Ο Δούκας σε όλη του τη ζωή προσπαθούσε να αποδείξει ότι αυτός είναι που έχει όλα αυτά τα χαρίσματα που δεν του τα αναγνωρίζει ο πατέρας του. Και το αποτέλεσμα ήταν να φτιάξει ένα πολύ σκληρό χαρακτήρα, μια «πανοπλία» για να μπορεί να κινείται ώστε να προκαλεί με την παρουσία του το φόβο και φυσικά τον σεβασμό.

– Αυτό δηλαδή είναι που τον οδηγεί να δοκιμάζει συνέχεια τις δυνάμεις του και να δείχνει την εξουσία που κατέχει;

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει γαλουχηθεί η προσωπικότητά του. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια για να φτάσει να γίνει έτσι ο Δούκας.

– Αυτή η εξουσία όμως πάει… περίπατο όταν μιλάει η Μυρσίνη αφού γνωρίζει τα κουμπιά του και τον χειραγωγεί με μεγάλη άνεση…

Βέβαια, η Μυρσίνη γνωρίζει πολύ καλά τα ευαίσθητα σημεία του και είδαμε στα τελευταία επεισόδια πώς εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της δολοφονίας του πατέρα της Ελένης. Ήταν ένα αναπάντεχο δώρο αυτό στα χέρια της. Ένα όπλο στον πόλεμο που είχε ξεκινήσει μεταξύ τους, με αποκορύφωμα την ομολογία της απιστίας.

– Την απιστία της Μυρσίνης θα την ξεπεράσει ποτέ ο Δούκας;

Δε νομίζω.

– Σας έχω ακούσει να κάνετε λόγο για το «προσωπικό σας βαλιτσάκι» το οποίο χρησιμοποιείται για να προσεγγίσετε έναν ρόλο. Ποιο στοιχείο βγάλατε από αυτό το βαλιτσάκι για να «γεννηθεί» ο Δούκας Σεβαστός;

Λέγοντας «βαλιτσάκι» εννοώ τις υποκριτικές αποσκευές. Οι υποκριτικές μας αποσκευές είναι οι διαδρομές που έχουμε κάνει στο θέατρο σε ανάλογους ρόλους. Ένας τέτοιος ρόλος ήταν ο ρόλος του «Ζητιάνου» που είχα παίξει πριν από μερικά χρόνια. Βασίστηκα πάρα πολύ σε όλα όσα είχα βάλει στο βαλιτσάκι μου από εκείνον τον ρόλο για να μπορέσω να «χτίσω» τον σκληρό και άτεγκτο χαρακτήρα.

– Υπήρξε κάποιο στοιχείο του Δούκα που σας δυσκόλεψε να το προσεγγίσετε;

Αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο με τον Δούκα, είναι ο χαρακτήρας του. Οι σκηνές μπορεί να είναι δύσκολες, μπορεί να έχουν σωματικότητα, βία, πάθος και συναισθηματική δυσκολία αλλά το ποιο δύσκολο όλων είναι να κατανοήσει ο ηθοποιός, όλα αυτά τα ανεβοκατεβάσματα που έχει ο ήρωας, έτσι ώστε να υπάρχει μια νοητή γραμμή που να συνδέει τον ήρωα και να τον κάνει ανθρώπινο και όχι καρικατούρα.

– Τι είναι πιο πάνω στην ιεραρχία του Δούκα; Η Εξουσία ή η Οικογένεια;

Είναι η Εξουσία της Οικογένειας, της Οικογένειας Σεβαστού. Να είναι η συγκεκριμένη οικογένεια πάνω και όλοι οι άλλοι να λένε πόσο καλός και πόσο ευεργέτης είναι για τον τόπο του. Αυτή είναι η πετριά του Δούκα.

– «Γιάννης ο Φονιάς» στης Αγάπης Μαχαιριά, Λευτέρης στην Επιστροφή και τώρα Δούκας στις Άγριες Μέλισσες. «Κακοί» και σκληροί χαρακτήρες. Δείχνετε να τους προτιμάτε. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι, σωστά;

Ναι, γιατί τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, ευτυχώς υπάρχουν και οι αποχρώσεις. Δεν υπάρχουν μόνο καλοί. Γιατί αν υπήρχαν μόνο καλοί δεν θα υπήρχαν οι κακοί. Το ίδιο ισχύει και με τους αρνητικούς χαρακτήρες. Για παράδειγμα ο «Γιάννης ο Φονιάς» δεν ήταν ένας κακός άνθρωπος, ήταν ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος ο οποίος από μια συγκυρία βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος και ξεκίνησε μια βεντέτα. Βέβαια, του βγήκε του όνομα. Άμα σε λένε «Γιάννη φονιά»… Ο «Λευτέρης» από την άλλη, στην «Επιστροφή», δεν ήταν απλώς ένας κακός. Ήταν ένας ψυχικά άρρωστος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που έχτισε μια δεύτερη προσωπικότητα μετά το θάνατο της αδερφής του, 20 χρόνια, περιμένοντας μέρα με τη μέρα να πάρει εκδίκηση. Αυτό είναι ανατριχιαστικό. Όσο για τον «Δούκα»… Αν η «Ελένη» είναι ο θετικός πόλος, εκείνος είναι ο αρνητικός πόλος στην σειρά. Σίγουρα και οι τρεις χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες ρόλοι.

– Επιστρέψατε στην τηλεόραση μετά από 9 χρόνια απουσίας με την «Επιστροφή». Γιατί μείνατε τόσο καιρό πίσω από τις κάμερες; Δεν λέω εκτός, γιατί όλο αυτό το διάστημα ασχολείστε με το θέατρο, τις μεταγλωττίσεις και τις διαφημίσεις.

Μα δεν υπήρχε και κάτι… Εκτός του ότι οι προτάσεις ήταν πολύ μετρημένες και δεν υπήρχε κάτι που να μου αρέσει. Η μυθοπλασία στην Ελλάδα είχε κάμψη. Δεν γινόντουσαν πολλές σειρές.

– Όντως, φέτος ξεκίνησε να «κινείται» ξανά η μυθοπλασία…

Ναι, αυτό είναι πολύ καλό που συνέβη, με την έννοια ότι δείχνει στον κόσμο ότι το καλλιτεχνικό δυναμικό είναι εδώ, υπάρχει και ανανεώνεται. Οι παλιότεροι ηθοποιοί, ηλικιακά, περνούν σε άλλους ρόλους, με όλη την εμπειρία που μπορεί να έχουν. Ο καλλιτεχνικός κόσμος ζυμώνεται ηλικιακά. Σκηνοθέτες κλπ. Βλέπουμε πολύ πιο ωραία πλάνα απ’ ότι παλιότερα. Και ας σκεφτούμε ότι είναι μια σειρά καθημερινή όπου δεν έχεις τη δυνατότητα και την πολυτέλεια, να κοιτάξεις και να «γυρίσεις» ξανά και ξανά. Έχεις μια -δυο λήψεις. Αυτό είναι.

– Είστε ένας ηθοποιός με μεγάλη πορεία και πολλούς ρόλους στο βιογραφικό σας, ο Δούκας Σεβαστός από τις «Άγριες Μέλισσες» όμως σα να ήταν ο ρόλος που προκάλεσε «έκρηξη» γύρω από το όνομα σας…

Προφανώς, έχει παίξει ρόλο το αποτέλεσμα της δουλειάς. Για να συζητηθεί ένα πρόσωπο ή θα έχει κάνει κάτι που θα προκαλέσει μια συζήτηση και ένα κουτσομπολιό ή ένας ρόλος θα έχει επιτυχία. Εδώ μάλλον είναι το δεύτερο.

– Ως άνθρωπος δεν είστε από εκείνους τους ηθοποιούς που προκαλούν με δημοσιεύματα. Δεν προκαλείτε απλά για να προκαλείτε…

Ποτέ δεν με ενδιέφερε να προκαλώ για να προκαλώ. Προκαλείς για κάποιο λόγο. Μπορώ να σε προκαλέσω να κολυμπήσουμε μέχρι εκείνο το βράχο, αλλά να σε προκαλώ για να σε προκαλώ, για ποιο λόγο;

– Είναι ένας τρόπος προβολής για ορισμένους…

Είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο ξεκινά κανείς να γίνει ηθοποιός. Εγώ δεν έγινα ηθοποιός για να ακούω το όνομά μου.

– Για ποιο λόγο γίνατε;

Για να μπορώ να εκφράζομαι.

– Ο κορονοϊός έχει «χτυπήσει» για τα καλά τον δικό σας το χώρο. Πόσο ψυχοφθόρα είναι όλη αυτή η κατάσταση για σας; Το γεγονός ότι ουσιαστικά πηγαίνουμε μέρα με τη μέρα και κυριαρχεί η αβεβαιότητα;

Είναι πολύ ψυχοφθόρο, και όχι μόνο για μένα, για όλη την κοινωνία, για όλη τη χώρα και όλο τον πλανήτη. Είμαστε σταματημένοι εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είχα πρόσφατα μια συζήτηση με τον φαρμακοποιό μου και μου έλεγε την έξαρση που έχουν τα ψυχοφάρμακα… Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου. Από την στιγμή που ακούμε γύρω μας ότι ζούμε σε συνθήκες πολέμου, «οχυρωνόμαστε» πίσω από την ενημέρωση. Τι λέει η ενημέρωση; Λέει ότι είναι ένας ιός, ότι πεθαίνουν τόσοι κάθε μέρα, ότι εξαπλώνεται, ότι έχει μεταδοτικότητα. Οπότε μαζεύεται ο άνθρωπος προς τα πίσω και αφήνει μπροστά τους γιατρούς και όλους αυτούς που έχουν τη γνώση γύρω από το αντικείμενο. Μετά έρχεται το κράτος όπου σου λέει τι πρέπει να κάνεις για να προστατευτείς. Και πας πιο πίσω. Οπότε το μόνο που κάνεις είναι να συντηρείσαι. Δεν ζεις. Είσαι σε μια κατάσταση συντήρησης. Όταν αυτή η συντήρηση όμως γίνεται κοντά ένα χρόνο πάλι δεν είναι συντήρηση… Είναι σαν πάγος που δε λιώνει. Είναι αφύσικο. Ορίζουμε ως κανονικό και φυσικό μια κανονικότητα που είναι απολύτως αφύσικη. Είναι φυσικό να κυκλοφορούμε με μάσκες; Όχι. Είναι φυσικό να χαιρετιόμαστε με τους αγκώνες; Όχι, είναι αφύσικο. Εφιαλτικό σενάριο να γίνει αυτό τρόπος ζωής.

– Έφθασε και το εμβόλιο κατά του κορονοϊού στην Ελλάδα. Μπορεί να μας βοηθήσει το εμβόλιο να πάρουμε τις ζωές μας πίσω; Εσείς θα το κάνετε;

Να πάω να το κάνω άμεσα δεν πρόκειται γιατί δεν πρόκειται να μου χορηγηθεί και άμεσα. Πρώτα πρέπει να εμβολιαστούν οι ευπαθείς ομάδες, το νοσηλευτικό προσωπικό και οι γιατροί. Τα εμβόλια έρχονται κατά κύματα. Βλέποντας και πώς πηγαίνει η κατάσταση, θα ακολουθήσω και εγώ τις οδηγίες των επιστημόνων. Δε θα τρέξω να το κάνω γιατί ως άνθρωπος έχω μια επιφύλαξη. Δε θα το πολεμήσω κιόλας γιατί δε γνωρίζω. Θα ακούσω όμως. Όλο αυτό το διάστημα μέχρι να το κάνω, θα ακούω. Έτσι κι αλλιώς είναι θεωρητικό το ερώτημα. Δεν είναι η στιγμή να εμβολιαστώ. Θα εμβολιαστώ όταν έρθει και μένα η σειρά μου.

– Είστε ικανοποιημένος από τα μέτρα που έχει πάρει η Πολιτεία απέναντι στους καλλιτέχνες εν μέσω πανδημίας;

Τα μέτρα είναι ελλιπή. Ουσιαστικά είναι μη μέτρα. Δεν ακούμε καθόλου τι πρόκειται να γίνει με τα θέατρα, τις μουσικές σκηνές και τους συναυλιακούς χώρους. Ακούμε για την εστίαση, τα σχολεία και τα καταστήματα. Είναι σα να μην υπάρχει αυτός ο κλάδος. Κάτι πρέπει να γίνει πάντως. Γιατί είναι πλέον για πολλούς συναδέλφους θέμα επιβίωσης.

– Λειτουργεί η δουλειά σας και ως ένα ψυχοθεραπευτικό μέσο σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο;

Κυρίως. Σταθερά λειτουργεί το αντικείμενο της εργασίας ψυχοθεραπευτικά. Πάνω μου τουλάχιστον. Οι άλλες δυσκολίες ή η αδικία που μπορεί να έχει αυτή η δουλειά είναι που μπορούν να δημιουργήσουν συναισθηματική ευαλώτητα.

– Έχετε συναντήσει εσείς την αδικία;

Φυσικά και δεν είναι κάτι που γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Να βλέπεις πρόσωπα χωρίς κανένα περιεχόμενο να έχουν υπερπροβολή και άτομα που πραγματικά έχουν μια αστραφτερή καλλιτεχνική αξία να θαμπώνουν με το πέρασμα του χρόνου και να αποσύρονται γιατί δεν είχαν προτάσεις.

– Ποια ήταν η μεγαλύτερη αδικία που σας έχουν κάνει;

Μπα, δεν τις κρατάω για να τις θυμάμαι. Τις παίρνει το ποτάμι γιατί πρέπει να μπουν οι σωστές πληροφορίες. Αδειάζω.

– Αυτό θέλει πολλή δουλειά για να το καταφέρει κάποιος…

Ναι, μπορεί, αλλά δεν θα κάτσω να σταθώ σε αδικίες. Σίγουρα θα τις ανασύρω αλλά δεν υπάρχει λόγος. Αν έχεις κατανοήσει την αδικία δεν υπάρχει λόγος. Είναι βέβαια και το τι κάνεις στην αδικία. Αντιδράς.

– Η πρώτη σας εμφάνιση ήταν σε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόγραμμα, στου «Κουτιού τα Παραμύθια». Τι σας έχει μείνει από εκείνη την περίοδο;

Ένας μικρός αδέξιος νεαρός που έκανε τα πρώτα του βήματα ως Λύκος.

– Ισχύει ότι ήσασταν αρνητικός στην αρχή στο να ασχοληθείτε με τις διαφημίσεις και πως υπήρξε ένα άτομο που σας προέτρεψε να το κάνετε;

Στην αρχή-αρχή, πιτσιρικάς, στην σχολή, πίστευα ότι δεν πρέπει να χαρακτηριστεί η φωνή μου. Μετά κατάλαβα πως αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να χαρακτηριστεί και να είναι μια δουλειά η οποία μπορεί να σε συντηρεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μπορέσεις να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, χωρίς να χρειάζεται να κάνεις υποχωρήσεις και να παίζεις σε σειρές που δεν εκτιμάς ή δεν θες και θα το κάνεις απλά για να επιβιώσεις. Αυτός είναι ένας λόγος που μπορεί να κάνει κάποιον ηθοποιό συναισθηματικά ευάλωτο. Από τη μια να βλέπεις ότι το καλλιτεχνικό προϊόν στο οποίο καλείσαι να εργαστείς δεν είναι αυτό που θα έπρεπε, που σημαίνει ότι μέσα σε αυτό το προϊόν, δεν είσαι κατάλληλα εξοπλισμένος ώστε να μπορέσεις να αναδείξεις και εσύ την τέχνη σου, και να είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Αυτό δημιουργεί μια εσωτερική σύγκρουση.

– Τι σας είπε ο Νίκος Φώσκολος και σας έπεισε να γίνεται ο Τίμος Δράκος στην «Λάμψη»;

Ήταν η τρίτη ή η τέταρτη φορά που με είχε φωνάξει ο Νίκος Φώσκολος στη «Λάμψη» και είχα ένα φόβο να πω «ναι» σε μια καθημερινή σειρά τόσο μεγάλης αποδοχής. Η φίλη μου, η Αθηνά Τσιλύρα, που παίζαμε μαζί στο θέατρο την «Ποντικοπαγίδα» σε σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη, έμαθε ότι μου έχει γίνει πρόταση και μου άφησε ένα τρελό μήνυμα που μου έλεγε πόσο έχει χαρεί που θα παίζουμε μαζί. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν και πολύ στενεμένος οικονομικά τότε. Έγινε και μια συνάντηση με τον Νίκο Φώσκολο και είπα το «ναι».

– Το μετανιώσατε;

Όχι, όλα αυτά που έχω κάνει, είναι αυτό που είμαι σήμερα.

– Πριν μερικές μέρες προβλήθηκε η ταινία «Ευτυχία» όπου ενσαρκώσατε τον Βασίλη Τσιτσάνη. Η ταινία «κοντραρίστηκε» με δυο τελικούς reality, «Bachelor» και «Big Brother» και κέρδισε αφού σάρωσε στην τηλεθέαση. Τελικά τα κανάλια καθορίζουν τι θα βλέπει ο κόσμος ή ο κόσμος καθορίζει το πρόγραμμα ενός καναλιού;

Τα κανάλια καθορίζουν το πρόγραμμα τους. Ποιος ξέρει τι θέλει ο κόσμος; Και για τις «Άγριες Μέλισσες» θα μπορούσε να έχει πει κανείς πάρα πολλά. «Και καθημερινό και εποχής και σιγά τώρα…» Ορίστε όμως…

– Ποιος είναι ο ρόλος της καρδιάς σας; Ο ρόλος που έχετε υποδυθεί και έχετε ξεχωρίσει;

Είναι ο ρόλος του «Έτσι» στην παράσταση «Στο Φαλιμέντο του Κόσμου». Ήταν ένας μουσικοθεατρικός ρόλος. Ήταν μια παράσταση για τον Νικόλα Άσιμο. Είναι ένας ρόλος ο οποίος από το 2013 που έχει ανέβει όλο και εμφανίζεται, όλο και βγαίνει στο προσκήνιο χωρίς να κάνω το παραμικρό. Ζει από μόνος του, παρά τις δυσκολίες του ξεκινήματος, μέχρι να στηθεί και να γίνει. Από εκεί και πέρα έχει ακολουθήσει μια αξιοζήλευτη πορεία.

– Και ας κλείσουμε με ένα μήνυμα για τη νέα χρονιά. Μια ευχή…

Να λιώσει ο πάγος που άφησε στις καρδιές μας το 2020 και να γίνει μια ηρωική έξοδος όπως πριν από 200 χρόνια για να ξαναπάρουμε πάλι τις ζωές μας.