Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητος, άγνωστες πτυχές της ζωής του!

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

“…υπήρξε μια κορυφαία εκκλησιαστική προσωπικότητα που σφράγισε με την παρουσία του και το έργο του την Ιερά Μητρόπολή μας. Είμαστε ευγνώμονες για τα έργα που κληροδότησε στην Τοπική μας Εκκλησία, …” Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός (18/12/2022).

Με θερμά λόγια μίλησε για τον μακαριστό Θεόκλητο και κατά τον λόγο του στην εις επίσκοπον χειροτονία του αλλά και κατά την ενθρόνιση αλλά κυρίως λίγο μετά την ενθρόνιση του στην καθέδρα της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κατά το τρισάγιο που τέλεσε στις 12 Νοέμβριο 2022.

Όμως ας δούμε επιγραμματικά και κάποια χαρακτηριστικά του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό.

Ο μακαριστός Mητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας που σήμερα συμπληρώνονται 16 χρόνια από την εκδημία του αποτέλεσε όντως μια αναγνωρισμένη σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα με πλούσιο έργο, ενδεχομένως τέτοιο έργο δεν ξανά είδε όχι μόνο η τοπική εκκλησία αλλά και καμιά άλλη μητρόπολη στην Ελλάδα.

Τον διέκριναν πολλά χαρίσματα όπως αυτό της αφιλαργυρίας με τρανή απόδειξη ότι ο μισθός του κατέληγε στα ιδρύματα που είχε δημιουργήσει για να βοηθηθούν άπορες οικογένειες.

Ζούσε ταπεινά και φτωχικά ενώ ταυτόχρονα είχε αρχοντιά όσο ελάχιστοι.

Επίσης είναι γνωστό στην τοπική κοινωνία ένα περιστατικό όπου ενώ μόλις είχε λάβει τον μισθό του στο γραφείο του κατέφθασε ένας άπορος και η κίνηση του μητροπολίτη Θεοκλήτου ήταν να βγάλει κατευθείαν τον φάκελο με τον μισθό του και να του τον δώσει ολόκληρο χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το κύρος μπροστά στα μέλη της ιεραρχίας της εκκλησίας της Ελλάδος ήταν μεγάλο.

Η φήμη σε αυτήν την περίπτωση ακολουθούσε όντως ένα λαμπρό παράδειγμα ιεράρχου σπάνιο όχι μόνο για την εποχή του αλλά και για σήμερα.

Μετα από πρόταση του η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε ως Μητροπολίτη Εδέσσης τον πλέον Άγιο Καλλίνικο Mητροπολίτη Εδέσσης αλλά και τον μακαριστό, με φήμη αγίου, Μητροπολίτη Σιατίστης Αντωνίου Κόμπου. Μάλιστα για τον Μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιο εκπλήρωσε έτσι την θαυμαστή προόριση με την εμφάνιση ( ΕΔΩ ) του αγίου Νεκταρίου στην μακαρία Σαλώμη, μια δια Χριστόν Σαλή που ο μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος από την ημέρα της Κοιμήσεως της και ύστερα την μνημόνευε στην απόλυση πάντοτε μετά των Αγίων “και της οσίας μητρός ημών Σαλώμης της δια Χριστόν Σαλής).

Ο νυν μητροπολίτης Σπάρτης εκλέχθηκε, σύμφωνα και με τα λεγόμενα του ιδίου κατά την χοροστασία του κατά τα ονομαστήρια του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου το 1981 με την ψήφο του Μητροπολίτου Θεοκλήτου.

Στα ονομαστήρια είχε παρευρεθεί ως αντίδωρον προς την στήριξη που είχε λάβει κατά τις εκλογές της ιεραρχίας.

Οι Μεσολογγίτες τον θυμούνται ως τον ανεξίκακο, απλοΐκό, αρχοντικό, κοινωνικό και λαοφιλή επίσκοπο τους.

Πίσω από το Επισκοπικό μέγαρο είχε φυτέψει ο ίδιος διάφορα λαχανικά και ζαρζαβατικά τα οποία φρόντιζε μέρα παρά μέρα εναρμονίζοντας έτσι την παραβολή του καλού γεωργού και στην κυριολεξία.

Όσοι είχαν δει τα λαχανικά κλπ που έβγαζε από τον κήπο καταλάβαιναν ότι αυτός ο άνθρωπος αν μη τι άλλο είχε μεγάλη χάρη!!

Το ίδιο παρότρυνε και τα μοναστήρια που επάνδρωνε παροτρύνοντας τους μοναχούς και τις μοναχές να έχουν κήπους αλλά και ζώα για να καλύπτουν μερικές από τις ανάγκες τους αλλά και για την ενασχόληση τους με χειρονακτικές εργασίες.

Οι κοπέλες που φιλοξενούνταν στο οικοτροφείο της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα “έβαζαν” κήπο στο πίσω μέρος του οικοτροφείου και ο ίδιος σε κάθε του επίσκεψη ρωτούσε για τις καλλιέργειες τους αλλά και τις έδιδε συμβουλές για την αύξηση της παραγωγής τους…

Αγαπούσε πάρα πολύ τα παιδιά για αυτό και η επαφή μαζί τους ήταν καθημερινή. Οι σχέσεις του με τις οικότροφες δεν ήταν οι τυπικές σχέσεις ενός επισκόπου με τα παιδιά που φιλοξενούνταν στο οικοτροφείο όπως συνηθίζεται αλλά ήταν καρδιακές, πατρικές!!

Φρόντιζε για τις σπουδές τους ενώ παράλληλα έδιδε και προίκα στις κοπέλες όταν παντρεύονταν αλλά και συνέχιζε να βοηθάει με πολύ διάκριση όταν έκρινε ότι ήταν αναγκαίο και μετά από τον γάμο τις νέες τους οικογένειες.

Τα παιδιά των οικότροφων τα θεωρούσε εγγόνια του και για αυτό για όλη του την ζωή τα παιδιά αυτά τον αποκαλούσαν παππού και τον έβλεπαν ως παππού τους μιας και αυτός μεγάλωσε και φρόντισε τις μητέρες τους.

Για αυτό άλλωστε και κατά την κηδεία του ο Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Σπυρίδωνα στο Μεσολόγγι γέμισε ασφυκτικά από μαυροφορεμένες γυναίκες κάθε ηλικίας που κρατούσαν στα χέρια τους από ένα λευκό τριαντάφυλλο.

Ήταν όσες έζησαν μέσα στο οικοτροφείο καθώς και τα παιδιά τους και οι σύζυγοι τους που έφτασαν από κάθε άκρο της Ελλάδος για να παραστούν στην κηδεία του δικού τους πατέρα και παππού που τους στάθηκε σε όλη τους την ζωή!!

Έχτισε πνευματικά κέντρα, ενορίες, παρεκκλήσια, συνέδραμε κάθε φτωχό και κατατρεγμένο, σπανίως αποδεχόταν προσκλήσεις να παρευρεθεί σε εορτασμούς άλλων μητροπόλεων καθώς όργωνε επί 40 έτη, και μάλιστα σε εποχές που το οδικό δίκτυο ήταν ανεπαρκές, όλη του την μητρόπολη.

Δεν άφησε χωριό για χωριό που να μην το έχει επισκεφθεί τουλάχιστον 10 φορές κατά την θητεία του ως ποιμενάρχης της περιοχής.

Χαρακτηριστικές είναι και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν να τον δείχνουν να μεταβαίνει σε κάποια χωριά αλλά και μοναστήρια ακόμη και με μουλάρια διότι δεν έφτανε έως εκεί δρόμος…

Συνέγραψε πολλά βιβλία μεταξύ των οποίων και το “Νεανικά σαλπίσματα” ένα πόνημα του με ιδιαίτερη αγάπη προς τους νέους.

Εξέδωσε περιοδικά, ημερολόγια, ίδρυσε “σχολεία” για τους ιερείς του προκειμένου να υπάρχει πνευματική ανάπτυξη τους.

Μια φορά τον μήνα περνούσε από κάθε μοναστήρι της Μητροπόλεως του.

Επισκεπτόταν τακτικά το στρατόπεδο του Μεσολογγίου όπου μάλιστα ζητούσε από τους εκάστοτε διοικητές της μονάδας να τον προσκαλούν για φαγητό όποιες Παρασκευές είχαν ως γεύμα φασόλια κι έτσι ερχόταν σε επαφή με στρατιώτες που μπορεί να μην είχαν μεγαλώσει στην περιφέρεια του αλλά στην περιφέρεια του έλαβαν πνευματικούς σπόρους που τους συντρόφευαν σε όλη τους την ζωή… …ακόμη και όταν συκοφαντήθηκε από ορισμένους αυτός γύρισε προς το μέρος τους και τους ευλόγησε και απέδειξε με το παράδειγμα του και την βιοτή του ποιος πραγματικά ήταν.

Έχερε πλήρους σεβασμού από όπου κι αν περνούσε και έδειχνε πάντοτε την πατρική του αγάπη.

Σίγουρα όπως και σε εμένα άφησε σε όλους ανεξίτηλο το πέρασμα του και πλέον σήμερα αποτελεί έναν μεσίτη μας στον ουρανό και μάλιστα μερικές φορές ομιλώντας από προσωπική γνώση με εμφανή τις μεσιτείες του.

Τέλος, σήμερα, 17 χρόνια μετά την κοίμηση του μέσα από την Romfea.gr θα ήθελα να παρουσιάσουμε μερικές μοναδικές και αδημοσίευτες φωτογραφίες από την εις επίσκοπο χειροτονία του που έλαβε χώρα στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Μεσολόγγι αφήνοντας έτσι ένα ιστορικό αποτύπωμα δια μέσου αυτών…