Χειροπέδες στη μπάλα

Το καλοκαίρι του 1967 ήταν περίοδος μεγάλων ανατροπών για το ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικότερα για το Πρωτάθλημα της Ά Εθνικής.

Με το δικτατορικό καθεστώς να ελέγχει τα πάντα από τον Απρίλιο του 1967, ήταν θέμα χρόνου να θέσει υπό τον έλεγχό του και το ποδόσφαιρο. Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Κωνσταντίνος Ασλανίδης με τις αποφάσεις του κατάφερε να βάλει «χειροπέδες στη μπάλα».

Αποφασίστηκε η είσοδος των ομάδων της Κύπρου στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Η πρώτη κατηγορία του κυπριακού Πρωταθλήματος λειτούργησε ως ο τέταρτος όμιλος της Β΄ Εθνικής, με την Πρωταθλήτρια ομάδα να εξασφαλίζει τη συμμετοχή της στην επόμενη Ά Εθνική της Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός Λευκωσίας ήταν η πρώτη ομάδα από τη μεγαλόνησο που έπαιξε στην Ά Εθνική (τη σεζόν 1967-1968) και ο ΑΠΟΕΛ η μοναδική που κατάφερε να μην υποβιβαστεί (1973-1974).

Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού Πρωταθλήματος, εφαρμόστηκε το σχέδιο συμμετοχής 18 ομάδων. Οι περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίστηκε η εκπροσώπηση πολλών γεωγραφικών διαμερισμάτων στην Α΄ Εθνική και ικανοποιούσε την επιθυμία των επικεφαλής του καθεστώτος να γίνουν αρεστοί στην περιφέρεια. Η άνοδος στην πρώτη κατηγορία, κρινόταν από το διευρυμένο Πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής (τέσσερις όμιλοι).

Απαγορεύτηκαν οι μεταγραφές ανάμεσα σε ομάδες διαφορετικών γεωγραφικών διαμερισμάτων, αλλά και μεταξύ ομάδων που είχαν έντονο ανταγωνισμό. Ουσιαστικά η πρώτη μεγάλη μεταγραφή που ακύρωσε το καθεστώς με τη συγκεκριμένη απόφαση, ήταν αυτή του Γιώργου Κούδα από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό. Ο Κούδας που υπηρετούσε τη θητεία του στο λιμενικό στον Πειραιά, είχε συμφωνήσει με τους «ερυθρόλευκους» το καλοκαίρι του 1967, αλλά ο τότε ΓΓΑ ήταν αρνητικός, δηλώνοντας ότι για τον ποδοσφαιριστή οι επιλογές ήταν δύο. Ο ΠΑΟΚ ή το σπίτι του!!!

Καθαιρέθηκε από τα καθήκοντά του ο πρόεδρος της ΕΠΟ Αθανάσιος Μέρμυγκας. Παράγοντας με μεγάλη εμπειρία και προσφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στη θέση του διορίστηκε από τον ΓΓΑ ο ελεγχόμενος από το καθεστώς Δημήτρης Βαρδάνης. Ο Ασλανίδης είχε τον απόλυτο έλεγχο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, αλλά και των διοικήσεων των ομάδων, καθώς σε όλες το καθεστώς είχε επικεφαλής ή επιτηρητές.

Αποφασίστηκε να αποχωρήσουν από το ελληνικό ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα οι ξένοι διαιτητές. Οι Ιταλοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Ρουμάνοι, Ούγγροι, Ελβετοί και Αυστριακοί ρέφερι που τα προηγούμενα χρόνια διαιτήτευαν στα περισσότερα ματς της Ά Εθνικής, έδωσαν τη θέση τους στους Έλληνες και στις μεγάλες… παραφωνίες. Για να μην είμαστε απόλυτοι, υπήρχαν και τότε εξαιρετικοί Έλληνες διαιτητές (Μίχας, Βαμβακόπουλος, Παπαβασιλείου, Λάτσιος). Υπήρχαν όμως και εκείνοι που εκτελούσαν… εντολές.

Εξάλλου, ανεπίσημα αλλά με… ξεκάθαρο τρόπο, δόθηκε οδηγία στους διαιτητές να αποφεύγουν τον καταλογισμό πέναλτι ή την αποβολή ποδοσφαιριστών, στα πρώτα και στα τελευταία λεπτά των αναμετρήσεων.

Ακόμη δόθηκε υποχρεωτική οδηγία στους ποδοσφαιριστές και στα μέλη των ομάδων, να προσέχουν το ντύσιμό τους και να είναι πάντα ξυρισμένοι στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Οι περισσότεροι… πειθάρχησαν. Όσοι δεν ακολουθούσαν τη σχετική οδηγία (ελάχιστοι ήταν) σιγά-σιγά έμπαιναν στο περιθώριο.

Υποχρεώθηκαν οι ραδιοφωνικοί σπίκερ των ποδοσφαιρικών αγώνων, να μη χρησιμοποιούν στις περιγραφές τους διεθνείς όρους. Το γκολ έγινε τέρμα, το κόρνερ γωνιαίο χτύπημα κτλ. Παρότι αρχικά το καθεστώς ήταν απόλυτο σε αυτή την υπόθεση, γρήγορα υπήρξε ελαστικότητα και επανήλθαμε στην… κανονικότητα.

Τέλος, απαγορεύτηκαν τα υβριστικά συνθήματα στα γήπεδα, με την ευθύνη να την έχουν οι ομάδες των οποίων οι οπαδοί ξέφευγαν. Με την απειλή φυλακίσεως για τον παραβάτη και τον μηδενισμό για την ομάδα, κανείς δεν ήθελε να μπει σε… περιπέτειες.//