Έλλη Κοκκίνου: Μιλάει για την επιθυμία της να υιοθετήσει παιδί!

Το ενδεχόμενο να φτιάξεις και πάλι τη ζωή σου το σκέφτεσαι; Είσαι θετική;

Η ζωή µου είναι µια χαρά φτιαγµένη. Είµαι θετική σε µια σωστή, κατάλληλη σχέση, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι φτιάχνω τη ζωή µου επειδή είµαι µε κάποιον. Για εµένα, «φτιάχνω τη ζωή µου» σηµαίνει ότι είµαι αυτόνοµη, κάνω τις όποιες επιλογές µου, είµαι οικονοµικά ανεξάρτητη και εξελίσσοµαι.

Είναι γνωστό ότι δεν μιλάς δημοσίως για την προσωπική σου ζωή. Γιατί κρατάς αυτή τη στάση;

Πιστεύω ότι οι προσωπικές σχέσεις και τα συναισθήµατα του ζευγαριού αφορούν µόνο το ζευγάρι και κανέναν άλλον. Γι’ αυτό και αυτά που έχω µοιραστεί σε συνεντεύξεις µου είναι ελάχιστα. Για να µην παραβιάζω τις προσωπικές µας στιγµές και να µην τις πουλάω πάνω απ’ όλα.

Αυτό το διάστημα απολαμβάνεις τη συντροφικότητα;

Αυτό το διάστηµα απολαµβάνω τη ζωή µου µε τον τρόπο που επιθυµώ και προτιµώ να το κρατήσω για εµένα.

Ποιος είναι ο ιδανικός άνδρας για την Έλλη;

Κανείς δεν είναι ιδανικός για κάποιον άλλον άνθρωπο. Επιλέγουµε να είµαστε µε κάποιον ανάλογα µε το τι µας λείπει και τι θέλουµε τη συγκεκριµένη περίοδο. Γι’ αυτό και οι σύντροφοί µας συνήθως είναι εντελώς διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Πιστεύω ότι ο σύντροφος που επιλέγουµε να είµαστε µαζί και µένουµε µαζί του για µεγάλη περίοδο της ζωής µας ή και για πάντα είναι ο άνθρωπος που έχει «κουµπώσει», έχει ταιριάξει µε εµάς. Το ίδιο συµβαίνει και µε τα «θέλω» µας. Να ταιριάζουν µε τα δικά του, µε αποτέλεσµα να µπορείς να αγαπήσεις και να ερωτευτείς τον άνθρωπο αυτόν µέχρι να φτάσεις στο σηµείο να µην µπορείς χωρίς αυτόν. Όλο αυτό όµως δεν µας κάνει ιδανικούς. Πάντα θα υπάρχουν πλεονεκτήµατα και µειονεκτήµατα σε µια σχέση, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος.

Θα προχωρούσες σε δεύτερο γάμο;

Όπως έχω πει πολλές φορές, ένας δεύτερος γάµος δεν µε αφορά προς το παρόν.

Θα υιοθετούσες ένα παιδί;

∆εν ξέρω αν θα είχα το σθένος να το κάνω, αλλά δεν είναι κάτι που απέκλεια στο παρελθόν. Είχε περάσει φευγαλέα σαν σκέψη από το µυαλό µου πριν γεννήσω τον Αλέξανδρο. Ήµουν για διακοπές στο Μπαλί και σε µια βραδινή βόλτα πέρασε ένα παιδάκι γύρω στα έξι και, ενώ φαινόταν στο πρόσωπό του σε τι άθλιες συνθήκες ζούσε, µου χαµογέλασε µε έναν τρόπο που φωτίστηκε το πρόσωπό του. ∆εν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το χαµόγελο! Θαυµάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που υιοθετούν, γιατί δείχνει πόση αγάπη έχουν και επιθυµούν να την προσφέρουν σε ένα παιδί.