Γιατί δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το γεγονός ότι μας ξεπερνάνε;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό στην ανθρώπινη φύση από τον έρωτα και τη συντροφικότητα. Εξίσου όμως φυσιολογικό, είναι και ο χωρισμός, ο οποίος σηματοδοτεί την λήξη της σχέσης και των συναισθημάτων, τουλάχιστον όπως τα γνώριζες μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Το μεγάλο λάθος της κοινωνίας αυτής, και μερίδιο ευθύνης έχουμε και όλοι όσοι έχουμε καταπιαστεί με το θέμα των σχέσεων (ναι αυτομαστιγώνομαι), είναι ότι έχουμε πλασάρει το χωρισμό σαν κάτι αρνητικό. Είναι αναμφισβήτητα το τέλος μίας σχέσης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και το τέλος της ζωής μας –ή έστω για ένα μικρό χρονικό διάστημα-. Προσωπικά, προτιμώ να αποκαλώ το χωρισμό την αρχή μίας νέας περιόδου, η οποία σχεδόν πάντα χαρακτηρίζεται από περισσότερη ενέργεια και δημιουργικότητα – και αυτό είναι πάντα καλό-.
Εν πάση περιπτώσει το θέμα μου σήμερα δεν είναι ο χωρισμός αλλά ο πρώην. Αλλά θα πάρω τα πράγματα από την αρχή: Όλες έχουμε-ή σχεδόν όλες- έναν πρώην ο οποίος έχει «ξεχωριστή» θέση, όχι στην καρδιά μας αλλά στο μυαλό και την ψυχοσύνθεσή μας. Είναι αυτός ο άνθρωπος (αυτός) που κάποτε μας ταλαιπώρησε λίγο περισσότερο, ή μας στενοχώρησε λίγο περισσότερο, ή για να γίνω και πιο δραματική, μας έκανε κουρέλια. Είναι ο άνθρωπος που μας έβγαλε ακραία συναισθήματα-προφανώς όχι πάντα θετικά- και εκείνος που μπορούσε να επηρεάσει τη διάθεσή μας ακόμη και με ένα του βλέμμα.
Με τον άνθρωπο αυτό η σχέση υπήρξε ημιτελής ή για να είμαι πιο συγκεκριμένη όχι χορταστική, μιας και είτε δεν μείναμε καιρό μαζί, είτε δεν τα είχαμε ποτέ. Σε κάθε περίπτωση το κύριο χαρακτηριστικό της σχέσης δεν ήταν θα έλεγα η ηρεμία.
Εσύ βέβαια έκτοτε τον ξεπέρασες, έκανες άλλες γνωριμίες και πλέον μπορείς να πεις ότι είσαι σε μία σχέση που σε ικανοποιεί. Για να είσαι όμως και απόλυτα ειλικρινής, τον συγκεκριμένο δεν τον έβγαλες ποτέ από το μυαλό σου, πιθανότατα να έχετε και κάποια επαφή-πλέον με τα social media- όλα είναι εφικτά ή να τον συναντάς σε συγκεκριμένες περιπτώσεις της κοινωνικής σου ζωής. Και μαθαίνεις ότι είναι καλά και ερωτευμένος. Και εκεί τον παθαίνεις τον ντουβρουτζά: «Τι παραπάνω έχει αυτή ρε αλήτη από μένα, που μου έκανες τη ζωή μαύρη;».
Γιατί όμως τρελαίνεσαι και γιατί το γεγονός αυτό σε επηρεάζει τόσο πολύ; Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει ως βασική αιτία τον ανθρώπινο εγωισμό. Είναι απολύτως κατανοητό να θέλουμε να σημαίνουμε κάτι για τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας, ακόμη και χρόνια μετά. Στο σημείο αυτό θα θέσω ερώτημα: Και πού ξέρεις ότι δεν σημαίνεις κάτι; Όπως αντίστοιχα κι αυτός για σένα. Είστε και οι δύο σε σχέση και περνάτε καλά. Πώς μπορείς να είσαι όμως σίγουρη ότι όπως ακριβώς επηρεάζεσαι εσύ, δεν επηρεάζεται κι εκείνος; Τροφή για σκέψη…
Φυσικά στο θέμα του εγωισμού μπαίνει και το παράπονο: «Εγώ που έκανα τόσες θυσίες για εκείνον και τελικά με πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα;». ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΛΙΣΕ: Όταν κάτι το έχουμε, τείνουμε να μην το εκτιμάμε. Κάτι τέτοιο συνέβη και στη δική σου την περίπτωση. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα να τα τραβούσε και σένα ο οργανισμός σου. Άλλη στη θέση σου δεν θα ανεχόταν ούτε τα μισά από όσο ανέχτηκες εσύ. Είτε λόγω χαρακτήρα είτε γιατί εντάξει, δεν τρελαίνεται κιόλας. Και αυτή είναι η μεγάλη της νίκη.
Και αν όντως τελικά σε ξεπέρασε;
Δεν μπορείς ποτέ να το ξέρεις αυτό, και δεν προσπαθώ να σου χρυσώσω το χάπι. Πόσες περιπτώσεις ανθρώπων εκφράζουν τα συναισθήματά τους χρόνια ή και δεκαετίες μετά; Θα μου πεις ότι δεν πρωταγωνιστείς σε ρομαντική κομεντί, αλλά θα σου πω ότι όλα από τη ζωή είναι βγαλμένα. Το αν τελικά δεν επηρεάζεται καθόλου από την ύπαρξή σου, πιθανότατα θα παραμείνει ένα άλυτο μυστήριο. Αυτό που πραγματικά θα πρέπει να σε ενδιαφέρει, είναι ότι δεν σε ήθελε στη ζωή του και όταν σε είχε δεν προσπάθησε να σε κρατήσει. Είτε γιατί δεν σε ήθελε και τόσο, είτε γιατί δεν έβλεπε κάποιο μέλλον, είτε γιατί… ήσουν πολύ καλή γι’ αυτόν (μη γελάς). Το θέμα είναι ότι όταν αυτός ένιωσε έτοιμος και ώριμος για κάτι πιο σοβαρό, δεν απευθύνθηκε σε σένα. Το θέμα timing το αγνοώ εδώ και χρόνια, γιατί ειδικά σε σχέσεις σαν αυτή, το timing είναι το λιγότερο που θα πρέπει να σε ενδιαφέρει.
Και κάτι τελευταίο: Το γεγονός ότι μπαινοβγαίνει στη ζωή σου, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν νοιάζεται πραγματικά και όχι ότι δεν μπορεί να μείνει μακριά σου. Εξάλλου, όταν κάποιος δεν μπορεί χωρίς εμάς, κάνει τα πάντα για να είναι με εμάς. Ξεπέρασέ το λοιπόν!