Η νευρογενής ανορεξία δεν είναι μόνο πρόβλημα ψυχικής υγείας

Η νευρογενής ανορεξία δεν είναι μία αμιγώς ψυχιατρική πάθηση, αλλά έχει τις ρίζες της σε προβλήματα με τον μεταβολισμό. Το εύρημα αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί είναι τόσο δύσκολη η αντιμετώπισή της.

Διεθνής ομάδα επιστημόνων έκανε την ανακάλυψη αυτή συγκρίνοντας το γενετικό υλικό (DNA) 16.992 πασχόντων από νευρογενή ανορεξία με εκείνο 55.525 υγιών συνομηλίκων τους.

Η σύγκριση αποκάλυψε οκτώ γονίδια που συσχετίζουν την νευρογενή ανορεξία με την αγχώδη διαταραχή, την κατάθλιψη και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Αποκάλυψε επίσης ορισμένες γενετικές αλλαγές που κάνουν τον οργανισμό των πασχόντων να επεξεργάζεται με διαφορετικό τρόπο τα λιπαρά και τη ζάχαρη, διευκολύνοντας τη λιμοκτονία.

«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι δεν πρέπει πια να αντιμετωπίζουμε την ανορεξία ως ένα αμιγώς ψυχιατρικό ή ψυχολογικό πρόβλημα», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής Dr Gerome Breen, λέκτορας Νευροψυχιατρικής & Μεταγραφικής Γενετικής στο King’s College του Λονδίνου. «Η νευρογενής ανορεξία έχει τις αναμενόμενες γονιδιακές συσχετίσεις με το άγχος, την κατάθλιψη και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ωστόσο έχει και ορισμένες φαινομενικά υγιείς μεταβολικές συσχετίσεις τις οποίες δεν βλέπουμε σε άλλες ψυχιατρικές παθήσεις».

Τα μεταβολικά γονίδια που εντοπίστηκαν ως φαίνεται συνδυάζονται με εκείνα των ψυχιατρικών προβλημάτων, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανορεξίας. Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες λένε πως η νευρογενής ανορεξία εξηγείται από τα γονίδια σε ποσοστό 50%. Το υπόλοιπο αποδίδεται σε γεγονότα της ζωής και άλλους παράγοντες.

Τι είναι η νευρογενής ανορεξία

Η νευρογενής ανορεξία είναι η σοβαρότερη από τις διαταραχές πρόσληψης τροφής. Προσβάλλει ποσοστό 1-4% των γυναικών και το περίπου 0,3% των ανδρών. Συνήθως εκδηλώνεται στην εφηβεία, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Έχει το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από όλες τις ψυχικές νόσους.

Οι πάσχοντες από αυτήν έχουν επικίνδυνα χαμηλό σωματικό βάρος και διαταραγμένη εικόνα σώματος. Νιώθουν επίσης τρόμο στην ιδέα ότι μπορεί να πάρουν βάρος. Ορισμένοι από αυτούς τρώνε ελάχιστα, με συνέπεια να λιμοκτονούν. Άλλοι, όμως, τρέφονται φυσιολογικά, αλλά ασκούνται τόσο πολύ ώστε καίνε περισσότερες θερμίδες απ’ όσες προσλαμβάνουν από την τροφή.

Η νευρογενής ανορεξία μπορεί να αντιμετωπιστεί με συνδυασμό ψυχολογικών παρεμβάσεων, όπως η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία και η οικογενειακή θεραπεία. Ωστόσο σε έχει και υψηλά ποσοστά υποτροπής.

Τα οκτώ γονίδια που εντοπίστηκαν στην παρούσα μελέτη, πιστεύεται ότι αποτελούν μικρό ποσοστό όσων εμπλέκονται στην ανάπτυξή της. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι πιθανώς ο τελικός αριθμός θα είναι δεκάδες ή εκατοντάδες, που θα δρουν συνεργικά για να οδηγήσουν στη νόσο.

Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Nature Genetics.