Η Παναγιά του Χάρου
Για την Romfea.gr | Σπύρος Συμεών
Του Χάρου; Ναι, ναι του Χάρου.
Μα δεν είναι λίγο μακάβριο για προσωνύμιο της Παναγιάς;
Ναι όντως μπορεί να ακούγεται λίγο μακάβριο μα και λίγο παράξενο να δίνεις στην Παναγιά μας αυτό το προσωνύμιο ιδιαιτέρως όταν πολύ καλά γνωρίζουμε πως είναι Αυτή που έδωσε σάρκα και οστά στον Λόγο του Θεού, που μετείχε στο μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρώπινης φύσης του Χριστού, αυτού της ανέσπερου συλλήψεως και κυήσεως.
Είναι αυτή που μας άνοιξε και πάλι την θύρα του Παραδείσου και εμείς τις δίδουμε ένα τέτοιο προσωνύμιο;
Είναι δυνατόν να της ταιριάζει; Κι όμως, την είδες; Την παρατήρησες; Δες την καλά, κοίτα την πόσο ξεχωριστή είναι, δες κάτι μοναδικό πάνω σε αυτήν την εικόνα της που δεν το έχει καμιά άλλη.
Είναι η Παναγία και στην αγκαλιά της δεν κρατά τον Χριστό όπως συνηθίζεται ως μικρό παιδάκι αλλά κρατά τον εσταυρωμένο πλέον Υιό της, ο οποίος πια έχει κατέβει εκεί κάτω στον Άδη, ”ο Χάρος της πήρε τον μονάκριβό της”, μα συνάμα δεν χάνει την γλυκύτητα της, το βλέμμα της είναι γεμάτο χαρά και κρύβει καλά τον πόνο που νιώθει ως μάνα. Δεν είναι όντως ξεχωριστή, μοναδική, ανεπανάληπτη όπως ξεχωριστό και μοναδικό είναι και το προσωνύμιο της.
Η εικόνα αυτή βρίσκεται στο νησί των Λειψών, είναι του 17ου αιώνος και φυλάσσεται στο εκεί μοναστήρι της.
Είναι η προστάτιδά τους, η μεσίτριά τους, η σκέπη τους, το καύχημα τους.
Εκεί που προστρέχουν μυριάδες μυριάδων να την προσκυνήσουν, να την παρακαλέσουν και να την ευχαριστήσουν.
Κειμήλιο Ιερό και συνάμα μοναδικό, πρωτότυπο, πηγή θαυμάτων, ίασης ψυχών καταπονούμενων, ελπίς των χριστιανών.
Και τώρα πάμε στον Απρίλη του 1943 όπου μια νεαρή ευσεβείς κοπέλα προσφέρει στην Παναγιά, αυτήν την επονομαζόμενη ως Παναγιά του Χάρου, ένα μικρό μπουκετάκι από άσπρα κρινάκια.
Τα τοποθέτησε στη εικόνα της και αυτά με το πέρασμα των ημερών ξεράθηκαν μα τον Ιούλιο του ίδιου έτους άρχισε να συμβαίνει κάτι παράδοξο, άρχισαν να ”ζωντανεύουν” να βγάζουν μπουμπούκια τα οποία ανήμερα της εορτής της εκεί στις 23 του Αυγούστου που έχουμε τα εννιάμερα της Μάνας μα, άνθισαν και γέμισαν ευωδίες.
Από τότε και κάθε χρόνο συμβαίνει το ίδιο, κάθε καλοκαίρι, ξεκινάει το μπουκετάκι που είναι ξεραμένο πάνω στην εικόνα της Παναγιάς να βγάζει μπουμπούκια και να ανθίζει στην μνήμη της.
Τα κρινάκια αυτά, τα κρινάκια της Παναγιάς τα μαζεύουν μετά την γιορτή της και τα προσφέρουν για ευλογία στους προσκυνητές.
Αυτό συμβαίνει τόσες δεκαετίες και συνεχίζει, συνέβη και πέρυσι, θα συμβεί και φέτος γιατί η Παναγιά είναι πηγή ζωής και μάλιστα πηγή της Αθανασίας, είναι αυτή που εξύψωσε ξανά το ανθρώπινο γένος και το έφτασε μέσα από την υπακουή της στο θέλημα του Θεού τον άνθρωπο στα ουράνια.
Ποτέ δε σταματά είναι εκεί, είναι εδώ είναι όπου την ζητάμε και την χρειαζόμαστε.
Τι ευλογία και αυτή, η μάνα του Χριστού μας να είναι δίπλα μας προστάτης και υπερασπιστής μας…
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Την σεπτήν σου Εικόνα προσκυνούμεν Πανύμνητε, η του χάρου τη κλήσει προσφυώς επικέκληται. εν ταύτη γαρ τα κρίνα χλοερά, ορώντες μετά χρόνου παρολκήν, ανυμνούμεν σου την χάριν πανευλαβώς, Παρθένε ανακράζοντες. δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τοις θαυμασίοις σου, δόξα τη προς ημάς σου προμηθεία Άχραντε.