Κακά μαντάτα για έναν από τους σημαντικότερους παγετώνες της Ανταρκτικής
Το στρώμα επιπλέοντος πάγου στην άκρη του παγετώνα Πάιν Άιλαντ στη Δυτική Ανταρκτική έχει επιταχυνθεί ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια και απειλεί να οδηγήσει σε απότομη άνοδο της στάθμης των ωκεανών, προειδοποιούν Βρετανοί και Αμερικανοί ερευνητές.
Ο επιπλέων πάγος, γνωστός και ως τράπεζα πάγου, ουσιαστικά λειτουργεί ως φράγμα που εμποδίζει τον παγετώνα του Πάιν Άιλαντ να γλιστρήσει στη θάλασσα.
Η τράπεζα πάγου του παγετώνα αποδεικνύεται πιο ευάλωτη από ό,τι αναμενόταν, καθώς η άκρη της σπάει σε κομμάτια ολοένα και συχνότερα και σχηματίζει παγόβουνα που χάνονται στον ωκεανό.
Ο παγετώνας του Πάιν Άιλαντ βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική (NASA)
Η άκρη της τράπεζας πάγου υποχώρησε κατά 20 χιλιόμετρα το διάστημα 2017-2020, διαπιστώνει η διεθνής μελέτη που δημοσιεύεται στο Science Advances.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν δύο σημεία στο κύριο σώμα του παγετώνα και διαπίστωσαν ότι η γιγάντια μάζα πάγου κινείται 12% ταχύτερα το 2020 σε σχέση με το 2017.
«Μέχρι στιγμής έχουμε χάσει γύρω στο 20% της τράπεζας πάγου» δήλωσε στο Associated Press ο Ίαν Τζόουγκιν του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Δεν είναι απίθανο να καταρρεύσει ολόκληρη σε μερικά χρόνια. Θα έλεγα ότι είναι απίθανο αλλά όχι εντελώς» εκτίμησε.
Μέχρι σήμερα, οι κλιματολόγοι πίστευαν ότι θα χρειαζόταν τουλάχιστον ένας αιώνας πριν καταρρεύσει η τράπεζα πάγου.
Ο παγετώνας του Πάιν Άιλαντ και ο γειτονικός παγετώνας Θουάιτς είναι οι δύο όγκοι πάγου που ανησυχούν περισσότερο τους κλιματολόγους καθώς η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει.
«Ο Πάιν Άιλαντ και ο Θουάιτς είναι η μεγαλύτερη ανησυχία μας επειδή διαλύονται. Η υπόλοιπη Δυτική Ανταρκτική θα τους ακολουθήσει όπως δείχνουν σχεδόν όλα τα μοντέλα» επισήμανε η Ισαμπέλα Βελικόνια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Άιρβινγκ, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ο παγετώνας του Πάιν Άιλαντ περιέχει περίπου 180 τρισεκατομμύρια τόνους πάγου και σε περίπτωση πλήρους τήξης θα ανέβαζε τη στάθμη των ωκεανών κατά μισό μέτρο.
Αντιστοιχεί ήδη σε μεγάλο μέρος της συνεισφοράς της Ανταρκτικής στην άνοδο της στάθμης.