Καρακώστας: «Απέχουμε πολύ, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι θα φτάσουμε στα δικά μου “θέλω”»

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο EOK WEB Radio:

Για το πώς διαχειρίζονται καταστάσεις ειδικών συνθηκών όπως στον αγώνα με τη Νήαρ Ηστ, ενώ είναι νεανικό το ρόστερ: «Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς στην καθημερινότητά μας είναι να προσπαθούμε να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά σε συνθήκες αγώνα. Όχι όσον αφορά την ένταση βέβαια, γιατί θα φτάσει η ώρα του ματς και δε θα είσαι ενεργειακά όπως πρέπει. Μιλάμε για τα πράγματα που συμβαίνουν σε έναν αγώνα. Καταστάσεις σαν τις προχθεσινές, που ονομάζονται ειδικών συνθηκών, τις δουλεύουμε στη προπόνηση καθημερινά. Οπότε τα παιδιά έχουν ζήσει τέτοια πράγματα και όσο περισσότερο τα ζουν και περνάει ο καιρός θα είναι καλύτεροι στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων».

Για το φετινό ρόστερ της ομάδας του: «Το καλοκαίρι δεν έγιναν απλά αλλαγές. Οι σταθερές που έμειναν ήταν ελάχιστες. Έμειναν μόλις τρία παιδιά απ’ το περσινό ρόστερ, που σημαίνει ότι οι έχουμε 9 καινούργιους παίκτες, συν κάποια παιδιά που προωθήθηκαν απ’ το εφηβικό, οπότε 11. Μιλάμε για μια καινούργια ομάδα και πολύ νεαρή σε ηλικία. Αυτό που συνεχώς λέγεται από πολλούς ότι χρειάζεται υπομονή, είναι πραγματικότητα. Δε μπορεί μια ομάδα που αποτελείται από τόσα καινούργια πρόσωπα να αποδώσει πολύ σύντομα και είναι ακόμη πιο δύσκολο το εγχείρημα όταν αυτοί οι παίκτες είναι πολύ νέοι ηλικιακά».

Για το πώς αποκτάται η εμπειρία απ’ τα νεαρά παιδιά: «Η εμπειρία αποκτάται με χρόνο παιχνιδιού και καταστάσεις που θα βιώσεις. Οι καταστάσεις μπορεί να είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες, αλλά αν δεν τις ζήσεις δε μπορεί να έχεις εμπειρία, δε μπορείς να είσαι έτοιμος την επόμενη φορά να το περάσεις πιο ελαφρά και να το ζήσεις με λιγότερους σφυγμούς. Βέβαια, όταν το βιώσεις άσχημα και είσαι λίγο έξυπνος ως αθλητής, δε χρειάζεσαι το πάθημα για να σου γίνει μάθημα. Πρέπει να έχει γίνει με την πρώτη».

Για την αγωνιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα νεαρά παιδιά του ρόστερ: «Απέχουμε πολύ απ’ το να πλησιάσουμε στα δικά μου “θέλω”, αλλά είμαι αισιόδοξος. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα βελτιωθούν. Αυτό το δείχνουν καθημερινά στην προπόνηση με τον τρόπο που δουλεύουν και τη διάθεσή τους. Το ζητούμενο είναι αν αυτή η βελτίωση που θα έρχεται από αγώνα σε αγώνα θα είναι αρκετή για να πάρουμε τα αποτελέσματα που χρειαζόμαστε ως ομάδα».

Για τους δύο ξένους της ομάδας: «Γενικά ως προπονητής δε θέλω να στηρίζομαι και να εξαρτάται η ομάδα από 2 παίκτες. Οι παίκτες που ψάξαμε να βρούμε είναι διαφορετικού στυλ. Δεν είναι παίκτες τύπου Μπράιαντ, είναι άλλου είδους. Ο Άνταμς είναι ένα παιδί που έχει περισσότερη εμπειρία στη Ευρώπη, έχει παίξει 4-5 χρόνια, του ζητάω όμως διαφορετικά πράγματα απ’ όσα έκανε τόσα χρόνια. Θέλει λίγο χρόνο να το βρει. Ήρθε προς το τέλος της προετοιμασίας μας, οπότε ενεργειακά και από physicality δεν είναι στο επίπεδο των άλλων. Ο Ράις είχε αρκετά καλά νούμερα στα κολεγιακά του χρόνια. Έφυγε πρώτη φορά απ’ την Αμερική, είναι πάρα πολύ νεαρός. Έχει μια πολύ καλή νοοτροπία, έχει έναν πατέρα προπονητή κολλεγίου, τον οποίον τον είχε κιόλας προπονητή του. Αυτός θέλει ακόμη μεγαλύτερο χρόνο προσαρμογής. Σε συζητήσεις που κάναμε καθημερινά και σε συζητήσεις που είχα με τον πατέρα του, είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος παιχνιδιού, είναι άλλος πλανήτης η Ευρώπη γι’ αυτούς. Θα κάνουμε υπομονή».

Για το επερχόμενο (26/10) εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ηρακλή: «Όταν ο Ηρακλής, ο οποίος ξεκινάει με φιλοδοξίες ανόδου, έχει ρεκόρ 0-3, όσο δύσκολα κι αν είναι τα ματς, και πέφτουμε πάνω τους σε αλλαγή προπονητή, καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι το ματς. Είναι και μέσα στο “Ιβανώφειο”. Κάθε αλλαγή προπονητή φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα τον πρώτο καιρό για τους παίκτες, αλλά αυτό θα καθίσει μετά από 2-3 αγωνιστικές. Εμείς πέφτουμε πάνω στο διάστημα της αλλαγής και θα πρέπει να προετοιμαστούμε και γι’ αυτό».

Για τον κόσμο στο ματς με τη Νήαρ Ηστ: «Χάρηκα πάρα πολύ που προχθές (19/10) το γήπεδο, πέρα απ’ τους δικούς μας φιλάθλους που το γεμίζουν, έχει και κόσμο της Νήαρ Ηστ και αρμονικά συνυπήρξαν και είδαν τον αγώνα. Σε ένα κατάμεστο γήπεδο, δύο γειτονιές της Αθήνας παραδοσιακά μπασκετικές, γέμισαν ένα γήπεδο, έγινε ένα ματς τόσο αμφίρροπο το οποίο κρίθηκε στις λεπτομέρειες, φώναζαν εκατέρωθεν. Ήταν αρμονικά τελείως το παιχνίδι, χωρίς να “ανοίξει ρουθούνι”. Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ».