Μία Ιερά Μονή γαντζωμένη σε ένα Βραχώδη Όρο και οι Θαυματουργές ιστορίες της. (Νεμέα Κορινθίας)

ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΚΟΙΜΉΣΕΩΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ, ΝΕΜΈΑ ΚΟΡΙΝΘΊΑΣ.

Μία μοναδική εμπειρία κατάνυξης και αρχιτεκτονικής σε περιμένει στο ανατολικό και απόκρημνο μέρος του βράχου με το μεσαιωνικό όνομα Πολυφέγγους, το λεγόμενο «βουνό της Παναγίας» όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, στην είσοδο της Νεμέας. Εκεί θα βρεις την Παναγιά του βράχου, ερείπια μίας παλιάς εκκλησίας χτισμένη κυριολεκτικά μέσα στο σπήλαιο.

Στο πολύφεγγο εντός του σπηλαίου, υπάρχει το ναΰδριο και το καθολικό και σήμερα αποτελεί ιερό προσκύνημα πανελλήνιας ακτινοβολίας και σεβασμόυ.

Ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα (1631) βεβαίως είχε αρχίσει να κτίζεται αρκετά χρόνια νωρίτερα, αρχές του 16ου αιώνος και το 1631 ανακηρύσσεται επίσημα Μονή με άδεια της υψηλής Πύλης, η Παναγιά του βράχου είχε μεγάλη συμβολή στον αγώνα της απελευθέρωσης του γένους.

Η Ιερή Εικόνα φυλάσσεται σήμερα στο Μετόχι του Αγίου Αθανασίου για μεγαλύτερη προστασία.
Χαρακτηρίζεται ως Παναγία του πάθους.
Δεξιά και αριστερά της μορφής της και στο επάνω μέρος έχει ζωγραφισμένους δύο Αγγέλους γονυπετείς, φέροντες και σύμβολα του πάθους.

Τα θαύματα της είναι πάμπολλα και έχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες θαυματουργικών επεμβάσεων της. Εκτός από αυτά έχει και μία τεράστια ιστορία.
Επί της κατοχής κλέφτες εισέβαλαν στην Μονή και την λεηλάτησαν, λίγο πριν φύγουν από το μοναστήρι ένας από αυτούς πυροβόλησε την θαυματουργή εικόνα στο χέρι. Αμέσως αυτή άρχισε να βγάζει αίμα και να δακρύζει. Έτσι μέχρι και σήμερα έχει μία μεγάλη τρύπα στο χέρι της.

Επίσης όταν χτιζόταν η Μονή ή χτιστές δεν ήταν δεμένοι και ουσιαστικά πατούσαν πάνω στα βράχια. Μία μέρα όμως δύο από αυτούς έτυχε και έπεσαν. Ο πρώτος καθώς έπεφτε φώναξε -ΜΑΜΑ ΜΟΥ! και δυστυχώς απεβίωσε. Αντίθετα ο δεύτερος φώναξε -ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ και σώθηκε εκ θαύματος.

Η Παναγία του Βράχου γνώρισε μεγάλες δόξες από τις αρχές του 19ου αι. μέχρι και την εποχή του Καποδίστρια, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στον Αγώνα.

Η Μονή απέχει από τη Νεμέα μόλις ένα χιλιόμετρο. Ο δρόμος μας φέρνει στη λιθόκτιστη, τοξωτή είσοδο, από την οποία μπαίνουμε στην στενή αυλή, έχοντας πάντα «δίπλα» μας το βράχο. Δεξιά και αρκετά ψηλά βρίσκονται τα κελιά και το Καθολικό της Μονής, ενώ στην άκρη της αυλής υπάρχει ένα ημιερειπωμένο, διώροφο κτίσμα. Στον τοίχο του, προς τον γκρεμό υπάρχουν πολεμίστρες. Κοντά στην είσοδο η πέτρινη σκάλα με τα 70 σκαλοπάτια της και τις πολλές στροφές, ανεβαίνει κατακόρυφα το βράχο και καταλήγει σε μικρό πλακόστρωτο εξώστη, εδώ προστατευόμαστε από τείχος, κι αυτό με πολεμίστρες. Στο μέσο του υψώνεται πετρόκτιστο αψιδωτό κωδωνοστάσιο. Στην άλλη άκρη του εξώστη υπάρχει ο ναΐσκος της Παναγίας. Στην εξωτερική όψη της τρίπλευρης κόγχης του ναού υπάρχει θωράκιο με διακοσμητικά σχέδια βυζαντινής τεχνοτροπίας. Γενικά σε διάφορα σημεία παρατηρούνται βυζαντινής τέχνης διακοσμητικά, οδηγώντας μας σε συμπέρασμα ότι προέρχονται από την παλιά Μονή.

Δείτε το βίντεο απο το κανάλι DroneDays gr