Οι φιλόζωοι κατά της “κατασκευής” ζώων για τις μεταμοσχεύσεις σε ανθρώπους

Κόμμα για τα Ζώα: Τα ζώα δεν είναι αποθήκες οργάνων!

Πώς κρίνει το ελληνικό Κόμμα για τα Ζώα το «επίτευγμα» της μεταμόσχευσης μιας καρδιάς μεταλλαγμένου χοίρου σε άνθρωπο

Το ελληνικό Κόμμα για τα Ζώα διαφωνεί με την κατασκευή «πατενταρισμένων» ζώων για μεταμοσχεύσεις. «Το είδος μας απέτυχε να δείξει αλληλεγγύη σε όσους χρειάζονται όργανα, αλλά η λύση δεν είναι να γίνουμε πιο βάναυσοι στα ζώα», δήλωσε η Άννα Σπαή, δικηγόρος και μέλος του Κόμματος για τα Ζώα Ηπείρου.  

Για τους φιλόζωους, είναι αξίωμα πως «ο άνθρωπος δεν δικαιούται, στο όνομα της επίλυσης δικών του προβλημάτων να σκλαβώνει τα άλλα ζώα, να τους στερεί τη ζωή και τα δικαιώματά τους». Τονίζουν πως υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές στην κάλυψη της ζήτησης για μοσχεύματα. Αναδεικνύουν τα οικονομικά συμφέροντα που επωάζονται στη δημιουργία «πατενταρισμένων γενετικά μεταλλαγμένων ζώων» και θεωρούν πως οι «ξενομεταμοσχεύσεις» κινδυνεύουν να δημιουργήσουν μία δεύτερη βιομηχανία θανάτου, δίπλα στην κτηνοτροφία»!

Ολόκληρη η ανακοίνωση του ελληνικού Κόμματος για τα Ζώα:

«Η δημιουργία μεταλλαγμένων ζώων για τη χρήση τους ως ανταλλακτικών οργάνων για ανθρώπους είναι ηθικά απαράδεκτη

Η μεταμόσχευση καρδιάς από μεταλλαγμένο χοίρο σε άνθρωπο, παρουσιάστηκε σαν μία ένα ιατρικό επίτευγμα. Η εταιρεία Revivicor υπόσχεται πως τα πατενταρισμένα, μεταλλαγμένα της υβρίδια μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση για μοσχεύματα. Αυτό όμως μπορεί να γίνει με άλλους τρόπους. Υπάρχουν καλές πρακτικές, όπου η σωστή δικτύωση των δωρητών οργάνων κάλυψε με άνεση τη ζήτηση σε μοσχεύματα μυελού των οστών. Πολλά υποσχόμενες προσεγγίσεις είναι η κατασκευή τεχνητών οργάνων ή η καλλιέργεια οργάνων σε εργαστήρια. 

Η χρήση ζώων -η καλύτερα η κατασκευή πατενταρισμένων υβριδίων- αναβιώνει μία αρχαϊκή αντίληψη, πως οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα ζωής και θανάτου στα άλλα ζώα. Αυτή η κοσμοθεωρία χρονολογείται εδώ και… 15 χιλιάδες χρόνια και στον τομέα της διατροφής αποδεικνύεται βάναυση, μη βιώσιμη και ανθυγιεινή. Στις μεταμοσχεύσεις, το μόνο συγκριτικό της πλεονέκτημα είναι πως προσφέρει μεγάλα περιθώρια αισχροκέρδειας στις επιχειρήσεις της γενετικής μηχανικής.

Εάν κάποιος μας έλεγε να εκτρέφουμε γενετικά ίδιους με εμάς… ανθρώπους, για να τους ακρωτηριάζουμε ή να τους σκοτώνουμε για… μοσχεύματα, η πρόταση θα μας φαινόταν ηθικά τερατώδης και εξωφρενικά αποκρουστική. Αλλά η ίδια ακριβώς ιδέα παρουσιάζεται ως… συναρπαστική και ελπιδοφόρα όταν αφορά χοίρους ή άλλα ζώα, με τα οποία επίσης είμαστε γενετικά πανομοιότυποι σε ποσοστό άνω του 90%! Εάν ανακαλύπταμε οποιοδήποτε μορφή ζωής σε κάποιον άλλον πλανήτη, θα το θεωρούσαμε κοσμοϊστορική πρόκληση να τη γνωρίσουμε και να επικοινωνήσουμε με τον συναισθηματικό και διανοητικό της κόσμο. Αλλά τους συγκατοίκους μας στη Γη απλά… τους τρώμε και τώρα θέλουμε να τους συμπεριφερθούμε σαν… σάκους ανταλλακτικών οργάνων για εμάς! Πόσο “ορθολογικό” είναι αυτό; 

O άνθρωπος είναι διαφορετικός από τα άλλα ζώα, όχι ανώτερός τους. Το επόμενο “άλμα” για τον άνθρωπο δεν θα είναι τεχνολογικό, αλλά ηθικό: χρειάζεται να εφεύρουμε έναν πολιτισμό στον οποίο όλα τα ζώα θα ζουν χειραφετημένα από τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτή η πολιτική πρόκληση είναι μάλιστα προϋπόθεση για να κατορθώσει η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει την περιβαλλοντική και κλιματική κρίση και να συνεχίσει να είναι εφικτή μια ζωή με ελευθερία, ειρήνη και ευημερία.

Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων ζώων σε ανθρώπους (“ξενομεταμοσχεύσεις”) μοιάζουν περισσότερο με άλλα τεχνικά “άλματα” του παρελθόντος, σαν την κατασκευή των πυρηνικών όπλων και τη λειτουργία των στρατοπέδων θανάτου, που υποβάθμισαν την ανθρωπότητα. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να αναπτύξουμε, δίπλα στην κτηνοτροφία, ένα νέο κλάδο που θα κατασκευάζει ζώα για να σφαγούν και να χρησιμοποιηθούν ως ανταλλακτικά ανθρώπινων οργάνων. Αυτή είναι ακριβώς η λογική που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού. Τα “άλματα” στην ίδια κατεύθυνση μάλλον δεν είναι καλή ιδέα.»