Ποιες φράσεις πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στα παιδιά μας;
Όσο κι αν προσπαθούμε να μεγαλώσουμε σωστά τα μικρά μας, είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε λάθη. Κάποια από αυτά, προκύπτουν από την ίδια την άγνοιά μας: συνήθειες και φράσεις που μάθαμε από τους γονείς μας και που ποτέ δεν αμφισβητήσαμε την ορθότητά τους, ενδέχεται να βλάπτουν τα παιδιά μας αντί να τα βοηθούν. Ωστόσο, αν τις εντοπίσουμε, έχουμε και τη δυνατότητα να τις διορθώσουμε.
Ποιες φράσεις πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στα παιδιά μας;
«Μην είσαι κακό παιδί»
Πρέπει να αξιολογούμε τη συμπεριφορά και όχι το χαρακτήρα του παιδιού. Πρώτον γιατί τα μικρά μας έχουν πολλούς λόγους που παραφέρονται – και η κακία δεν είναι κανένας από αυτούς – και δεύτερον και κυριότερο γιατί τα μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους ως “κακό”, πράγμα που μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
«Η αδερφή σου ποτέ δεν συμπεριφέρεται έτσι»
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό, μοναδικό και πολύτιμο. Όταν τα συγκρίνουμε μεταξύ τους, τα στρέφουμε το ένα εναντίον του άλλου και είναι πιθανό να καταστρέψουμε για πάντα τη σχέση τους. Ταυτόχρονα, αν ένα παιδί νιώσει ότι είναι το “μαύρο πρόβατο” της οικογένειας, το πιθανότερο είναι πως θα υιοθετήσει αυτή την ταυτότητα και θα αρχίσει να συμπεριφέρεται αναλόγως.
«Μην είσαι ντροπαλός»
Η πίεση δεν θα κάνει το παιδί πιο εξωστρεφές – είναι πιθανότερο να κλειστεί κι άλλο στον εαυτό του. Επιπλέον, δεν θέλουμε να του περάσουμε το μήνυμα ότι είναι υποχρεωμένο να μιλήσει, να αγκαλιάσει ή να δώσει φιλί σε έναν συγγενή που δεν γνωρίζει, καθώς έτσι μαθαίνει πως η αυτοδιάθεση του σώματός του σταματά εκεί που ξεκινά η άποψη των “μεγάλων”.
«Αν το ξανακάνεις αυτό, θα δεις τι έχει να γίνει»
Οι απειλές δεν προσφέρουν τίποτα πέρα από περιττή ένταση. Κάθε κακή συμπεριφορά του θα πρέπει να συνοδεύεται από συνέπειες, οι οποίες θα πρέπει να είναι ανάλογες της πράξης και ιδανικά προκαθορισμένες.
«Αν με αγαπούσες, δεν θα το έκανες αυτό»
Κατ’ αρχάς, αυτή η φράση είναι υπόδειγμα ψυχολογικού εκβιασμού, επομένως καλό είναι να μην την απευθύνουμε ούτε στο παιδί ούτε σε ενηλίκους. Ταυτόχρονα, όμως, κάνει το μικρό μας να αμφισβητεί τη σταθερότητα του δεσμού του μαζί μας και το γεμίζει ανασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, η σχέση μας τραυματίζεται και η συμπεριφορά του χειροτερεύει.