Οι ειδικοί λένε ότι η έπαρση στα παιδιά ξεκινάει γύρω στα 5 και θεωρείται φυσιολογική φάση της ανάπτυξης. Τα παιδιά προσπαθούν να καταλάβουν τις διαφορές μεταξύ του εαυτού τους και των άλλων, έτσι μετρούν τα ταλέντα, τις επιτυχίες και τα πράγματά τους σε σύγκριση με τους άλλους. Αν και η συμπεριφορά τους δεν είναι κακοπροαίρετη, φαίνεται άσχημη και κάνει τους άλλους να νιώθουν άβολα.
Μιλήστε του. Πολλά πεντάχρονα δεν καταλαβαίνουν πραγματικά τι σημαίνει έπαρση ή γιατί δεν θα έπρεπε να το κάνουν. Ξεκινήστε την κουβέντα εξηγώντας τι σημαίνει και γιατί πληγώνει τους άλλους. Μπορείτε να το βάλετε στη θέση των άλλων παιδιών και πώς θα ένιωθε σε αυτήν την περίπτωση.
Προσέξτε τα λόγια σας. Είναι ξεκάθαρο ότι τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν από τους γονείς τους. Αν είστε ταπεινή και δεν συγκρίνετε το παιδί με τα αδέρφια ή τους φίλους του, τότε δεν θα επαίρεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το επιβραβεύετε. Απλώς δεν χρειάζεται να του κάνετε κομπλιμέντα, με το παραμικρό. Έτσι του δείχνετε ότι πρέπει πάντα να κάνει κάτι και εξαρτάται από την αποδοχή και το μπράβο σας.
Συγκεντρωθείτε στο στόχο. Ένα παιδί με υγιή αυτοεκτίμηση κάνει τον εαυτό του να νιώθει καλά, σε αντίθεση με το παιδί που βασίζεται στα σχόλια των άλλων. Μπορείτε να μην συγκεντρωθείτε σε αυτό που λέει για τον εαυτό του αλλά στη γενική κατάσταση. Έτσι μπορεί να ανακαλύψετε τι πραγματικά αποζητά το παιδί. Σε κάθε περίπτωση, φροντίστε να κάνετε το παιδί να νιώθει καλά για τον εαυτό του ώστε να μην νιώθει την ανάγκη να συγκρίνεται με τους άλλους.
Δείξτε ευαισθησία. Όπως είναι φυσικό, το παιδί θέλει να μοιραστεί αμέσως τα καλά νέα μαζί σας. Μπορεί να το κάνει αλλά εξηγήστε του αλλά πάντα υπάρχει η σωστή στιγμή και τρόπος. Για παράδειγμα, ‘φυσικά και μπορείς να πεις στον παππού για το βραβείο που κέρδισες, αλλά αν το κάνεις μπροστά στο συμμαθητή σου που δεν τα κατάφερε, θα τον πληγώσεις’.