Τι μπορείτε να κάνετε όταν ο σκύλος σας είναι επιθετικός;

Σαφώς ένας σκύλος μπορεί να αλλάξει ριζικά τη ζωή ενός ανθρώπου κατά κύριο λόγο προς το καλύτερο αλλα αρκετές φορές και προς το εξωφρενικά χειρότερο.

Όλα ξεκινάνε από το λόγο που θέλει κάποιος να πάρει ένα κουτάβι, είτε γιατί θέλει να γεμίσει το χρόνο του με κάτι, είτε γιατί θέλει να κάνει ένα δώρο στον εαυτό ή στα παιδιά του, είτε γιατί είναι μόνος και θέλει μια παρέα, είτε γιατί κάποιος αγαπάει τα ζώα και συγκεκριμένα τους σκύλους ( με συγχωρείτε που το έβαλα τελευταίο αυτό, αλλά με αυτά που έχουν δει τα μάτια μου κατά καιρούς έχω χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους, μια βόλτα σε μια φιλοζωική ή ένα καταφύγιο θα σας πείσει κι εσάς….) Το φαινόμενο των αδέσποτων έχει αυξηθεί δραματικά στη χώρα μας και κυρίως οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες με συνέπεια αυτό να διαιωνίζεται και δυστυχώς η πολιτεία δεν κάνει τίποτα γι ‘ αυτό.

Το δεύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων είναι να μην ενημερώνονται για τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε ράτσας που θέλουν με αποτέλεσμα όταν το σκυλί βγάλει το χαρακτήρα του να τρέχουν και να μη φτάνουν ( βλέπε Akita Inu ) και αναφέρω τη συγκεκριμένη ράτσα διότι μετά την ταινία Hackiko, έγιναν μόδα τα Akita, χωρίς να ξέρουν οι ενδιαφερόμενοι οτι το συγκεκριμένο σκυλί δεν είναι για τον καθ΄ένα, καθώς έχεις ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και είναι αρκετά δύσκολο σκυλί για κάποιον ο οποίος δεν είχε ποτέ εμπειρία απο σκύλο ή συγκεκριμένα απο τέτοιου μεγέθους σκύλο. Δεν είναι δυνατόν να αγοράζουμε ένα σκυλί επειδή είναι όμορφο ή γλυκό σαν κουτάβι παραβλέποντας τα χαρακτηριστικά της ράτσας και όταν τελικά το σκυλί βγάλει τα στοιχεία του χαρακτήρα του, οι ιδιοκτήτες να τρέχουν και να μη φτάνουν και πολύ συχνά επειδή έγινε μεγαλύτερο απο αυτό που έδειχνε η φωτογραφία να το παρατάνε στο δρόμο ή ακόμα χειρότερα σε κάποιο κάδο σκουπιδιών!

Το τρίτο και κυριότερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες και κυρίως αυτοί που έχουν μεγαλόσωμα σκυλιά είναι να μην τα πάνε για εκπαίδευση και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα να κάνουν εκείνοι τους εκπαιδευτές μη έχοντας καμία εμπειρία απο σκύλους και κυρίως συμπεριφορά,ψυχολογία και αρκετά συχνά εφαρμόζοντας λάθος τεχνικές ( σε αρκετές περιπτώσεις βία ) που μπορούν να αποβούν καταστροφικά και για το σκύλο αλλά κυρίως για τον ιδιοκτήτη και την οικογένεια του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σκύλος έχει δαγκώσει το αφεντικό του ή κάποιο μέλος της οικογένειας ή ακόμα και κάποιο ξένο…. Είναι πολύ σημαντικό πριν κάνουμε την οποιαδήποτε κίνηση στο σκύλο μας ( αν δεν έχουμε την εμπειρία ) να ρωτάμε και να συμβουλευόμαστε κάποιον ειδικό είτε αυτος λέγεται κτηνίατρος είτε αυτός λέγεται εκπαιδευτής. Είναι τεράστιο λάθος να κάνουμε πράγματα τα οποία μπορούν να καταστρέψουν τη σχέση μας με το σκύλο ανεπανόρθωτα με συνέπεια να έχουμε προβλήματα συμπεριφοράς, όπως φοβία ή ακόμα χειρότερα ανεξέλεγκτη επιθετικότητα ( red zone case ) Όπου εκεί πολλοί ιδιοκτήτες θα κάνουν τις τελείως αντίθετες και λάθος κινήσεις που πρέπει, δηλαδή ή θα παρατήσουν το σκυλί στο δρόμο με ο,τι αυτό συνεπάγεται ή θα πάει για ευθανασία ή ακόμα χειρότερα θα προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα μόνοι τους με αποτέλεσμα να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα επιδεινώνοντας το πρόβλημα αντί να απευθυνθούν σε κάποιο ειδικό και όταν λέω ειδικό εννοώ στο θέμα ψυχολογίας και συμπεριφοράς σκύλου. Γιατί η επιθετικότητα δεν έχει να κάνει με εντολές, αλλά με συμπεριφορισμό και ψυχολογία.

Προσωπική μου άποψη και βάση εμπειριών,κανένα σκυλί δεν αξίζει να θανατωθεί, η επιθετικότητα δεν είναι στην ψυχολογία του σκύλου, ούτε είναι κάτι το οποίο δεν διορθώνεται, είναι μια κατάσταση του μυαλού του και θα χρειαστεί αρκετή υπομονή και επιμονή για να έχουμε αποτελέσματα. Είναι τεράστιο λάθος να καταδικάσουμε ένα σκύλο που κατά 99,9% εμείς οι ίδιοι το ωθήσαμε να βγάλει την όποια αρνητική συμπεριφορά. Υπάρχει ένα τρίπτυχο που θα πρέπει κάθε ιδιοκτήτης να ακολουθεί για να έχει ένα ισορροπημένο σκύλο αυτό είναι : ΑΚΗΣΗ, ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΣΤΟΡΓΗ αυτά πρέπει να είναι ο θεμέλιος λίθος στη σχέση ανθρώπου και σκύλου… Το δεύτερο όμως μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη συμβολή κάποιου εκπαιδευτή και φυσικά στη συνέχεια απο εμάς τους ίδιους γιατί στην ουσία δεν εκπαιδεύεται ο σκύλος, αλλά εμείς οι ίδιοι,ο σκύλος αναμορφώνεται. Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα γνωστό σλόγκαν στους περισσότερους : I rehabilitate dogs, i train people, το οποίο το έχει πει ο Cesar Millan, ο πρώτος ο οποίος κατανόησε σε βάθος την συμπεριφορά και την ψυχολογία του σκύλου.

Σκοπός της εκπαίδευσης είναι ιδιοκτήτης και σκύλος να αναπτύξουν μια στενή σχέση προκειμένου να υπάρχει μια αρμονική ισορροπία μεταξύ των δυο τους και να καταλάβει ο ένας τη γλώσσα του άλλου, ένας ισορροπημένος και κυρίως << υποταγμένος >> σε μας σκύλος είναι αυτό που θέλουμε, είναι ο καλύτερός μας φίλος, είναι το στήριγμά μας πολλές φορές και κυρίως είναι εκείνος ο οποίος θα δώσει και τη ζωή του για να μας προστατέψει, ένας ατίθασος – ανεξέλεγκτος σκύλος είναι ο χειρότερός μας εφιάλτης καθώς δεν ακούει σε κανένα και τίποτα γιατί κανείς δεν του έμαθε την γλώσσα του ανθρώπου αλλά και γιατί ο άνθρωπος δεν φρόντισε ποτέ να μάθει την γλώσσα του τετράποδου φίλου του. Κάθε σκύλος έχει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα και μια ιδιαίτερη προσωπικότητα είναι στο χέρι μας να τα κατανοήσουμε αυτά, έτσι ώστε να μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά μαζί. Δεν υπάρχει κακή, ούτε επιθετική ράτσα, υπάρχει μόνο άπειρος ή και πολλές φορές ανεύθυνος ιδιοκτήτης, εδώ θέλω να δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα…. Τα Pit-bull είναι αρκετά παρεξηγημένη φυλή λόγω της φήμης τους… Ουκ ολίγοι τα έχουν πει φονιάδες ή επικίνδυνα σκυλιά, μάλιστα σε κάποιες χώρες έχουν απαγορευτεί κι όλας…και όλα αυτά επειδή ο άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε αυτα τα σκυλιά για να βγάζει χρήματα και να ικανοποιεί τις αρρωστημένες ορέξεις του με τις κυνομαχίες.

Εδώ θα ήθελα για όσους δεν ξέρουν, να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει με αυτούς τους σκύλους…Αρχικά ο ιδιοκτήτης παίρνει το σκυλί από κουτάβι και το βάζει σε ένα μικρό κλουβί έτσι ώστε να το περιορίζει με σκοπό όταν το σκυλί θα βγεί από κει μέσα να είναι πάρα πολύ ενεργητικό, επίσης χτυπάνε ή τραντάζουν το κλουβί με αποτέλεσμα ο σκύλος να γίνεται φοβικός και κατά συνέπεια επιθετικός , επιπλέον από μωρά δεν τους δίνουν ξηρά τροφή αλλά σάρκα ( σκύλου ) έτσι ώστε να συνηθίζουν τη γεύση του αίματος και να εξοικειωθούν με αυτό για να μην έχουν πρόβλημα στο δάγκωμα άλλου << μονομάχου>>. Τους ασκείται τρομερή βία για να μάθουν να μην λυγίζουν πουθενά και το πιο μακάβριο είναι οτι ένα Pit- bull 7 μηνών έχει δώσει ήδη τον πρώτο του αγώνα. Πως λοιπόν να μην αποκτήσουν τέτοια φήμη αυτοί οι σκύλοι. πως να μην βγάλουν επιθετικότητα; Παρ’ όλα αυτά όταν πάνε φιλοζωικά σωματεία και τα σώζουν μερικά είναι φοβισμένα, άλλα δυστυχώς είναι τόσο άσχημα τραυματισμένα που δεν μπορούν να τα σώσουν οι γιατροί, όσα επιζούν αρχικά χρειάζονται μεγάλη φροντίδα, εκπαίδευση ( συμπεριφορισμό ) για να αποβάλουν τις όποιες αρνητικές συμπεριφορές και κυρίως πολύ αγάπη αλλά όταν λέω αγάπη θα πρέπει να υπάρχει και σε αυτό μια ισορροπία γιατί μπορεί να λειτουργήσει με τελείως ανάποδα αποτελέσματα.

Παρ’ όλα αυτά που έχουν περάσει είναι πρόθυμα να εμπιστευτούν και να ξανα-αγαπήσουν έναν άνθρωπο και πιστέψτε με ( αν και δεν είμαι fan της ράτσας λόγω μορφολογίας…μου αρέσουν περισσότερο οι λύκοι ) σαν την αγάπη και την προσοχή του Pit -bull δεν θα βρείτε σε κανένα άλλο σκυλί. Δυστυχώς και κλείνω με αυτό δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχω ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη ράτσα για άσχημες καταστάσεις αλλά τις περισσότερες φορές ήτανε καθαρά λάθος του ιδιοκτήτη και κατά ένα μικρό ποσοστό η προδιάθεση της συγκεκριμένης ράτσας στην επιθετικότητα άλλων σκύλων. Αλλά όπως προείπα κανένα σκυλί δεν θα πρέπει να καταδικάζεται ή να πετάγεται στο δρόμο, όλοι μας αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία…..