Το τραγικό τέλος που είχε το «κορίτσι του Σούπερμαν»

Άλλωστε, αυτά τα στοιχεία (πάνω στα οποία πάτησαν -άλλες με επιτυχία και άλλες όχι με τόση μεγάλη- οι επόμενες «Λέιν») μόνο η Κίντερ θα μπορούσε να τα προσθέσει. Γιατί, η ίδια στην πραγματική της ζωή ήταν ένας δυναμικός χαρακτήρας, ασυμβίβαστη, με όνειρα. Και κυρίως ήταν η ίδια μία ηρωίδα της ζωής. Μόνο που όταν υποδύθηκε για πρώτη φορά το ταίρι του Σούπερμαν το 1978, δεν είχε ιδέα τι θα ακολουθούσε κάποια χρόνια αργότερα και πώς η ζωή θα την οδηγούσε σε άλλα μονοπάτια, δύσβατα.

Ενδεχομένως, να έχετε ακούσει κι εσείς για την περίφημη «κατάρα» του Σούπερμαν. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, όσους έπαιξαν ή συμμετείχαν στα συνεργεία των ταινιών του Σούπερμαν, τους κυνηγούσε μία κατάρα.  Ο συγκεκριμένος μύθος ξεκίνησε από τον Τζορτζ Ριβ, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που ενσάρκωσαν τον υπερ-ήρωα και συνεχίστηκε και με άλλους ηθοποιούς ή μέλη των συνεργείων, με αποκορύφωση τον τραυματισμό του Κρίστοφερ Ριβ που τον άφησε παράλυτο μέχρι το τέλος της ζωής του. Μάλιστα, η περίπτωση αυτή ενίσχυσε τα περί κατάρας για να έρθουν οι υποστηρικτές της θεωρίας να «επιβεβαιωθούν» με την αυτοκτονία πέρυσι της Μάργκοτ Κίντερ και την τραγική ιστορία της ζωής της, καθώς η ηθοποιός έπασχε από διπολική διαταραχή, περιπλανήθηκε ως άστεγη, νοσηλεύτηκε για μεγάλο διάστημα σε ψυχιατρείο, ώσπου στο τέλος έδωσε η ίδια τέλος στη ζωή της.

Το «διαφορετικό» κορίτσι από τον Καναδά

Σε μία μικρή πόλη του Καναδά τον Οκτώβριο του 1947 είδε το πρώτο φως της ζωής η Μάργκαρετ Ρουθ Κίντερ. Ήταν το ένα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Η μητέρα της ήταν ιστορικός της μόδας και ο πατέρας της μηχανικός. Στο Yellowknife του Καναδά μετακόμισαν λόγω του πατέρα, μιας και εκεί βρήκε μία πολύ καλή δουλειά.

Η οικογένεια δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και στην όμορφη αυτή πόλη η μικρή Μάργκαρετ (άλλαξε το όνομά της όταν ακολούθησε το δρόμο της υποκριτικής) έκανε τα δικά της σχέδια για το μέλλον. Ατίθαση, ασυμβίβαστη, γεμάτη δίψα για ζωή, με ένα βλέμμα που πετούσε σπίθες, δύσκολα θα εγκατέλειπε τα όνειρά της.

Όνειρα τα οποία ξεκίνησε να σχεδιάζει και να κυνηγάει, μετά το ταξίδι της στη Νέα Υόρκη με τη μητέρα της, όταν ήταν 12 ετών. Εκεί, ήταν η πρώτη φορά που είδε από κοντά θεατρική παράσταση και απλά μαγεύτηκε. Άλλωστε, όπως η ίδια είχε εξομολογηθεί, στη μικρή πόλη που ζούσαν, δεν είχαν κινηματογράφο, οπότε αυτή η επαφή, τη συνεπήρε.

Η Κίντερ από μικρή ασχολούταν με την πολιτική. Εξάλλου, οι γονείς της ήταν πολιτικοποιημένοι (η μητέρα της δημοκρατική και ο Αμερικανός πατέρας της Ρεπουμπλικάνος) και οι πολιτικές συζητήσεις δεν απουσίαζαν από το σπίτι. Η Μάργκοτ από μικρή ήξερε πως ήταν διαφορετική. Αλλά αυτή τη διαφορετικότητα δε μπορούσε να την εξηγήσει ούτε η ίδια, μα ούτε και οι μεγάλοι. Το μυαλό της έπαιζε διάφορα παιχνίδια, αλλά η Κίντερ και πάλι δε μπορούσε να εξηγήσει τι ήταν αυτά.

Στα 14 της χρόνια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, όταν την χώρισε ο τότε φίλος της. Αφού συνήλθε, αποφάσισε να ανακαλύψει τα μονοπάτια εκείνα που θα την οδηγούσαν στην απελευθέρωση, που θα βοηθούσαν την ψυχή της και το μυαλό της. Το γεγονός ότι κάθε χρόνο άλλαζε σχολεία, δεν βοηθούσε την κατάστασή της. Αντίθετα, την τραβούσε πίσω. Μέχρι που στα 17 της χρόνια ανακάλυψε πως ήθελε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Ήξερε πως μέσα από την υποκριτική, θα μπορούσε να αφήσει ελεύθερο το εαυτό της.

Το 1966 έμεινε έγκυος από τον τότε σύντροφό της, ο οποίος την έπεισε να κάνει έκτρωση, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, με σοβαρό κίνδυνο τη ζωή της. Η οδυνηρή αυτή εμπειρία της άφησε πληγές που δυσκολεύτηκε να επουλώσει. Κατόπιν, πήγε στο Βανκούβερ για σπουδές, όμως, μετά από έναν χρόνο αποβλήθηκε. Έτσι, αποφάσισε να μετακομίσει στο Τορόντο, όπου ασχολήθηκε με το μόντελινγκ.

Το ατίθασο «κορίτσι του Σούπερμαν» που διψούσε για ζωή

Όσοι την γνώριζαν από κοντά, έλεγαν για τον ατίθασο χαρακτήρα της, που δε δίσταζε να έρχεται σε κόντρα, διεκδικώντας τα θέλω της. Η πρώτη της επαφή με τον κινηματογράφο έγινε το 1968 κι από την αρχή όσοι συνεργάστηκαν μαζί της, κατάλαβαν ότι η Μάργκοτ ήταν διαφορετική. Είχε πολλά όνειρα μεν, αλλά η καριέρα δεν ήταν ποτέ η πρώτη προτεραιότητά της. Η ζωή… Η ζωή ήταν πάντα πιο σημαντική για το κορίτσι από τον Καναδά, που έλεγε τη γνώμη της, ήταν ετοιμόλογη και δεν έκανε εύκολα εκπτώσεις. Ήταν μία χίπισσα, ζώντας έξαλλα στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Ένα άγριο νιάτο και συνάμα ιδιαίτερα πνευματώδης, στοιχεία που την έκαναν περιζήτητη στην παρέα και στο αντίθετο φύλο.

Μάλιστα, το σπίτι της στο Μαλιμπού, όπου συγκατοικούσε με την Τζένιφερ Σαλτ είχε μετατραπεί σε κέντρο διερχομένων, όπου φίλοι της όπως ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (υπήρξαν εραστές) και ο Μπράιαν Ντε Πάλμα, αλλά και οι γονείς της Γκουίνεθ Πάλτροου πίσω από ένα σύννεφο μαριχουάνας είχαν δημιουργήσει το δικό τους «Γούντστοκ» στην παραλία, κάνοντας συνάμα τα δικά τους όνειρα στον κινηματογράφο, τα οποία στη συνέχεια κατέκτησαν.

Αλλά η Μαργκότ δεν συμμετείχε στις φιλοδοξίες τους. Είπαμε, η ζωή ήταν πιο σημαντική από μία λαμπρή καριέρα. Ωστόσο, λίγο αργότερα στο δρόμο της, ήρθε ο ρόλος που απογείωσε την καριέρα της, εκτόξευσε τη φήμη της και η ίδια έγινε μία από τις αγαπημένες σούπερ ηρωίδες του κινηματογράφου. Το 1978 έγινε το «κορίτσι του Σούπερμαν», η Λόις Λέιν, στο πλευρό του Κρίστοφερ Ριβ, με τον οποίο έγιναν αχώριστοι φίλοι. Και ποτέ εραστές, όπως συνήθιζαν αρκετά κινηματογραφικά ζευγάρια.

Η μάχη με τη μανιοκατάθλιψη

Η Μάργκοτ Κίντερ ήταν διαφορετική από τα άλλα κορίτσια. Το ήξερε και η ίδια, το έλεγαν και όσοι συναναστρέφονταν μαζί της. Η ζωή της δεν ήταν πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα, όμως, εκείνη είχε τον μαγικό τρόπο να αναγεννάται από τις στάχτες της. Ξεπερνούσε τις δυσκολίες και προχωρούσε μπροστά. Από μικρή πάλευε με τους δαίμονές της και καθώς μεγάλωνε αυτή η «μάχη» γινόταν όλο και πιο δύσκολη.

Το 1996 έζησε και την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της. Η ηθοποιός χάνεται από το σπίτι της και η αστυνομία την βρίσκει μετά από τέσσερις ημέρες στην πίσω αυλή ενός σπιτιού σε άθλια κατάσταση. Χτυπημένη, ταλαιπωρημένη, με τις θήκες των δοντιών της να λείπουν, μία εικόνα που απείχε πολύ από εκείνη της τηλεοπτικής Λέιν.

Η ίδια λέει στους αστυνομικούς πως έπεσε θύμα απαγωγής και κατόπιν βιασμού κι εγκατάλειψης. Το σενάριο της δεν τους πείθει. Εξετάζεται από ειδικούς και ανακαλύπτουν πως πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Μία λέξη που δεν ήταν άγνωστη, αλλά ως ασθένεια τότε δεν ήταν τόσο γνωστή. Μάλιστα, την εποχή εκείνη ήταν ταμπού οι ψυχικές ασθένειες και δύσκολα έβγαινε κάποιος να μιλήσει ανοιχτά.

Η Κίντερ νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική, όπου έμεινε για μεγάλο διάστημα. Όταν βγαίνει από αυτήν, νιώθει δυνατή κι έτοιμη να παλέψει τη διπολική διαταραχή. Δίπλα της έχει ανθρώπους που τη στηρίζουν και την αγαπούν, με πρώτη και καλύτερη την κόρη της.

Το 2002 αποφασίζει να μιλήσει για την ασθένειά της. Μέχρι και τότε δεν ήταν εύκολο για κάποιον να μιλήσει τόσο ανοιχτά, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για διάσημο πρόσωπο. Αλλά η Κίντερ θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια θέση με την ίδια. Να τους δώσει κουράγιο, να γκρεμίσει τα ταμπού και τα στερεότυπα, ανοίγοντας το δρόμο για βοήθεια στους ψυχικά ασθενείς.

Η ηθοποιός αναπτύσσει έντονη ακτιβιστική δράση. Βρίσκεται δίπλα σε ασθενείς, δίνει διαλέξεις, μιλά ανοιχτά για το πρόβλημά της.  Παράλληλα, δουλεύει, αν και δεν σημείωσε ξανά επιτυχία ανάλογη με εκείνη στο Σούπερμαν.

Έγραψε η ίδια το τέλος της ζωής της

Ζωή. Αυτή ήταν η αγαπημένη της λέξη. Διψούσε για ζωή. Την βίωσε στο έπακρο. Έζησε χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες, έρωτες και απογοητεύσεις. Η ηθοποιός ήταν μία ωραία γυναίκα και σε συνδυασμό με τον εκρηκτικό της χαρακτήρα, γινόταν ακαταμάχητη. Και μόνο τυχαίο δεν είναι πως γοητευτικοί άνδρες, ισχυρές προσωπικότητες την ερωτεύτηκαν.

Παντρεύτηκε τρεις φορές (από τον πρώτο γάμο απέκτησε τη μοναχοκόρη της, Μάγκι), ενώ μεταξύ των πιο γνωστών σχέσεων της συγκαταλέγονται ο Στίβεν Σπίλπεργκ, ο Μπράιαν ντε Πάλμα και ο Πιερ Τριντό, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού του Καναδά Τζάστιν Τριντό.

Στις 13 Μαΐου του 2018 φίλος της Κίντερ τη βρήκε νεκρή στο σπίτι της, σε ηλικία 69 ετών. Στην αρχή, ο μάνατζερ της υποστήριξε ότι η ηθοποιός έφυγε ήρεμη στον ύπνο της. Τρεις μήνες μετά, όμως, τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής γνωμάτευσης έδειξαν αυτοκτονία. Η «Λόις Λέιν», το κορίτσι από τον Καναδά που διψούσε για ζωή, έγραψε η ίδια τον τραγικό επίλογο. Έβαλε τέλος στη ζωή της, με υπερβολική δόση ναρκωτικών σε συνδυασμό με αλκοόλ. Οι δαίμονες της την κέρδισαν…