Ζαγκλής: «Όσοι εργαζόμαστε στο μπάσκετ, οφείλουμε να πληρώνουμε…. Γκαλόσημο»

Ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής, μίλησε για την ατμόσφαιρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τις διοργανώτριες χώρες, τη συνεργασία της ομοσπονδίας με Euroleague και ΝΒΑ, αλλά και το Νίκο Γκάλη. 

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο EOK Web Radio:

Για την… ατμόσφαιρα Παγκόσμιου Κυπέλλου που πλέον γίνεται αισθητή όσο πλησιάζει η ώρα: «Είναι ένα ρολόι αντίστροφης μέτρησης έξω απ’ τα κεντρικά μας γραφεία, οπότε κάθε πρωί το μήνυμα είναι σαφές για όλο το προσωπικό μας, καθώς και όλους τους επισκέπτες μας το πόσο κοντά είμαστε στη διοργάνωση. Είναι αλήθεια ότι περιμένουμε με ανυπομονησία. Το περσινό Ευρωμπάσκετ και τα υπόλοιπα ηπειρωτικά τουρνουά, παρά τον ένα χρόνο της αναβολής, ήταν η καλύτερη εισαγωγή για το κυρίως μενού της φετινής χρονιάς».

Για το τι μηνύματα λαμβάνουν απ’ τις διοργανώτριες χώρες στην Ασία: «Πολύ μεγάλο ενθουσιασμό πρώτα απ’ όλα, απ’ όλες τις χώρες. Νομίζω ότι το μεγάλο βήμα ήταν το 2019, ήταν το πρώτο βήμα για να επανέλθει το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ασία ξανά μετά το 2006 της Ιαπωνίας και σε μια χώρα όπου πολλές απ’ τις 8 πόλεις που το φιλοξένησαν ήταν μεγαλύτερες σε πληθυσμό η κάθε μία κι απ’ τις συμμετέχουσες χώρες. Φέτος είναι ένα διαφορετικό concept, τρεις χώρες, συνολικός πληθυσμός σχεδόν 450 εκατομμύρια άνθρωποι. Είναι ένα πολύ διαφορετικό concept όσον αφορά το πώς προσεγγίζουμε την αγορά της νοτιοανατολικής Ασίας».

Για τις διοργανώτριες χώρες (Φιλιππίνες, Ινδονησία, Ιαπωνία): «Δεν είναι η πρώτη φορά που θα μάς φιλοξενήσουν οι Φιλιππίνες, αφού το έκαναν και το 1978, είναι όμως η πρώτη φορά που θα έχουμε τέτοιον παγκόσμιο αντίκτυπο οι αγώνες που θα διεξαχθούν εκεί. Περιμένουμε σαφώς με ανυπομονησία την πρώτη μέρα, όπου ο εναρκτήριος αγώνες ανάμεσα σε Φιλιππίνες και Ιταλία θα γίνει στο μεγαλύτερο γήπεδο που έχουμε στη διάθεσή μας, μεγέθους 52 χιλιάδων θέσεων, όπου και προβλέπουμε και σ’ ένα παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης, τουλάχιστον στα δικά μας events. Από ‘κει και πέρα, έχουμε μια ολοκαίνουργια αρένα στην Τζακάρτα, στο κέντρο της πόλης, στην Ινδονησία, σε μια χώρα περίπου 290 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι χώρες που όχι μόνο θέλουν να παίξουν περισσότερο μπάσκετ, αλλά θέλουν και να μάθουν περισσότερο και να δουν τα μεγαλύτερα «αστέρια». Στην Ιαπωνία επιστρέφουμε πάλι μετά το 2006, αλλά σ’ ένα διαφορετικό μέρος, την Οκινάουα, σε μια ολοκαίνουργια αρένα, μια απ’ τις πιο σύγχρονες του κόσμου. Μια πόλη που έχει παράδοση στο μπάσκετ, όχι μόνο λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της πόλης και της σχέσης της με τις ΗΠΑ τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και γιατί έχει και μια πολύ καλή ομάδα που αγωνίζεται στην τοπική λίγκα. Επομένως, έχουμε μπασκετικό κοινό και πιστεύω θα έχουμε πολλούς ταξιδιώτες απ’ το εξωτερικό. Τα σημάδια που έχουμε μέχρι στιγμής είναι πολύ αισιόδοξα».

Για αυτό με το οποίο θα θεωρείται επιτυχημένη η φετινή διοργάνωση: «Ασφαλώς ένα κριτήριο είναι τα γεμάτα γήπεδα. Στην Ινδονησία δεν παίζει η εθνική της χώρας, οπότε αυτό είναι ένα έξτρα κίνητρο για εμάς να δουλέψουμε για να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο και να δει τους μεγαλύτερους «αστέρες». Αυτό αυτομάτως ανεβάζει το δείκτη δυσκολίας. Στις Φιλιππίνες και την Ιαπωνία θεωρώ ότι θα ‘χουμε πολύ καλά ρεκόρ προσέλευσης. Αυτό που κάνει τη διαφορά δεν είναι μόνο η προσέλευση στα γήπεδο, αλλά ο παγκόσμιος αντίκτυπος της διοργάνωσης. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μια απ’ τις κορυφαίες διοργανώσεις αθλητικών γεγονότων στον κόσμο και θέλουμε κάθε χρόνο, μετά από κάθε διοργάνωση ν’ ανεβαίνουμε στα παγκόσμια rankings. Ήταν κι ένας απ’ τους λόγους που αλλάξαμε τη χρονιά, απ’ το 2014 πήγαμε στο 2019. Φέτος είναι μια χρονιά που μάς δίνει τη δυνατότητα χωρίς χειμερινούς, χωρίς Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου να έχουμε πολλούς περισσοτέρους προβολείς στραμμένους στο μπάσκετ. Θεωρώ ότι θα ξεπεράσουμε τα νούμερα του 2019, τόσο σε επίπεδο ψηφιακής, αλλά και σε επίπεδο τηλεοπτικής έκτασης».

Για τη συνεργασία της FIBA με το NBA: «Η συνεργασία έχει γίνει τα τελευταία χρόνια πολυεπίπεδη και σε κάποιους τομείς πολύ “βαθιά” και “στενή”. Η συνεργασία παλαιότερα περιοριζόταν στο αν οι αθλητές μπορούσαν ν’ αγωνίζονται με τις εθνικές τους ομάδες και πριν από 21 χρόνια περίπου ξεκινήσαμε τα Basketball Without Borders. Η συνεργασία πλέον είναι πολύ διαφορετική. Πρώτον, σε θεσμικό επίπεδο, ο αναπληρωτής κομισάριος του ΝΒΑ είναι μέλος και του Δ.Σ. και της εκτελεστικής επιτροπής της FIBA, είναι μέσα σε όλες τις μεγάλες αποφάσεις. Δεύτερον, σε επίπεδο αγωνιστικό, ξεκινήσαμε μαζί μια νέα διοργάνωση στην Αφρική, το Basketball Africa League, η οποία «έκλεισε» την 3η της σεζόν. Ήμουν στο Κιγκάλι της Ρουάντα, σε ένα γήπεδο 10 χιλιάδων θέσεων, που θα το ζήλευαν πολλές πόλεις των πιο ανεπτυγμένων μπασκετικά χωρών. Το BAL είναι η έκφραση της συνεργασίας της FIBA Africa και του ΝΒΑ Africa. Επιπλέον, έχουμε μια διαρκή συνεργασία σε θέματα Junior NBA, ενώ και οι κορυφαίοι διαιτητές με άδεια FIBA συμμετέχουν κάθε χρόνο και στο Summer League και σε άλλες διοργανώσεις του καλοκαιριού του ΝΒΑ. Εγώ θεωρώ πολύ σημαντική και τη συνεργασία μας και για το Intercontinental Cup, το οποίο θα διεξαχθεί φέτος στα τέλη Σεπτεμβρίου στη Σιγκαπούρη. Οι πρωταθλητές του BCL, του BCL America, του BAL, μια ομάδα απ’ την Κίνα και η G-League Ignite θα αγωνιστούν εκεί. Και σε θεσμικό και σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και κάνοντας focus σε κάποιες αγορές ή ηπείρους, έχουμε μια τρομερή συνεργασία».

Για τη συνεργασία της FIBA με την Ευρωλίγκα: «Νομίζω ότι αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ σημαντικό για τις σχέσεις μας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, το οποίο όμως έχει σαφή προέκταση, όσον αφορά το καλεντάρι ειδικά, με την παγκόσμια στρατηγική μας. Η FIBA παραμένει διαθέσιμη, αλλά και ταυτόχρονα με πολύ μεγάλο κίνητρο να «γυρίσει σελίδα» σε μια σειρά από σχέσεις, όπως το έκανε πριν από αρκετά χρόνια με το ΝΒΑ. Έτσι μπορεί να κάνει το αντίστοιχο, πολύ περισσότερο με ομάδες που είναι εντός του οικοσυστήματός μας. Για λόγους συμβολικούς και ουσιαστικούς, εμένα δε μου αρέσει ο όρος «Ευρωλίγκα». Οι ομάδες αυτές αγωνίζονται στα πρωταθλήματά τους, συμμετέχουν με τους αθλητές τους στις εθνικές ομάδες, στα εθνικά κύπελλα, είναι ομάδες FIBA και αυτές και έχουν και εκείνες κάποια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ταυτόχρονα, έχουν και μια τεράστια ιστορία και οι περισσότερες από αυτές ένα πολύ μεγάλο εμπορικό αντίκτυπο και μια πολύ μεγάλη ικανότητα να φέρουν καινούργιους φιλάθλους στο μπάσκετ. Η πλατφόρμα της FIBA είναι τέτοια που μπορεί να υποδεχθεί τη στρατηγική των ομάδων για ένα μέλλον πιο προσοδοφόρο γι’ αυτές. Δε βρίσκω κανένα λόγο στο μέλλον αυτή η στρατηγική να μη συμπορεύεται με τη δική μας στρατηγική να παίζουν οι εθνικές ομάδες σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς και μέσα στην αγωνιστική περίοδο των συλλογών. Εμείς δεν έχουμε αλλάξει ούτε εκατοστό απ’ την προσέγγισή μας».

Για το αν υπάρχει η δυνατότητα στο μέλλον να φιλοξενήσει η Ελλάδα αγώνα ΝΒΑ: «Νομίζω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει δείξει τη δυνατότητα να διοργανώσει οτιδήποτε. Το ΟΑΚΑ είναι ένα απ’ τα γήπεδα που έχουν φιλοξενήσει τις πιο πολλές διοργανώσεις, τελικό Ολυμπιάδας, τελικό Παγκοσμίου, τελικούς όλων των διοργανώσεων συλλόγων, Ευρωμπάσκετ… Δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα εγκαταστάσεων, ούτε πρόβλημα δυνατότητας διοργάνωσης, απλά πιστεύω ότι το καλεντάρι δεν είναι τόσο εύκολο για να μπορεί το ΝΒΑ να επισκεφτεί δεκάδες χώρες το χρόνο. Κάνουν την επιλογή τους και, από ‘κει και πέρα, στο βαθμό που εμείς μπορούμε να βοήθησουμε για να κάνουμε την εισαγωγή, το κάνουμε. Είναι μια απόφαση του ΝΒΑ με τοπικούς φορείς και την αντίστοιχη Ομοσπονδία κυρίως. Δε θεωρώ ότι είναι αδύνατο, αλλά δεν έχω γνώση αν γίνεται να πραγματοποιηθεί αυτό και στο άμεσο μέλλον».

Για το τι είναι για την παγκόσμια κοινότητα ο Γκάλης: «Νομίζω ένας εθνικός ήρωας. Όπου κι αν έχω πάει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμβολίζει έναν άνθρωπο που έβαλε σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο το μπάσκετ στη χώρα του ή τη χώρα του μέσα στο μπάσκετ. Επομένως, θεωρώ εξαιρετική την κίνηση της ΕΟΚ να τιμήσει τον Νίκο Γκάλη στον αγώνα με τη Σλοβενία (σ.σ. 4 Αυγούστου), πιστεύω ότι θα είναι και ο ίδιος παρών και νομίζω ότι είναι και δική μου υποχρέωση να είμαι παρών, τόσο ως διεθνής Ομοσπονδία, όσο και ως Έλληνας που εργάζεται στο μπάσκετ. Όπως γνωρίζετε, ασπάζομαι πλήρως τη θεωρία ότι όσοι από εμάς εργαζόμαστε στο μπάσκετ οφείλουμε να πληρώνουμε “Γκαλόσημο”».