H Diablo είχε ομολογουμένως μια από τις πιο δύσκολες αποστολές στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας: να αντικαταστήσει ένα μοντέλο θρύλο, το πρώτο hyper car, που έμοιαζε να έχει προσγειωθεί από άλλον πλανήτη και βρισκόταν ως αφίσα σε πολλά εφηβικά δωμάτια σε ολόκληρη την υφήλιο.
Η Diablo λοιπόν, o διάβολος της Lamborghini, αντικατέστησε τη θρυλική Countach και από μια άποψη μπορεί να θεωρηθεί και ως εξέλιξή της, μιας και σχεδιάστηκε αρχικά από τον Marcello Gandini στον οποίο πέρα από την Countach πιστώνεται και η εξίσου εμβληματική Miura και ολοκληρώθηκε από τον Tom Gale της Chrysler, στην οποία ανήκε τότε η ιταλική εταιρεία.
Έτσι και η Diablo είχε ένα εντυπωσιακό αμάξωμα τύπου σφήνας αλλά όχι και pop-up προβολείς, ενώ όταν παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 1990 στο Μόντε Κάρλο, έπειτα από πενταετή εξέλιξη, ήταν το πιο γρήγορο αυτοκίνητο εκείνης της εποχής, μιας και η τελική της έφτανε τα 325 χλμ./ ώρα.
Οι βασικές διαφορές σε σχέση με την Countach ήταν πάντως στο εσωτερικό της, καθώς διέθετε κλιματισμό ευθύς εξαρχής, ενώ στην πορεία -στη VT- απέκτησε τόσο υδραυλική υποβοήθηση για το σύστημα διεύθυνσής της όσο και ηχοσύστημα με CD Player. Το κυριότερο: επιτέλους έβλεπες προς το έξω και δεν έκανες όπισθεν με ανοιχτή την πόρτα!
Από κει και πέρα η Diablo ήταν η πρώτη Lamborghini που είχε ABS και η πρώτη, μετά το τζιπ LM002 τετρακίνητη, ενώ η Diablo VT Roadster ήταν το πρώτο ανοιχτό μοντέλο της μάρκας. Στα 11 χρόνια που έμεινε στην παραγωγή υπήρξαν διάφορες εκδόσεις της, όπως οι VT, SV, SV-R. GT-R, ενώ ο ατμοσφαιρικός V12 της ξεκίνησε από τα 5.700 κυβικά και τους 492 ίππους και έφτασε μέχρι τα 6,0 λίτρα και στους 583 ίππους στην GT και τους 603 στην Jota.
Η Diablo, που κατασκευάστηκε συνολικά 2.884 φορές, αντικαταστάθηκε το 2000 από την εξαιρετική και φυσικά πολύ καλύτερή της Murcielago, ενώ έμεινε στην παραγωγή για δύο χρόνια μετά την εξαγορά της Lamborghini από τον όμιλο της Volkswagen στον οποίο ανήκει μέχρι σήμερα.
