Μια ξεχωριστή διδακτική ιστορία, την οποία αξίζει όλοι να διαβάσουμε και ν’ αναλογιστούμε τη στάση ζωή μας και την προσφορά μας στους συνανθρώπους μας.
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μια εκκλησία στο Στρασβούργο της Γαλλίας καταστράφηκε ολοσχερώςαπό τους βομβαρδισμούς. Μετά τη λήξη της βομβιστικής επίθεσης οι κληρικοί και ενορίτες θρηνώντας πάνω στα χαλάσματα, αισθάνθηκαν πραγματική αγαλλίαση και παρηγοριά όταν αντίκρισαν το άγαλμα του Χριστού, που δέσποζε στην αυλή, έργο σπουδαίου καλλιτέχνη, να παραμένει όρθιο αλλά με ακρωτηριασμένα τα απλωμένα χέρια του,που τα ένιωθαν να τους αγκαλιάζουν και να τους προστατεύουν καθημερινά.
Όταν ένας γλύπτης της πόλης προθυμοποιήθηκε να εργαστεί ώστε να αντικαταστήσει τα θρυμματισμένα χέρια , σαν να μη συνέβη τίποτα, οι ιερείς και το συμβούλιο του ναού, κατόπιν ωρίμου σκέψεως αρνήθηκαν και τον ευχαρίστησαν για την ευγενική προσφορά του. Στη βάση του αγάλματος έβαλαν την επιγραφή που έλεγε:
«Ο Χριστός δεν έχει παρά τα δικά μας χέρια»
Θεώρησαν ότι το άγαλμα χωρίς χέρια θα ήταν ένα τρανό μήνυμα ότι το έργο του Χριστού συνεχίζεται μέσω των χεριών των δικών του ανθρώπων.
Ας αναρωτηθούμε μήπως τα δικά μας χέρια αντί να διακονούν το έργο Του το βομβαρδίζουν…
