Η Ελλάδα έχει τη δική της μαγεία σε όλες τις εποχές του χρόνου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι χιλιάδες ξένοι τουρίστες επισκέπτονται τη χώρα μας κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο. Ωστόσο, λίγοι είναι οι ψαγμένοι ξένοι τουρίστες που γνωρίζουν μυστικά αυτού του τόπου. Με τη βοήθεια του Telegram, θα προσπαθήσουν οι αναγνώστες να μάθουν, εγκωμιαστικά, το μεγάλο νησί που δεν είναι άλλο πέρα από τη μαγευτική Εύβοια.
Φρουρώντας το στενό κανάλι, η Χαλκίδα είναι γνωστή στους ντόπιους ως η πόλη των trela nera (τρελά νερά) λόγω των απρόβλεπτων ρευμάτων του στενού του Ευρύπου, τα οποία μπορούν να αλλάξουν κατεύθυνση έως και 14 φορές μέσα σε μία μόνο ημέρα.
Με την αρχαία ιστορία της, τα υποτιθέμενα θεραπευτικά ιαματικά νερά και τα αφρώδη νερά της, η Εύβοια είναι μια σαγηνευτική ελληνική απόδραση αλλά εν αγνοία πολλών Βρετανών. Αν και πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας (το έκτο μεγαλύτερο της Μεσογείου), με πλούσια ιστορία – ο Αριστοτέλης άφησε το στίγμα του για τελευταία φορά στο νησί το 322 π.Χ. Από εκεί πέρασε κι ο γνωστός Όμηρος, όπου γι’ αυτόν ήταν η πινέζα για τη θρυλική πατρίδα των Τιτάνων.
Ιδιαίτερα μυστηριώδες αποτελεί το γεγονός ότι αυτή η καταπράσινη και υπέροχη γη πλαισιώνεται από τις πανύψηλες πευκόφυτες πλαγιές του όρους Όχη. Διάσπαρτη, με μυστηριώδη πέτρινα ερείπια, γνωστά ως δρακόσπιτα (σπίτια δράκων). Εκεί κοντά βρίσκεται και η λουτρόπολη της Αιδηψού, οι ιαματικές πηγές με νερά πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία, που κάποτε ερχόντουσαν οι Ρωμαίοι.
Η γέφυρα προς την Εύβοια
Η Εύβοια για πολλούς δεν θεωρείται νησί, επειδή “συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα με μια γέφυρα”. Ίσως φταίει η έλλειψη δικού της αεροδρομίου (το πλησιέστερο βρίσκεται στην Αθήνα). Όποιος κι αν είναι ο λόγος, αυτό το ελάχιστα γνωστό νησί του Αιγαίου, μεγαλύτερο από την Κέρκυρα και περίπου το μισό μέγεθος της Κρήτης, εξακολουθεί να είναι ένα κρυμμένο διαμάντι, αλλά σίγουρα αξίζει να το ανακαλύψετε.
Δυνατό της στοιχείο είναι οι όμορφες παραλίες και η ακτογραμμή τής απόστασης 435 μιλίων. Το άσπρο βότσαλο στην παραλία της Αγίας Παρασκευής, τα δροσερά και ρηχά νερά, η μαλακή άμμος στην παραλία Ελαφολίμανο αποτελούν μερικά απ΄αυτά.
Τα σφυρίγματα της Εύβοιας τα ακούει κανείς στη χερσόνησο του Cavo D’Oro στα νοτιοανατολικά του νησιού. Από εκεί ξεκίνησαν τα πρώτα σφυρίγματα από τους ανθρώπους. Η “σφυρίχτρα” είναι για τους ντόπιους η νοηματική τους. Κι άμα σφυρίξει κανείς δυνατά, ενδέχεται να τον πλησιάσουν οι γλάροι ή οι φώκιες.
Από την παραλία του Φαραγγιού Αρχάμπολης μπορεί κανείς να αντικρύσει το πρόσωπό του μέσα από τα νερά. Το τοπίο έρχεται και δένει ιδανικά με το έντονο άρωμα του θυμαριού. Δύο ώρες αρκούν για τους ταξιδιώτες για να ανακτήσουν δυνάμεις μέχρι το μικροσκοπικό χωριό της Θύμης.
Η αμμώδης παραλία Χιλιαδού στην άλλη άκρη του νησιού είναι εξίσου άγρια. Ταβέρνες παραδοσιακές σερβίρουν μονάχα φρέσκα θαλασσινά που συνοδεύονται με ένα καραφάκι τσίπουρο. Συνδυασμός που ξεχειλίζει αγνότητα και χαλάρωση.
Μια γεύση της Εύβοιας
Αξίζει κανείς να επισκεφθεί την Κάρυστο, όπου εκεί θα δοκιμάσετε παραδοσιακά πιάτα. Την τιμητική του έχει το κατσικίσιο γιούρμπασι με λεμόνι. Χωριάτικες σαλάτες γεμάτες δροσιά, ψητούς εκλεκτούς μεζέδες, χωριάτικες πίτες, τηγανόψωμο και ολόφρεσκο κατσικίσιο τυρί περιλαμβάνονται στο μενού.
Στην Εύβοια παράγεται το λευκό κρασί από τη ρωμαϊκή εποχή. Διάφορες οι ποικιλίες, όπως η Lenga Avantis από το Κτήμα Σαμπάνη στην Αυλίδα, τα κρασιά Λύκος στην Ερέτρια και τα βιολογικά κρασιά Τζιβάνι στο Βαθύ. Εναλλακτικά, στη Γιάλτρα, τη χερσόνησο της πυκνοφυτεμένης Λιχάδας υπάρχουν πικάντικα κρασιά, γεμάτα ερυθρά κρασιά από το σπάνιο σταφύλι Βραδιανό στο οινοποιείο του Βρυνιώτη.
Αξίζει να εξερευνήσετε την πρωτεύουσα, Χαλκίδα, καθώς και την Κάρυστο, τη μεγαλύτερη πόλη της νότιας Εύβοιας – όπου δεσπόζει ο ενετικός πύργος Μπούρτζι και το τεράστιο μεσαιωνικό φρούριο Castello Rosso. Ωστόσο, η μεγαλύτερη γοητεία του νησιού βρίσκεται στα χωριά του. Μυστηριώδη πέτρινα ερείπια γνωστά ως “δρακόσπιτα” ή “σπίτια δράκων.
Ανάμεσα στα σημαντικότερα αξιοθέατα είναι η Ορεινή, ένα μικροσκοπικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι στη βόρεια ακτή της Εύβοιας που φημίζεται για τις ψαροταβέρνες του. Εκεί κοντά δεσπόζει και το αρχαίο άγαλμα ταύρου, η Κύμη, με τα στενά δρομάκια να είναι γεμάτα με κομψά σπίτια του 19ου αιώνα, κάποτε κατοικίες πλούσιων καπεταναίων.
Τελικός σταθμός είναι τα Στύρα, λίγα χιλιόμετρα στην ενδοχώρα από το σύγχρονο παραθαλάσσιο θέρετρο με το ίδιο όνομα, όπου βρίσκονται αρκετά από τα μοναδικά δρακόσπιτα του νησιού. Περιλαμβάνει μνημειακές κατασκευές των οποίων η προέλευση έχει προβληματίσει τους επιστήμονες για αιώνες.
