Η προπονήτρια της εφηβικής ομάδας της ελβετικής Σαμ Μασάνιο, φιλοξενήθηκε στο Web Radio της ΕΟΚ και κλήθηκε να μιλήσει για την εμπειρία της από την Ιταλία και την Ελβετία, αλλά και για τον ρόλο της.
Αναλυτικά όσα είπε η Χαρά Αναστασίου:
Για την εμπειρία της απ’ την Ιταλία και την Ελβετία: «Αρχικά, στην Ιταλία πήγα για τις σπουδές μου πάνω στη μόδα στο Μιλάνο, ενώ έπαιζα και τρία χρόνια στην Ιταλία. Γενικά ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία για ‘μένα που έμενα και έπαιζα στην Ελλάδα, γιατί το Μιλάνο πολιτιστικά και στο κομμάτι της μόδας είναι μια φανταστική πόλη, με εμπειρίες που δε μπορείς να τις βρεις κάπου αλλού. Μπασκετικά, ο τρόπος που είναι οι άνθρωποι στο χώρο του μπάσκετ στην Ιταλία μου φάνηκε πολύ διαφορετικός σε σχέση με την Ελλάδα και αντίστοιχα όσο προχωράμε στην Ελβετία είναι όλο και πιο διαφορετικά. Απ’ το Μιλάνο έφυγα το 2020 κατά την περίοδο του covid. Γύρισα στην Ελλάδα τότε, έμεινα ένα χρόνο εκεί και ύστερα πήγα στην Ελβετία για το μεταπτυχιακό μου».
Για τις εντυπώσεις της απ’ την Ιταλία όταν έπαιζε εκεί: «Ως παίκτρια αυτό που μου έκανε πιο μεγάλη εντύπωση ήταν το κομμάτι του σεβασμού που υπήρχε προς τις παίκτριες απ’ τους συλλόγους. Πραγματικά οι άνθρωποι της ομάδας είχαν κατανόηση, πόσο μάλλον για εμένα που ήμουν και ξένη και στην 1η μου χρονιά δε μιλούσα καν τη γλώσσα. Προσπαθούσαν πάρα πολύ να με βάλλουν στο κλίμα της ομάδας, σε κάποιες καταστάσεις που αντίστοιχα όταν είχα εγώ ξένες συμπαίκτριες δεν το είχα δει ούτε απ’ την ομάδα, ούτε απ’ τις συμπαίκτριές μου».
Για το μπασκετικό ενδιαφέρον στην Ιταλία: «Γενικώς έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο στην Ιταλία, δεν ενδιαφέρονται τόσο για το μπάσκετ. Είναι μια ξεκάθαρα ποδοσφαιρική χώρα η Ιταλία. Απ’ τη στιγμή που ανέβηκε η Βίρτους άρχισε να υπάρχει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της αντιπαλότητας Βίρτους-Αρμάνι στο μπάσκετ, παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να ενδιαφέρονται περισσότερο για το ποδόσφαιρο. Ακόμη και οι παίκτες μου, παρ’ ότι παίζουν μπάσκετ το ενδιαφέρον τους είναι η Ίντερ και η Μίλαν. Προχθές που έπαιζαν οι δύο ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν κάναμε προπόνηση».
Για το μπασκετικό ενδιαφέρον στην Ελβετία: «Τα γήπεδα είναι πάντα γεμάτα στους αγώνες, κυρίως από παιδιά και από ανθρώπους που τούς ενδιαφέρει το κομμάτι του μπάσκετ. Κυρίως, όμως, ασχολούνται με το χόκεϊ στην Ελβετία, είναι το νούμερο ένα άθλημα και η νούμερο ένα ασχολία τους».
Για τη Σαμ Μασάνιο και το ρόλο της εκεί: «Το πρώτο πράγμα που μού ζητήθηκε όταν πήγα στην ομάδα είναι εκτός απ’ το κομμάτι του μπάσκετ να ‘χω κι ένα ρόλο ως mental coach στα παιδιά. Όλα τα παιδιά έρχονται από άλλες περιοχές ή χώρες, οπότε κι αυτά χρειάζονται μια ψυχολογική υποστήριξη και είναι και έφηβοι. Γι’ αυτό έψαχναν κι έναν άνθρωπο να βοηθήσει σε αυτό. Απ’ ό,τι έχω καταλάβει και στα υπόλοιπα τμήματα υπάρχει κάποιος αντίστοιχος άνθρωπος όπως κι εγώ στο εφηβικό. Παρ’ ότι δεν είναι ένας πολύ γνωστός και μεγάλος σύλλογος, ούτε μια πολύ μεγάλη πόλη, όλα τα τμήματα έχουν πάνω από 20-25 παιδιά. Κάνουμε πάρα πολλά camp, έχουμε συμμετάσχει και σε κάποια camp και τουρνουά στην Ιταλία. Ασχολούμαστε πάρα πολύ με τα παιδιά».
Για ένα γεγονός σχετικά με την αντιμετώπισή της: «Με το που πήγα στην ομάδα φέτος ήρθε ένας κύριος στην προπόνηση και ρώτησε τον συνεργάτη μου «Τι δουλειά έχει μια κοπέλα σε μια ομάδα μπάσκετ;». Όταν το άκουσα αυτό τρελάθηκα. Είδε πώς είμαι με τα παιδιά, ότι τα παιδιά είναι μαζί μου και τον τρόπο που γίνεται η προπόνηση και πίστευα ότι θα αλλάξει γνώμη. Ωστόσο για κάποιες εβδομάδες με έβλεπε και δε μου μιλούσε και πάντα έκανε σχόλια του στυλ «Για ποιο λόγο δεν έχετε πάρει κάποιον άντρα;». Σίγουρα πάντα θα υπάρχει κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον επειδή είμαι μικρή ακόμα και με βλέπουν σαν να κάνω πλάκα στην ομάδα, αλλά αυτό νομίζω με κάποιον τρόπο το κερδίζεις, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει τέτοιες απόψεις στο χώρο του μπάσκετ ή του αθλητισμού».//Τ.
