Του Σπύρου Συμεών στην Romfea.gr
Εκεί στον Βάλτο τον ξακουστό υπάρχει ένα μοναστήρι. Τα Ρέθα ή τα Αρέθα όπως και είναι γνωστό.
Μες το μοναστήρι αυτό φυλάσσεται η Παναγιά του Βάλτου, η Παναγιά η Αρεθιώτισσα (ΕΔΩ).
Ηγούμενος της μονής κάπου εκεί τον 19ο αιώνα διατέλεσε ο Άνθιμος με καταγωγή από την Ιθάκη, ένας ιδιαίτερα στοργικός, ελεήμων και με περίσσευμα αγάπης και θυσιαστικότητας όπως διασώζει η προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά.
Όταν ο άγιος αυτός γέρων κοιμήθηκε, ενταφιάσθηκε αριστερά της νότιας θύρας του καθολικού της μονής σε έναν τάφο απλό λιτό με λίγες πετρούλες γύρω γύρω ίσα να τον οριοθετούν από το υπόλοιπο προαύλιο χώρο του καθολικού.
Τα χρόνια περνούσαν, μα η φήμη του αγίου αυτού γέροντος εξαπλωνόταν.
Φθάσαμε στο 1960, συγκεκριμένα την παραμονή της πανυγήρεως της μονής στις 7 Σεπτεμβρίου όπου όπως συνήθιζε ο τότε πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας και νυν Άγιος Καλλίνικος μητρ. Εδέσσης (Ο Άγιος καλλίνικος ήτο πολύ της ευταξίας) έφτασε και τέλεσε τον πανηγυρικό εσπερινό στο μοναστήρι.
Όταν τελείωσε ο εσπερινός πήρε την απόφαση να κάνει μεταφορά του λειψάνου του ηγουμένου της μονής που βρισκόταν όπως είπαμε στην νότια θύρα, μάλλον επειδή βρισκόταν δίπλα στην θύρα και αρκετοί απρόσεκτοι προσκυνητές πατούσαν επι του τάφου του γέροντος για αυτό και ο Άγιος Καλλίνικος πήρε την απόφαση αυτή και να τον μεταφέρει πίσω από το Άγιο Βήμα όπου συνηθίζεται να ενταφιάζουν τους ιερείς, ηγουμένους και μοναχούς.
Όταν μαζί με τους άλλους ιερείς που είχαν έρθει από την γύρω περιοχή για να συμμετέχουν στην πανήγυρη άνοιξαν τον τάφο, ξαφνικά μία άρρητη ευωδία ξεχύθηκε σε όλο τον χώρο και όλοι θαύμασαν το περιστατικό.
Φυσικά και ενημερώθηκε ο τότε οικείος ποιμενάρχης και λάβανε την απόφαση μετά από αυτό όπως και είχε προκαθοριστεί να γίνει όπως και εν τέλει έγινε η μεταφορά των λειψάνων του οσίου γέροντος πίσω από το Άγιο Βήμα και το τοποθέτησαν σε ένα μικρό μνήμα μέσα σε ένα κασελάκι. Λέγοντας βέβαια στους προσκυνητές πως ο χρόνος και ο Θεός θα δείξει στο μέλλον τι πρέπει να γίνει.
Πράγματι ο Θεός και τα χρόνια που περνούσαν φανέρωναν όλο και πιο πολλά θαυμαστά γεγονότα (που έχουμε αναφέρει και παλαιότερα άλλα και άλλα που θα αναφερθούν μελλοντικά) τα οποία άλλα είναι ευρέως γνωστά και άλλα λιγότερο.
Και έτσι αποφασίσθηκε να γίνει στις 24 Μαΐου του 2013 ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γέροντος Ανθίμου του Αρεθιώτου.
Αν και δεν είχε δοθεί κάποια μεγάλη δημοσιότητα για το γεγονός το πλήθος των πιστών που έφτασε στο μοναστήρι ήταν μεγάλο παρότι εκείνες τις ημέρες υπήρχε κακοκαιρία.
Ιερείς της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, αλλά και από άλλα μέρη όπως από την Λευκάδα και την Άρτα, την Χαλκίδα, την Βόρεια Ελλάδα και αλλού ήταν εκεί για να τιμήσουν και τον Άγιο που τόσα θαυμαστά γεγονότα είχαν ακούσει και κάποιοι είχαν βιώσει, μοναχές και μοναχοί επίσης εκεί, μάλιστα παρών ήταν και ο Μέγα Υμνογράφος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας κ. Χαρ. Μπούσιας, αλλά και εκατοντάδες προσκυνητών που είχαν γεμίσει τον προαύλιο χώρο της μονής.
Τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στο καθολικό της μονής προεξέχοντος του τότε πρωτοσυγκέλου της μητροπόλεως Αρχ. Επιφάνιου και αν και λόγω της κακοκαιρίας άρχισε να ψιχαλίζει κατά την έναρξη την ανακομιδής, όλοι είπαν θα ξεκινήσουν και θα δουν στην πορεία σιγά σιγά αν θα πρέπει να σταματήσουν λόγω του καιρού.
Πράγματι οι ιερείς ξεκίνησαν να ανοίγουν το μικρό μνήμα πίσω από το Άγιο Βήμα, ξαφνικά το ψιχάλισμα έγινε βροχή αλλά όπως γίνεται κάθε φορά κατά την διάρκεια που τελείται ένα θαύμα δεν το αντιλήφθηκε κανείς εκείνη την στιγμή, ούτε ότι έβρεχε αλλά ούτε και αυτό που διαπίστωσαν μετά όλοι τους.
Όταν άνοιξαν τον τάφο μια ευωδία άρχιζε να πλημμυρίζει όλο των χώρο.
Συνέχισαν και έβγαλαν και ‘καθάρισαν’ τα λείψανα του Αγίου από τον τάφο και τα μετέφεραν στο Καθολικό της Μονής και τότε αντιλήφθηκαν ότι ενώ έβρεχε καθ΄όλη την διάρκεια και οι πατέρες που ήταν πάνω από τον τάφο για να ολοκληρώσουν την διαδικασία της ανακομιδής δεν είχα βραχεί!!
Το ίδιο και ο τάφος αλλά και τα ιερά λειψανα του αγίου γέροντος.
Η διαπίστωση μάλιστα έγινε αρχικά από τους πιστούς που παρευρίσκονταν κάτω από τα υπόστεγα των κελιών και ύστερα από τους ίδιους τους μετέχοντες της ανακομιδής.
Τα θαυμαστά γεγονότα όμως δεν τελείωσαν εκεί, η ευωδία που πλημμύρησε τον τόπο ήταν τόσο έντονη που δεν την άντεχαν.
Η ευωδία αυτή πλημμύρησε όχι μόνο τους χώρους του μοναστηριού αλλά όλοι αδιακρίτως την αισθανόντουσαν για πολλά χιλιόμετρα πέρα από την μονή και για πολύ ώρα καθώς γινόταν αντιληπτή και κατά την αναχώρηση των πιστών.
Όλοι δε, στο μοναστήρι αναφωνούσαν ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΕΘΙΩΤΗΣ, οι δε καμπάνες ηχούσαν ασταμάτητα με πρωτοβουλία των πιστών και όπως είναι φυσικό το κλίμα εκείνη την στιγμή ήταν ιδιαιτέρως συγκινησιακό αλλά και δοξολογιακό και για μερικούς και ευχαριστιακό.
Την δε επομένη τελέσθηκε ο Όρθρος στο καθολικό του μοναστηριού παρευρισκομένου του μακαριστού πλέον Επισκόπου της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Κοσμά και μετά το πέρας εν πομπή τα λείψανα, μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων όπου τελέσθηκαν τα θυρανοίξια του.
Να σημειώσουμε ότι και εκείνη την ημέρα η ευωδία από τα λείψανα ήταν διάχυτη στον χώρο και είναι κάτι που συνεχίζεται έως και σήμερα.
”…ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι· ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.” (Ιωάννου Χρυσοστόμου, κατηχητικός λόγος εις το άγιον Πάσχα.).
Ταις πρεσβείες του Αγίου Γέροντος Ανθίμου του Αρεθιώτου να έχουμε.
Χριστός Ανέστη!!
