«Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν μπορούμε να βλέπουμε αυτά τα εγκλήματα μεμονωμένα στο κάθε μέλος της οικογένειας», τονίζει, μιλώντας στο MEGA, η ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της οικογένειας.
«Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι η οικογένεια είναι μια αλυσίδα, ο κάθε κρίκος, ειδικά όταν μιλάμε για ανηλίκους, δεν μπορεί να νοσεί μόνος του. Πάρα πολύ συχνά το παιδί θα φέρει το σύμπτωμα όλης της οικογένειας, θα κάνει το μπαμ. Εκείνοι που πραγματικά χρειάζονται πιο πολύ τη βοήθεια είναι εκείνοι που δεν έρχονται να τη ζητήσουν».
«Θέλει προσοχή το μετά»
Το οριακό σημείο που μπορεί να οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα, μαρτυρά μια νοσηρή κατάσταση εντός της οικογένειας.
«Ενδοοικογενειακή βία ειδικά όταν μιλάμε για αδέρφια. Προφανώς θα υπάρξουν συγκρούσεις με τα αδέρφια. Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο, σημαίνει ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει πραγματικά νοσηρή κατάσταση. Υπάρχει μια αμέλεια, μια απουσία. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έγινε το κακό ξαφνικά».
Όπως λέει η ίδια:
«Θέλει πολλή προσοχή τι απόφαση θα παρθεί για έναν νέο άνθρωπο γιατί θα συνεχίσει τη ζωή του. Πώς θα συνεχίσει τη ζωή του ένα παιδί που έχει στην πλάτη του μια τέτοια δολοφονία; Είναι ασήκωτο το φορτίο. Έχω έναν πολύ μεγάλο προβληματισμό αν υπάρχουν τέτοιες δομές που θα μπορέσουν να σωφρονίσουν. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται ένα διαφορετικό βλέμμα στο αύριο που προφανώς μέσα στο σπίτι δεν το έχουν λάβει. Αυτές οι προσωπικότητες μπορούν να αλλάξουν, είναι πολύ εύπλαστες. Υπάρχει δυνατότητα αλλαγής σε αυτήν την ηλικία, μπορούμε να το προλάβουμε».
