“Όπως αποδείχτηκε αργότερα, έτρεχε με τη διπλάσια ταχύτητα από το επιτρεπόμενο όριο και δεν πρόλαβα να αντιδράσω” περιγράφει ο Γιάννης Σεβδικαλής
Με αφορμή τη συμμετοχή στο J2US πλάι στη σύντροφο του, Σοφία Κουρτίδου έδωσε ο Γιάννης Σεβδικαλής συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκαρά. Μάλιστα, ο νεαρός ηθοποιός αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στο σοβαρό ατύχημα που υπέστη στο πρόσφατο παρελθόν και έμελλε να καθορίσει την μετέπειτα ζωή του.
Ειδικότερα, ο Γιάννης Σεβδικαλής εξομολογήθηκε αρχικά πως «τρία χρόνια αφότου άρχισα να δουλεύω σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης ως σερβιτόρος και να βρίσκω τα πατήματα μου, συγκεντρώνοντας χρήματα για να κυνηγήσω τα όνειρα μου, έγινε το ατύχημα και η ζωή μου πήρε άλλη τροπή.
Πότε και πως συνέβη;
Τον Οκτώβριο του 2012. Ήμουν 21. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, βρισκόμουν στο Γκάζι και πήγαινα να διασχίσω τη φυλασσόμενη διάβαση του τρένου στην Ιερά Οδό και Κωνσταντινουπόλεως. Δεν ακουγόταν τίποτα, δεν κόρναρε ποτέ ο οδηγός του συρμού, ο φύλακας που υπήρχε στη διάβαση δεν ήταν έξω από το φυλάκιο, όπως όφειλε, δεν υπήρχαν σημάνσεις και προστατευτική μπάρα που να μου εμποδίζει τη διέλευση. Επίσης, στο σημείο εκείνο η ορατότητα για τους πεζούς ήταν ελλιπής γιατί ήταν στροφή και είχε πολλά δέντρα. Όλα αυτά έχουν αποδειχτεί στο δικαστήριο.
Κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά και ενώ περπατούσα για να περάσω τις γραμμές γύρισα το κεφάλι μου και είδα το τρένο στα αριστερά μου. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο συρμός έτρεχε με τη διπλάσια ταχύτητα από το επιτρεπόμενο όριο. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Με χτύπησε, με πέταξε κάποια μέτρα μπροστά πάνω στις γραμμές και με έσερνε περίπου για 20 μέτρα, μέχρι τελικά να σταματήσει.
Είχες τις αισθήσεις σου;
Δεν τις έχασα ούτε μια στιγμή. Όταν σταμάτησε ο συρμός, σκεφτόμουν: «Είμαι ζωντανός. Από τι έζησα μόλις;». Αμέσως άρχισα να σέρνω το σώμα μου έξω από τις ράγες και εκεί είδα ότι και τα δυο μου πόδια ήταν σε άθλια κατάσταση. Κατάλαβα ότι ήταν πολύ σοβαρά τα πράγματα. Ευτυχώς ήρθαν δυο – τρία άτομα που βρίσκονταν σε κάτι κοντινά μαγαζιά και μου είπαν: «Μην ανησυχείς, είδαμε τα πάντα. Έχουμε καλέσει ήδη ασθενοφόρο». Μου έδωσαν νερό και με βοήθησαν να μη χάσω, όσο γινόταν, την ψυχραιμία μου. Ήταν απίστευτο σοκ, αλλά το μόνο που με ένοιαζε ήταν να σωθεί η ζωή μου. Το ότι βγήκα από τις γραμμές του τρένου ζωντανός ήταν θαύμα.
