Αρχικά η κ. Ασημακοπούλου αναφέρθηκε στις φωτιές και πώς βίωσε την τραγική αυτή κατάσταση.
«Η φωτιά ξεκίνησε λίγο πίσω από το σπίτι μου, είδαμε τον καπνό. Πήρα το 199 και μου είπαν ότι είχαν ειδοποιηθεί από έναν άλλο γείτονα. Δεν άργησαν να έρθουν τα εναέρια ήρθαν πάρα πολύ γρήγορα. Υπήρχε ένα αυτοκίνητο του Δήμου και ένα Πυροσβεστικό που κάνουν μόνιμη περιπολία όλη την περίοδο. Αναχαίτισαν την φωτιά αλλά μόλις την «μάζεψαν», με τον αέρα που είχε μεταφέρθηκε σε ένα δασάκι και πέρασε στον οικισμό. Η αναζωπύρωση ήταν περίπου στα 500 μέτρα. δεν υπήρχε και πρόσβαση στο ρέμα, μόνο τα εναέρια έκαναν δουλειά. Λέγαμε ότι έχουμε γλιτώσει στις 3-4 η ώρα αλλά στις 11 το βράδυ η φωτιά είχε κυκλώσει το χωριό και πήγαινε προς τα πίσω, αντίθετα από τον αέρα. Έμεινα εκεί, είχα ένα σύστημα πυρόσβεσης που τελικά δεν χρειάστηκε», είπε χαρακτηριστικα.
Για το ζήτημα της λειψυδρίας μίλησε στην συνέχεια η κάτοικος.
«Υπάρχει ένα απαρχαιωμένο δίκτυο που μπορούσε να εξυπηρετήσει 1000 κατοίκους, και τώρα που είναι οι διπλάσιοι και τριπλάσιοι το καλοκαίρι, δεν φτάνει το νερό. Γίνονται διακοπές νερού, μέρα παρά μέρα δεν έχουμε νερό. έχουμε δεξαμενές στο σπίτι. Αυτό που ζούμε τα τελευταία 5 χρόνια αυτό που ζούμε είναι τριτοκοσμικό. Κάτι γίνεται με την παροχή», σημείωσε.
