Πόνος, θρήνος και το γιατί της μάνας.
«Γιατί το πήρες το αγόρι μου;»
Κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα φίλοι και συγγενείς του αδικοχαμένου Γιάννη φτάνουν στον Ιερό ναό Αναλήψεως Παπάγου στη Βέροια.
Μπροστά συγγενείς του, κρατώντας ο ένας τον άλλον και μη μπορώντας να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους, συνοδεύουν τον νεαρό στην τελευταία του κατοικία.
Υποβασταζόμενη φτάνει στην εκκλησία και η μητέρα του 19χρονου. Ο πόνος της αβάσταχτος. Είδε τον γιο της να χάνει την ζωή του μπροστά στα μάτι της.
Ο δρόμος γεμίζει με κόσμο που αγαπούσε τον Γιάννη. Όλοι με ερωτηματικά. Όλοι με οργή για το πώς ένα νέο παιδί χάθηκε τόσο ξαφνικά και άδικα.
Ο παππούς του συγκλονισμένος αλλά και γεμάτος οργή.
«Χάσανε ένα παιδάκι με όνειρα, ένα παιδάκι το οποίο αύριο έφευγε για την σχολή Ικάρων που θα πήγαινε στην αεροπορία, κρίμα δεν είναι; Είναι, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε. Ένα παιδί μάλαμα το βλέπετε και από μόνοι σας, όλοι νέοι άνθρωποι είναι, όλα νέα παιδιά».
Συμμαθητές του και παιδικοί φίλοι ήταν όλοι εκεί.
«Ήταν ένα πολύ καλό παιδί τίμιο φίλος μου κάναμε παρέα κάποια στιγμή. Θέλω να αναπαυτεί η ψυχή του τίποτα παραπάνω», είπε ένας συμμαθητής του.
Η εκκλησία γέμισε με νέα παιδιά. Ο ένας δίνει στον άλλον μια αγκαλιά παρηγοριάς. Σκουπίζουν τα δάκρυα τους. Όπως λέει ο κολλητός του φίλος, Γιάννης, είχε όνειρο να μπει στην σχολή Ικάρων, όμως δεν πρόλαβε.
«Μου λείπει πάρα πολύ και θα κάνω τα πάντα για να μείνω κοντά στην οικογένεια και στα αδέλφια του. Ήμουν σπίτι έτοιμος να κοιμηθώ μετά τη δουλειά και με παίρνει ο κολλητός μου τηλέφωνο και μου λέει έγινε αυτό και αυτό. Παίρνω τον αδελφό του συγκλονισμένος και στο τηλέφωνο λιποθύμησε ο αδελφός του που μιλούσαμε».
Οι συγγενείς, σαν μια γροθιά, προσπαθούν να δώσουν δύναμη ο ένας στον άλλο.
Αντί στεφάνων η οικογένεια ζήτησε όποιος παρευρεθεί να κάνει μια δωρεά στην εκκλησία της ενορίας.
