Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2020, στο άδειο (λόγω κορωνοϊού) και πιο ψυχρό από ποτέ Arthur Ashe Stadium της Νέας Υόρκης, δύο τενίστες πάλευαν για το σπουδαιότερο επίτευγμα της καριέρας τους. Ο 26χρονος, τότε, Ντομινίκ Τιμ και ο 23χρονος Σάσα Ζβέρεφ βρέθηκαν αντιμέτωποι στον τελικό του πιο παράξενου US Open που έχουμε δει, διεκδικώντας τον παρθενικό τους τίτλο σε Grand Slam. Ένα τουρνουά από το οποίο απουσίαζαν οι Ρότζερ Φέντερερ και Ραφαέλ Ναδάλ και στο οποίο ο Νόβακ Τζόκοβιτς αποβλήθηκε στον γύρο των “16”, διότι χτύπησε (ακούσια) με το μπαλάκι μια επόπτη γραμμής.
Η νέα γενιά του τένις, λοιπόν, εκμεταλλεύτηκε τη μεγάλη ευκαιρία της και έστειλε δύο εκπροσώπους της στον τελικό.
Ο Ζβέρεφ προηγήθηκε με 2-0 σετ, για να ισοφαρίσει σε 2-2 ο Τιμ. Στη διάρκεια του πέμπτου σετ, και οι δύο απώλεσαν την ευκαιρία να τελειώσουν τον τελικό στο σερβίς τους (ο Ζβέρεφ στο 5-3, ο Τιμ στο 6-5 υπέρ του), για να το καταφέρει τελικά ο Αυστριακός στο tie-break, αφού έχασε και δύο δικά του match-point. Το φινάλε του αγώνα βρήκε τους δύο παίκτες εξοντωμένους σωματικά και πνευματικά, με τον έναν να βιώνει την απόλυτη λύτρωση και τον άλλον να μένει με ένα απωθημένο που τον στοιχειώνει μέχρι και σήμερα.
Στο υπόλοιπο του 2020, ο Τιμ έπαιξε έναν συγκλονιστικό προημιτελικό στο Roland Garros (που είχε αναβληθεί και διεξήχθη αργότερα), στον οποίο ηττήθηκε από τον Ντιέγκο Σβάρτσμαν και έναν τελικό στα ATP Finals που επίσης έχασε από τον Ντανιίλ Μεντβέντεφ.
Αυτές είναι και οι τελευταίες αναμνήσεις από τον καλό αγωνιστικό εαυτό του. Ο τραυματισμός στον καρπό τον ταλαιπώρησε αφάνταστα, άλλαξε τελείως τη δυναμική των χτυπημάτων του, ενώ επέφερε και μεταπτώσεις στην ψυχολογική του κατάσταση.
Στις 25 Αυγούστου του 2024, ο Τιμ αντιμετώπισε στο Arthur Ashe Stadium τον Μπεν Σέλτον, στον πρώτο γύρο του US Open, για το οποίο είχε λάβει wild card. Ο Αυστριακός είχε κάνει εδώ και καιρό γνωστή την απόφασή του να αποσυρθεί στο τέλος του έτους, με αποτέλεσμα το τελευταίο του παιχνίδι στο US Open να αποκτήσει χαρακτήρα γιορτής. Έτσι, τουλάχιστον, το αντιμετώπισε ο ίδιος, όντας με το χαμόγελο στα χείλη μετά την ήττα του και εκφράζοντας μόνο θετικά συναισθήματα:
«Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια. Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα, γιατί είχα τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου σε αυτό το γήπεδο, σε εκείνες τις πολύ παράξενες και διαφορετικές συνθήκες. Δυστυχώς, είχα αυτήν την επιτυχία χωρίς κανέναν από εσάς, οπότε η στιγμή ήταν ταυτόχρονα σπουδαία αλλά και λυπητερή. Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να παίξω το τελευταίο μου παιχνίδι στο US Open σε αυτό το κορτ και να περάσω λίγο χρόνο μαζί σας, για να σας ευχαριστήσω και για να “επανορθώσουμε” για το χρόνο που χάσαμε τέσσερα χρόνια πριν. Είμαι ευγνώμων σε όσους ήρθαν και σε όσους μου επέτρεψαν να παίξω εδώ για μια τελευταία φορά».
Αργότερα, στη συνέντευξη Τύπου, εξήγησε άλλη μια φορά τους λόγους για τους οποίους αποσύρεται, αλλά και τη σωματική και ψυχολογική του κατάσταση στη διάρκεια της δύσκολης τετραετίας που πέρασε.
«Αυτά είναι πάντα αλληλένδετα. Όταν κατάφερα να φτάσω σε ένα καλό σημείο ψυχολογικά, ήρθε ο τραυματισμός μου. Μετά η αίσθηση, ιδιαίτερα στο forehand, δεν επέστρεψε ποτέ, και αυτό με επηρέασε πολύ ψυχολογικά, γιατί δυσκολευόμουν να το αποδεχτώ. Νομίζω πως ο βασικός λόγος για τον οποίο αποσύρομαι τόσο νωρίς, είναι η ατυχία με τον τραυματισμό στον καρπό, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος με την καριέρα που είχα».
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο Τιμ πάτησε στη δική του Γη της Επαγγελίας. Τον οριστικό επίλογο έχει επιλέξει να τον γράψει στην πατρίδα του, στο τουρνουά της Βιέννης τον Οκτώβριο, όταν και θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να ασχοληθούμε με σημαντικούς σταθμούς της καριέρας του και σπουδαίες στιγμές που έχει προσφέρει στο άθλημα.
Επιμέλεια: Ανδρέας Φούντας
