Η σειρά-αφιέρωμα ξεκινά, λοιπόν, με τον “Δρομέα”. Ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος είναι ένας από τους αθλητές που έχει συνδέσει το όνομά του με τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Έχοντας πάρει μέρος 16 φορές στην Κλασική διαδρομή και έχοντας ανεβεί στο βάθρο των νικητών 9 φορές, αν μη τι άλλο, είναι ένας από τους δρομείς που έχει «διαβάσει» τη διαδρομή.
Όμως η ιστορία του με το τρέξιμο και τον στίβο ξεκίνησε διαφορετικά. Δεν ήταν αθλητής δρόμων, αλλά πρωταθλητής της κωπηλασίας και θυμάται την πρώτη του συμμετοχή…
«Το 2001 μετείχα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας στη Σεβίλλη. Επιστρέφοντας στα τέλη Σεπτέμβρη, κάποιοι από τους συναθλητές μου, στον Όμιλο Ερετών, γράφτηκαν για να τρέξουν στο Μαραθώνιο της Αθήνας και τους ακολούθησα. Τότε, θυμάμαι η διαδρομή στη Μαραθώνος ήταν σαν εργοτάξιο, λόγω των εργασιών εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης, είχα παρκάρει το αυτοκίνητό μου στο Δισκοβόλο και μετά τον αγώνα, το πήρα και έφυγα!
Κατάφερα να τερματίσω σε 2:59.00 υπό καταρρακτώδη βροχή. Με γοήτευε ο αγώνας. Τότε υπήρχαν μόνο εφημερίδες και περιοδικά και διάβαζα για τον Γιάννη Κούρο και τον Νίκο Πολιά. Ωστόσο, συνέχισα την προετοιμασία μου στην κωπηλασία με στόχο την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Έτρεξα ως ανεξάρτητος και το 2002 και έκανα κοντά στο 2:46. Το 2003 προετοιμαζόμουν για το Παγκόσμιο κωπηλασίας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν έτρεξα. Όμως αποφάσισα να σταματήσω την κωπηλασία και με την προτροπή του προπονητή μου, Κώστα Κοντομανώλη επικεντρώθηκα στο τρέξιμο, αφού έβλεπε την τάση μου για ατομικά αγωνίσματα και αντοχή. Μάλιστα, το 2004 κέρδισα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κωπηλασίας στο τετραπλό σκιφ και μετά ξεκίνησα προπονήσεις στον Ολυμπιακό με προπονητή τον αείμνηστο Νίκο Ψαρομιχαλάκη. Το 2004 έκανα 2:39.17 και ήμουν 9ος στο Μαραθώνιο της Αθήνας».
Μετά από 6-7 μήνες ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Νίκο Πολιά, τον πολυνίκη (7) του Αυθεντικού Μαραθωνίου.
Τα επόμενα χρόνια ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος ήταν σταθερά μέσα στους πρώτους. Το 2005 ήταν 4ος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με 2:30.20, το 2006 2ος με 2:24.39, το 2007 2ος με 2:24.18, το 2008 2ος με 2:23.34, το 2009 1ος με 2:26.27, το 2010 2ος με 2:21.44 και το 2011 και πάλι 1ος με 2:24.10.
«Το 2010 ήμουν ήδη και αθλητής του βουνού, αλλά το 2011 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για μένα, καθώς έκανα δύο ρεκόρ στο Μαραθώνιο (2:21.23 τον Απρίλιο στο Μιλάνο και 2:19.20 τον Οκτώβριο στο Άμστερνταμ) και κέρδισα στην Αυθεντική διαδρομή».
Ακολούθως τερμάτισε: το 2012 5ος με 2:28.23, το 2013 3ος με 2:27.16, το 2014 2ος με 2:29.58, το 2015 2ος με 2:27.03, το 2017 4ος με 2:32.59, το 2018 4ος με 2:28.34 και 2019 5ος με 2:29.48. Δεν έτρεξε το 2016.
Όσον αφορά τα tips του για έναν δρομέα που θέλει να δοκιμάσει για πρώτη φορά την Αυθεντική διαδρομή συμβουλεύει:
«Το πρώτο κομμάτι είναι το ευκολότερο και είναι λάθος να σκέφτεται κάποιος να κερδίσει λεπτά, γιατί θα το πληρώσει στη συνέχεια και μετά τη γέφυρα του Σταυρού. Πιο αργά το πρώτο κομμάτι, με αρνητικό πέρασμα θα έλεγα και προσεκτικά στην αρχή (Μαραθώνα, Νέα Μάκρη) γιατί υπάρχει πάντα υγρασία λόγω κλίματος.
Αν και αυτό που πρέπει να στοχεύει κάποιος για μένα είναι να τερματίσει, να ζήσει το κλίμα που δίνει ο κόσμος και η ατμόσφαιρα στο Καλλιμάρμαρο. Σε ό,τι αφορά τα συναισθήματα που σου δίνει ο Αυθεντικός Μαραθώνιος, είναι η χαρά και η προσωπική νίκη. Αν και οι πρώτες κουβέντες των περισσότερων μετά τον τερματισμό είναι δεν το ξανακάνω, είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν ξανά και μάλιστα πολλές φορές!».//Α.
