O Mάσιμο Καντσελιέρι, ο προπονητής του ΠΑΟΚ, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική ομάδα και κυρίως ο εκρηκτικός του χαρακτήρας, έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον όλων των ανθρώπων του μπάσκετ στην χώρα. Αντισυμβατικός, έντονη προσωπικότητα ο Ιταλός τεχνικός ήρθε και έχει καταφέρει να… ταράξει τα νερά του ελληνικού μπάσκετ.
Ποιος είναι ο Μάσιμο;
«Δεν ξέρω, είναι δύσκολη ερώτηση. Αν ήξερα τον εαυτό μου καλύτερα πιθανό να ήμουν και καλύτερος. Είμαι κάποιος που ζει το μπάσκετ στον απόλυτο βαθμό, κάποιος που δίνει στο μπάσκετ ότι έχει, γιατί το αγαπώ. Μερικές φορές είμαι πολύ απαιτητικός, τόσο από τους άλλους, όσο και από εμένα και μερικές φορές το ομολογώ πως το… παρακάνω. Απαιτώ με ενέργεια και μερικές φορές επιθετικά, αλλά κατά βάθος είμαι πολύ διαφορετικός, το πάθος μου είναι το μπάσκετ».
Έξω από το γήπεδο είσαι το ίδιο «επιθετικός»;
«Όχι, καθόλου. Εσείς με βλέπετε μόνο στα ματς, στην προπόνηση είμαι σχεδόν ο ίδιος, όχι όμως πάντα, αλλά έξω από το γήπεδο είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να καταλάβει τους άλλους, να βρεθεί με ανθρώπους, να ζήσει πιο ήρεμα. Έξω από το γήπεδο διακρίνομαι από υπομονή, η εικόνα μου στο γήπεδο έρχεται από την επιθυμία μου να κερδίσω, να γίνω καλύτερος προπονητής, να κάνω την ομάδα να κερδίσει, να πετύχουμε. Μερικές φορές βέβαια δεν μοιάζουμε με αυτό, αλλά στην τελική αυτό με κάνει αυτό που είμαι. Είμαι πολύ ξεκάθαρος και ειλικρινής όταν μιλάω στους άλλους».
Μιλώντας για κοουτσάρισμα, μερικές φορές είσαι ιδιαίτερα σκληρός, ιδιαίτερα απαιτητικός και την ίδια ώρα σχεδόν έχεις ένα μεγάλο χαμόγελο για τους παίκτες και τους συνεργάτες σου.
«Αυτό είναι αλήθεια. Ας είμαστε ειλικρινείς, μερικές φορές ανάλογα με την εικόνα μας το χαμόγελο δείχνει ότι πάμε καλά. Είμαι πολύ σκληρός μερικές φορές και κυρίως όταν πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα.
Μερικές φορές προετοιμαζόμαστε και περιμένω από τους παίκτες να κάνουν το ένα ή το άλλο και δεν το κάνουν. Εκείνη είναι η στιγμή που αναρωτιέμαι το γιατί και τους πιέζω με τον τρόπο μου»
Δείχνεις να πιέζεις πολλές φορές τους παίκτες σου. Τον εαυτό σου τον πιέζεις το ίδιο;
«Ναι, δυστυχώς. Αρχίζω να αισθάνομαι κουρασμένος γιατί πιέζω τον εαυτό μου πολύ, δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση, αλλά τον πιέζω»
Είχες την ευκαιρία, εκτός από την Ιταλία, να ζήσεις και στην Γαλλία. Πως είναι η ζωή σου στην Ελλάδα;
«Αρχίζω να μαθαίνω καλύτερα την Θεσσαλονίκη. Είναι μια όμορφη πόλη, με «ζεστούς» ανθρώπους. Το ωραίο είναι πως όλο το 24ωρο υπάρχει δράση και κίνηση στην πόλη, νιώθεις ζωντανός και για εμένα αυτό είναι σημαντικό. Αν δεν κοιμάσαι καθόλου συναντάς ανθρώπους που είτε διασκεδάζουν, είτε εργάζονται και αυτή είναι ωραία αίσθηση»
Μοιάζει η ζωή στην Ελλάδα με αυτή της Ιταλίας; Είμαστε τελικά una fatsa una ratsa;
«Nαι ακριβώς. Αυτό είναι το μότο και είναι αλήθεια. Μοιάζει περισσότερο με την νότια Ιταλία λόγω του καιρού. Αυτό επηρεάζει και την ζωή μας, μας ωθεί να βγούμε έξω από το σπίτι, είναι ζέστη και ακόμη και τον Νοέμβριο, κυκλοφορούμε φορώντας σορτσάκια. Είναι όμοια. Προέρχομαι από την κεντρική Ιταλία, αλλά οι επιρροές μου είναι από τον νότο, από την νότια κουλτούρα και νιώθω πολύ άνετα. Δεν βγαίνω πολύ έξω, απλά πηγαίνω στην δουλειά και όταν τελειώνω βγαίνω για καφέ ή σε κάποιο εστιατόριο και αυτό που αισθάνομαι γύρω μου είναι πολύ ελκυστικό».
Μιας και μίλησες για καφέ, που είναι καλύτερος ο καφές, εδώ ή στην Ιταλία;
«Δεν μπορώ να πω γι’ αυτό. Είναι παγίδα και δεν θέλω να μπω σ’ αυτή… (γέλια)»
Πίσω στο μπάσκετ. Αν γυρίσουμε και δούμε την ιστορία του ΠΑΟΚ διαπιστώνουμε πως πάντα ήταν μια δυνατή, μια σκληρή ομάδα, με φανατικούς οπαδούς. Προσπάθησες να «χτίσεις» μια σκληρή ομάδα, χωρίς σταρς, χωρίς μεγάλα ονόματα. Είχες την ιστορία και τα χαρακτηριστικά του συλλόγου στο μυαλό σου;
«Είναι πολλά τα πράγματα, τα στοιχεία, που λαμβάνεις υπόψιν για να «χτίσεις» μια ομάδα. Δεν είναι μόνο η σύνδεση με την ιστορία, τους φιλάθλους, την σκληράδα του ΠΑΟΚ. Είναι ένα στιλ το οποίο θα πρέπει να επιλέξεις σύμφωνα με τους παίκτες που διαθέτεις, τον τρόπο που μπορούν εξυπηρετήσουν και βέβαια η δική μου φιλοσοφία, που είναι εντελώς διαφορετική από αυτή κάποιων άλλων. Αναλογίστηκα τι χρειάζεται ο ΠΑΟΚ σε συνδυασμό με αυτά που εγώ ήθελα».
Βρίσκεται ο ΠΑΟΚ προς την σωστή κατεύθυνση;
«Ναι βρίσκεται. Προερχόμαστε από κάποιες βαριές ήττες, είμαστε στεναχωρημένοι, αλλά όχι απογοητευμένοι. Είμαστε όλοι μαζί ώστε να συνεχίσουμε προς την σωστή κατεύθυνση. Όταν μένουμε όλοι μαζί και συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάνουμε είναι ευχαρίστηση, όταν όχι είναι χάλια. Πρέπει να αποδεχτούμε πως θα υπάρχουν και άσχημα αποτελέσματα, αλλά είμαστε στον σωστό δρόμο. Πρέπει να έχουμε υπομονή.
Είμαι νέος εδώ, ήξερα τον ΠΑΟΚ, ξέρω την δυναμική που έχει ο σύλλογος, όταν ο κόσμος έρχεται στο γήπεδο και μας στηρίζει η ομάδα θα πετύχει. Ο ΠΑΟΚ είναι κάτι σχεδόν… γενετικό. Γεννιέσαι και μεγαλώνεις ως ΠΑΟΚ και αυτό το αισθάνεσαι σε κάθε σου δραστηριότητα. Ο ΠΑΟΚ λατρεύεται στην Θεσσαλονίκη, δεν είναι κάτι απλό».
Αυτό πόσο, σε επηρεάζει;
«Θετικά. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε τέτοιο περιβάλλον. Νομίζω πως πήρα την σωστή απόφαση να έρθω, γιατί χρειαζόμουν αυτό το διαφορετικό συναίσθημα. Λατρεύω αυτό το πάθος για το μπάσκετ και την ομάδα. Όταν περπατάς στον δρόμο στην Θεσσαλονίκη καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτή η ομάδα».
Ποια είναι τα στοιχεία που χρειάζεται κάποιος για να γίνει καλός προπονητής; Τύχη ίσως…;
«Ναι έχεις δίκαιο, η τύχη ίσως να είναι το πρώτο ζητούμενο. Να βρεθείς την σωστή στιγμή στο σωστό σημείο, να πάρεις το καλύτερο από τους παίκτες, να μην έχεις τραυματισμούς. Σημαντικό είναι το να προσαρμόζεσαι στα δεδομένα που έχεις. Προπονητής παραμένεις για χρόνια, αλλά το στιλ και η ποιότητα των παικτών συνεχώς αλλάζει. Άρα πρέπει να προσαρμόζεσαι, να προσαρμόζεις το στιλ σου στα νέα δεδομένα.
Δεν ξέρω ποιο το στιλ μου. Όταν μου έρχεται μία ιδέα καλή, την υιοθετώ και προσπαθώ να την «εξυπηρετήσω», ίσως χρειαστεί χρόνο, αλλά στην τελική, προσπαθώ για το καλύτερο δυνατό. Προσπαθώ να προσαρμόσω τους παίκτες σε αυτό, κάποιους νέους, παίκτες που έχουν διαφορετική φιλοσοφία, παίκτες με διαφορετική κουλτούρα».
Καθημερινά προσπαθείς να διδάξεις κάτι στους παίκτες σου. Πόσο συχνά διδάσκεσαι από τους αθλητές σου;
«Κάθε φορά προσπαθώ να πάρω κάτι από τους παίκτες και ιδιαίτερα από αυτούς που διαθέτουν κάποια εμπειρία, όπως φέτος είναι ο Κατσίβελης. Συζητάμε πολλή και μου δίνει πολλά πράγματα που δεν ήξερα. Είναι παίκτης που κέρδισε δύο φορές την Euroleague, οπότε μερικές φορές ρωτάω πράγματα».
Αν είχες μια μόνο ευχή, ποια θα ήταν αυτή για την φετινή σεζόν με τον ΠΑΟΚ;
«Τον φυσιολογικό σεβασμό και την αγάπη προς την οικογένεια του ΠΑΟΚ και την ομάδα στο τέλος της σεζόν. Ανεξάρτητα από τις νίκες και τις ήττες, δεν πρέπει να χάσουμε το μεγάλο όραμα. Βγάλτε εμένα από το κάδρο, αυτή η ομάδα αξίζει τον σεβασμό όλων».
Είσαι ο τυπικός Ιταλός που του λατρεύει την όπερα και την Formula 1; «Όχι καθόλου. Δεν μου αρέσει καθόλου η Formula 1 και σε ότι αφορά την μουσική, προτιμώ την ροκ. Η ιταλική μουσική δεν είναι στις προτιμήσεις μου. Προτιμώ βρετανικά συγκροτήματα ή αμερικάνικα. Είμαι της παλιάς σχολής, προτιμώ να ακούω άλμπουμ, έχω πολλούς δίσκους βινίλιο, παλιά αγόραζα πολλούς, τώρα σταμάτησα».
Είσαι ένας ροκ κόουτς;
«Ναι, αυτό πιστεύω. Δεν είμαι κλασσικός, δεν είμαι ποπ».
Αποστόλης Τριανταφύλλου
