Η Πρέβεζα οφείλει τον ρόλο της μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ως διακομετακομιστικό κέντρο στη γεωγραφική της θέση καθώς απέχει μόλις 830 μέτρα από την απέναντι ακτή.
«Δεσπόζει στο απέναντι ακρωτήριο του Ακτίου διά της εισδύσεως της ακαρνανικής σφηνός εν τω μεταξύ των σκελών της Ηπειρωτικής χερσονήσου σχηματίζεται η λίαν γραφική είσοδος του Αμβρακικού κόλπου παρ΄ ην κείται η πόλις της Πρεβέζης », διαβάζουμε σε κείμενο της εποχής του ελληνοτουρκικού πολέμου.
Η Πρέβεζα ήλεγχε την αρτηρία που οδηγούσε από την Αλβανία στην Ήπειρο προς Αιτωλία, Ακαρνανία, Πελοπόννησο ρυθμίζοντας την τύχη των παραλιακών περιοχών του Αμβρακικού.
Ο χώρος, πράγματι, υπαγορεύει τις οικονομικές δραστηριότητες και τον κοινωνικό χαρακτήρα της πόλης και ο ρόλος της τελευταίας προοικονομεί την οργάνωση του χώρου και της κοινωνίας ή ενεργοποιεί μεταβολές και τομές.
Ο χώρος, η Πρέβεζα, εν προκειμένω, γεωγραφική έκφραση μιας οικονομίας, ενός πολιτισμού, μιας πολιτικής πραγματικότητας, διαμορφώνεται πάντοτε πολιτικά, είναι κατά λέξη μια παράσταση γεμάτη ιδεολογία.
Ο ρόλος της Πρέβεζας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και ύστερα το 1940 υπογραμμίζεται από τις στρατιωτικές επιταγές, τον σχεδιασμό των επιχειρήσεων και τις γραμμές ανεφοδιασμού, τα δίκτυα, επομένως, που υποστηρίζουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και οιονεί διασφαλίζουν την επιτυχή έκβασή τους.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι, η Νικόπολις, κύριο αεροδρόμιο των ελληνικών δυνάμεων κατά τους Βαλκανικούς, απέχει μόλις έξι χιλιόμετρα από την Πρέβεζα.
Συστήνεται, έτσι, η Πρέβεζα ως κέντρο των επιχειρήσεων, όπως, άλλωστε, το φωτογραφικό υλικό που σήμερα διαθέτουμε, χάρη στο ίδρυμα Ακτία Νικόπολις. Όπως – λόγου χάριν – ο Όρχος Αυτοκινήτων στα ανατολικά του ανατολικού τεμένους της πόλης, ή το κέντρο ανεφοδιασμού στην κεντρική πύλη του φρουρίου του Αγίου Ανδρέα.
Έτσι, η Πρέβεζα είναι άρρηκτα δεμένη με την υποδοχή και δεξίωση της αυτοκίνησης στην Ελλάδα.
Ηλίας Καφάογλου
