Τα πρώτα Χριστούγεννα με μωρό δεν μοιάζουν με όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα. Δεν έχουν πρόγραμμα, δεν έχουν τελειότητα, έχουν όμως κάτι πολύ πιο σπάνιο, μια αίσθηση αρχής. Μπορεί να μην κοιμηθείς καλά, μπορεί να μη στρωθεί ποτέ σωστά το τραπέζι, μπορεί να αλλάξεις πάνα την ώρα που οι άλλοι τσουγκρίζουν ποτήρια. Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτά τα Χριστούγεννα δεν είναι για να εντυπωσιάσεις κανέναν, είναι για να τα ζήσεις. Όχι σαν event, αλλά σαν εμπειρία που χτίζει μνήμη, ακόμα κι αν το μωρό σου δε θα τη θυμάται συνειδητά.
Η μνήμη δεν είναι το δώρο, είναι το βίωμα
Στην αναπτυξιακή ψυχολογία, ξέρουμε ότι τα μωρά δε θα θυμούνται γεγονότα, θυμούνται όμως συναισθηματικά μοτίβα. Τον τόνο της φωνής σου, την αγκαλιά, τη ρουτίνα που επαναλαμβάνεται. Γι’ αυτό τα πρώτα Χριστούγεννα δε χρειάζονται πολλά αντικείμενα, χρειάζονται επαναληψιμότητα και ηρεμία. Ένα καθημερινό μικρό τελετουργικό, ένα παραμύθι πριν τον ύπνο, χαμηλά φώτα, μια βόλτα στο στολισμένο δρόμο, δημιουργούν ασφάλεια. Αυτό είναι γνώση που μένει, όχι στο μυαλό, αλλά στο σώμα του παιδιού. Κι αυτή η ασφάλεια είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα πατήσουν όλα τα επόμενα Χριστούγεννα.
Το σπίτι ως σκηνικό συναισθήματος
Ο χώρος επηρεάζει τη διάθεση, όχι μόνο τη δική σου αλλά και του μωρού. Ήπιος φωτισμός, ζεστά υλικά, λίγα στολίδια τοποθετημένα πιο ψηλά, δημιουργούν ένα περιβάλλον που δεν υπερδιεγείρει. Δε χρειάζεται να μετατρέψεις το σπίτι σε βιτρίνα, χρειάζεται να το κάνεις προβλέψιμο και φιλικό. Ένα μικρό φωτάκι στο δωμάτιο, ένα στολίδι που θα μπαίνει κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο, μια κάλτσα στο τζάκι ή στο ράφι, λειτουργούν σαν άγκυρες. Το μωρό μαθαίνει ότι κάτι αλλάζει, αλλά αλλάζει με ασφάλεια. Αυτό είναι ουσιαστική γνώση για έναν γονιό, το περιβάλλον δεν είναι διακόσμηση, είναι ρύθμιση συναισθήματος.
Οι παραδόσεις χτίζονται, δεν αντιγράφονται
Δε χρειάζεται να υιοθετήσεις όλες τις γιορτινές ιδέες που κυκλοφορούν. Χρειάζεται να διαλέξεις αυτές που μπορούν να μεγαλώσουν μαζί με το παιδί σου. Ένα κουτί αναμνήσεων, ένα στολίδι κάθε χρόνο, μια φωτογραφία την ίδια μέρα, δεν είναι απλώς χαριτωμένα. Είναι εργαλεία αφήγησης ταυτότητας. Το παιδί μεγαλώνοντας θα βλέπει τη συνέχεια, θα καταλαβαίνει ότι ανήκει σε μια ιστορία. Αυτό βοηθά στη συναισθηματική του σταθερότητα, σύμφωνα με έρευνες γύρω από την οικογενειακή συνοχή. Οι παραδόσεις δεν έχουν αξία γιατί είναι γιορτινές, έχουν αξία γιατί επαναλαμβάνονται.
Κάποια στιγμή, ανάμεσα σε ένα τάισμα και ένα νανούρισμα, θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτά τα Χριστούγεννα δεν είναι φτιαγμένα για να βγουν τέλεια στις φωτογραφίες. Είναι φτιαγμένα για να μπουν αθόρυβα στην ιστορία της οικογένειάς σου. Δε χρειάζεται να κάνεις πολλά, χρειάζεται να είσαι παρούσα. Να χαμηλώσεις τον ρυθμό, να αφήσεις χώρο για το απρόβλεπτο και να θυμάσαι ότι το μωρό σου δε χρειάζεται μαγεία, χρειάζεται εσένα. Και αυτό, όσο απλό κι αν ακούγεται, είναι το πιο αξέχαστο δώρο.
Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
