Πόσοι πολλοί δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν στον εαυτό τους και να το επικοινωνήσουν στους ανθρώπους τους.
Κατάθλιψη δεν σημαίνει μόνο κάθομαι στον καναπέ μου όλη μέρα, κατεβάζω ρολά και κλαίω με αναφιλητά. Είναι και όλοι εκείνοι που συνεχίζουν να προσπαθούν, απλά δεν έχουν πλέον κίνητρο. Δεν έχουν πλέον τη θέρμη και τη χαρά της ξεγνοιασιάς. Όλα μοιάζουν ανώφελα και ανούσια.
Είναι σίγουρο πως κι εσύ ξέρεις κάποιον που «πάσχει» από αυτή την τόσο κουραστική πάθηση. Κι αν δεν ξέρεις, σίγουρα κάποια στιγμή σε κάποιο περιβάλλον θα γνωρίσεις. Σημαντικό πολύ είναι να μην είσαι προκατειλημμένος πιστεύοντας πως θα δεις κάποιον βαριά χτυπημένο από τη μοίρα ή ένα κινητό ράκος να περιφέρεται.
Οι άνθρωποι με κατάθλιψη δεν διαφέρουν σε τίποτα πρακτικά σε σχέση με εσένα. Απλώς παράλληλα με αυτό που ζουν, έχουν κι ένα ακόμα βαράκι στο πόδι τους να το μεταφέρουν όπου πάνε.
Θα πάνε στη δουλειά τους, θα βγουν με τους φίλους τους, θα γελάσουν με ένα αστείο, ακριβώς όπως κάνεις κι εσύ. Άλλες φορές είναι φανερό, κι άλλες κρύβεται πολύ καλά.
Φυσικά υπάρχουν κι άνθρωποι που έχουν περάσει αυτό το στάδιο και πλέον είναι φανερή η πάθηση τους και τους ακινητοποιεί σε μια καρέκλα όλη μέρα. Εκεί όμως μπαίνουμε σε άλλα κομμάτια πολύ πιο σοβαρά και πολύ πιο δύσκολα.
Η βοήθεια κάποιου ειδικού και στις δύο περιπτώσεις είναι απαραίτητη, αλλά μη ξεχνάς ότι κι εσύ που δεν έχεις κατάθλιψη πιθανότατα θα χρειαζόσουν τη συμβουλή του ειδικού σε κάποια φάση της ζωής σου.
Βγες, λοιπόν, από την πλάνη του πως θα δεις έναν άνθρωπο να πάσχει από κατάθλιψη και απλά προσπάθησε να τον καταλάβεις εκείνες τις δύσκολες στιγμές.
