Αν κάτι πρέπει να επισκεφτείς οπωσδήποτε όταν πας στην Κόνιτσα Ιωαννίνων, αυτό είναι δρακόλιμνη Λύγκα (ή Σμόλικα).
Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα ορεινή υποαλπική λίμνη στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Βόρεια Πίνδο.
Αν και η δρακόλιμνη Λύγκα βρίσκεται σε υψόμετρο 2.160 μέτρα, εκτός του η πορεία για να φτάσεις εκεί είναι εντυπωσιακή, το μέρος εκεί κρύβει κι άλλες εκπλήξεις.
Ξεκινώντας την ανάβαση, αρχικά θα προσέξεις τα ψηλά έλατα και τις οξιές στην αλπική ζώνη του ψηλότερου βουνού της Ηπείρου, οι οποίες σαγηνεύουν ακόμη και τον πιο κοσμογυρισμένο με το «ζωηρό» τους χρώμα.
Μάλιστα φτάνοντας σιγά σιγά στην κορυφή αν είσαι τυχερή μπορεί να βρεις στον δρόμο σου και τα άγρια άλογα, τα οποία απολαμβάνουν την ελευθερία τους στην κορυφή του Σμόλικα.
Μπορεί η ανάβαση στην κορυφή να είναι δύσκολο εγχείρημα, καθώς θέλεις περίπου 4 ώρες ανάβαση από το κοντινότερο χωριό, αλλά η θέα μόλις φτάσεις σε αποζημιώνει.
Οσο για την δρακόλιμνη του Λύγκα, μέσα στα νερά της, διακρίνονται αμυδρά οι τρίτωνες που αδιαφορώντας για την παρουσία μας συνέχιζαν αμέριμνοι να κολυμπούν.
Σε περίπτωση που ακούσεις έναν ήχο, σαν να ακούγεται τρεχούμενο νερό, τότε δεν κάνεις λάθος σε αυτό που άκουσες, καθώς λίγα μέτρα πιο εκεί υπάρχει ένας καταρράκτης.
Πρόκειται για τον καταρράκτη του Σμόλικα, ο οποίος πέφτει με ορμή στο οροπέδιο.
Βίντεο: Epirustravel eu – Drone Flights
Οι μύθοι γύρω από την λίμνη Λύγκα
Σύμφωνα με ένα μύθο, στις Δρακολίμνες του Σμόλικα και της Τύμφης ζούσαν δύο Δράκοι. Οι Δράκοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν πετούσαν ο ένας στον άλλο πέτρες. Ο μύθος εξηγεί, σύμφωνα με τους ντόπιους, το γιατί οι όχθες της Δρακολίμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.
Σύμφωνα με άλλο θρύλο, ένα βράδυ βγήκε από τα νερά της Δρακολίμνης τού Σμόλικα ένα μεγάλο άγριο κριάρι, που πρώτη φορά το έβλεπαν οι γύρω βοσκοί. Το κριάρι βέλαξε, καλώντας τα πρόβατα που έβοσκαν στο βουνό γύρω από τη λίμνη, και τότε όλα έτρεξαν ξοπίσω του. Τότε κι’ εκείνο πήδησε μέσα στη Δρακολίμνη και τα νερά κατάπιαν τα κοπάδια των τσοπάνηδων, που απόμειναν μονάχοι να κλαίνε την ξαφνική συμφορά τους. Το μεγάλο εκείνο κριάρι ήταν ο Δράκος της λίμνης τού Λύγκα, πού είχε επιθυμήσει αρνίσιο κρέας. Από τότε, οι Σαρακατσάνοι αποφεύγουν να βοσκούν τα κοπάδια τους κοντά στις Δρακολίμνες.
Ο θρύλος του Αλή Πασά
Σύμφωνα με το θρύλο, οι Δράκοι δεν επιτρέπουν να αναμειχθεί στις λίμνες τους κανένας άλλος και βομβαρδίζουν με άγριο χαλάζι εκείνον πού θα επιχειρήσει να το κάνει. Οι κάτοικοι στα Ζαγόρια διηγούνται, ότι ο Αλή Πασάς, τον Ιούλιο τού 1814, θέλησε να ανεβάσει πάνω στη Δρακολίμνη του Λύγκα έχοντας μαζί του δύο βάρκες και δύο μονόξυλα, από τη λίμνη των Ιωαννίνων. Κατόρθωσε να φέρει τις βάρκες του ως την κορυφή των Ζαγοριών, αγγαρεύοντας άντρες και γυναίκες της περιοχής. Η μια βάρκα όμως καταστράφηκε και διαλύθηκε επί τόπου και από τότε ή κορυφή εκείνη ονομάζεται Μονόξυλο.
Την άλλη την ανέβασαν ως το χωριό Ροδόβολη. Ξαφνικά ξέσπασε απροσδόκητα τρομερή καταιγίδα με βροχή, κεραυνούς και χοντρό χαλάζι, που αναποδογύρισε τις τέντες τού Πασά και κατέστρεψε τη βάρκα. Τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε ο Αλή Πασάς από τη φοβερή εκείνη χαλαζοθύελλα, ώστε καβάλησε αμέσως το άλογό του και μέσα από στενά μονοπάτια κατρακύλησε ως το Σκαμνέλι.
Μόλις εγκατέλειψε το βουνό αμέσως η καταιγίδα σταμάτησε και ο ουρανός καθάρισε. Εκείνος όμως δεν τόλμησε να ξαναγυρίσει. Λίγο διάστημα αργότερα, κάποιος άνδρας προσπάθησε κι’ αυτός ν’ ανεβάσει βάρκα στη μια Δρακολίμνη. Αλλά και αυτός δέχθηκε επίθεση σφοδρότατης χαλαζοθύελλας.
Πηγή: konitsa.gr
