Οι ανοσοποιήσεις απέναντι σε ασθένειες είναι ένας από τους πιο οικονομικούς και αποτελεσματικούς τρόπους πρόληψης των νοσημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει χαρακτηρίσει την “διστακτικότητα εμβολιασμού” (δηλαδή την απροθυμία, ή άρνηση εμβολιασμού, παρά τη διαθεσιμότητα εμβολίων) ως μία από τις δέκα μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια υγεία.
Αν το ποσοστό εμβολιασμού σε μια κοινωνία ανθρώπων πέσει κάτω από ένα ποσοστό, τότε χάνεται και η “προστασία της αγέλης”, όπως ονομάζεται, έναντι της κάθε δεδομένης νόσου. Αυτό σημαίνει ότι με το να εμβολιάζονται όσο περισσότερα μέλη μιας ομάδας ανθρώπων, τόσο πιο προστατευμένα είναι και τα μέλη που δεν έχουν εμβολιαστεί, ή που είναι πιο ευάλωτα άτομα λόγω εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος.
Τα εμβόλια δεν προστατεύουν μόνο εκείνον που τα κάνει, αλλά και τον συνάνθρωπό του, που έχει πιο εξασθενημένο και ευάλωτο οργανισμό!
Τρεις μολυσματικές ασθένειες που μπορεί να επανέλθουν αν τα ποσοστά εμβολιασμού συνεχίσουν να μειώνονται
Κοκκύτης
Ο κοκκύτης είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια, που χαρακτηρίζεται από σοβαρό βήχα, ο οποίος μπορεί να διαρκέσει 10 εβδομάδες, ή και περισσότερο. Αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στον Μεσαίωνα. Ένα εμβόλιο κατά του κοκκύτη αναπτύχθηκε το 1914. Στη δεκαετία του 1940, το εμβόλιο του κοκκύτη συνδυάστηκε με εκείνο για τον τέτανο και την διφθερίτιδα, για να σχηματιστεί το τριπλό εμβόλιο DTP, το οποίο αποδείχθηκε ότι είναι 80-90% αποτελεσματικό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής καταγράφεται σημαντική αύξηση στις περιπτώσεις κοκκύτη τα τελευταία χρόνια, φθάνοντας σε αριθμούς που δεν έχουν παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1950! Οι εμπειρογνώμονες έχουν συνδέσει αυτή την αύξηση με περιοχές όπου καταγράφονται υψηλά επίπεδα αρνήσεως εμβολιασμού, καθώς και στην απουσία μακροπρόθεσμης προστασίας, ή απώλεια της “προστασίας της αγέλης”. Ο κοκκύτης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη νόσος για τα μωρά, τα οποία μπορούν να σταματήσουν να αναπνέουν καθώς βήχουν και να πεθάνουν.
Διφθερίτιδα
Πριν βγει το εμβόλιο τη δεκαετία του 1920, η διφθερίτιδα ήταν μια θανατηφόρα παιδική νόσος. Μετά το εμβόλιο τα ποσοστά διφθερίτιδας μειώθηκαν γρήγορα. Όπως και ο κοκκύτης, το εμβόλιο διφθερίτιδας έχει ποσοστό προστασίας σχεδόν 95% και απαιτείται επανάληψη ανά δεκαετία για την εξασφάλιση της ανοσίας. Η διφθερίτιδα μπορεί να επιφέρει σοβαρές επιπλοκές και τον θάνατο. Έως και ένα στα πέντε μικρά παιδιά και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας πεθαίνουν, αν κολλήσουν διφθερίτιδα. Η διφθερίτιδα καταστρέφει τον υγιή ιστό στο αναπνευστικό σύστημα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει πνευμονία και πνευμονική ανεπάρκεια. Η τοξίνη μπορεί επίσης να ταξιδέψει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, προκαλώντας παράλυση και σοβαρή βλάβη στην καρδιά, τα νεύρα και τους νεφρούς. Η… αναβίωση της διφθερίτιδας λόγω της μείωσης των ποσοστών εμβολιασμών σε ορισμένες περιοχές μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική καθώς το ποσοστό θνησιμότητας έχει αλλάξει πολύ λίγο τα τελευταία 50 χρόνια και εξακολουθεί να αποτελεί επικίνδυνη νόσο παγκοσμίως.
Παρωτίτιδα
Μόνο στις ΗΠΑ καταγράφηκαν πολλά κρούσματα παρωτίτιδας το 2016, με 6.366 διαπιστωμένα περιστατικά. Αν και η αποτελεσματικότητα του εμβολίου (που παρέχει προστασία κατά 88%) μειώνεται σταδιακά στο πέρασμα των ετών, εξακολουθεί να μειώνει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών. Πριν από την ανάπτυξη του εμβολίου, οι παρωτίτιδες αντιπροσώπευαν περίπου το 10% των περιπτώσεων ιϊκής μηνιγγίτιδας. Άλλες σπάνιες επιπλοκές περιλαμβάνουν την φλεγμονή των αναπαραγωγικών οργάνων (που μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα), το πρήξιμο του εγκεφάλου (εγκεφαλίτιδα) και την κώφωση σε ένα, ή και στα δύο αυτιά.
Πηγή: iatropedia.gr
