Πολλά παιδιά έχουν την τάση να προσκολλώνται από τους γονείς τους, καθώς έτσι νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και ηρεμία. Εσείς όμως δεν πρέπει να συντηρείτε τη συγκεκριμένη νοοτροπία και αυτό θα γίνει με τους παρακάτω τρόπους:
Μπορεί η προσκόλληση του παιδιού να δημιουργεί και σε εσάς και στο παιδί μεγαλύτερη ασφάλεια, όμως εκείνο που προέχει είναι η ορθολογική ανατροφή του. Και σίγουρα η προσκόλλησή του από εσάς στη διάρκεια των χρόνων, μόνο καλό δε θα κάνει στην ψυχοσύνθεσή του.
Κανένας δεν περιμένει από εσάς να παροτρύνετε το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως, παρά μόνο σε εκείνους τους τομείς που είναι απαραίτητο να συμβεί με βάση το εκάστοτε αναπτυξιακό στάδιο που διανύει. Το πρώτο είναι επικίνδυνο, το δεύτερο ορθολογικό.
Η προσπάθεια της μη προσκόλλησης, όπου πρέπει, να γίνει σταδιακά, με προσανατολισμό να μεγαλώσετε ένα ανεξάρτητο παιδί που, όπως λέμε, δε θα φοβάται τη σκιά του ακόμα και σε αυτονόητα πράγματα που καλείται να φέρει εις πέρας.
Αντισταθείτε στον πειρασμό να του τα δίνετε όλα έτοιμα και παροτρύνετέ το να προσπαθήσει να το κάνει μόνο του, φυσικά υπό τη δική σας παρουσία. Κι αν δεν τα καταφέρει με τη μία, επαναλάβετε τη διαδικασία κάποια άλλη στιγμή.
Εκτός από το ότι η προσκόλληση δεν κάνει καλό στο παιδί, το να συντηρείτε μια τέτοια κατάσταση δείχνει ότι λειτουργείτε υπερπροστατευτικά και, άθελά σας, του ασκείτε πίεση. Πάντοτε τα παιδιά χρειάζονται χώρο να νιώσουν ελεύθερα και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους για να πιστέψουν στον εαυτό τους. Βοηθήστε το λοιπόν σταδιακά να ανοίξει τα φτερά του!
