Η «Κυνία λίμνη», όπως την ονόμαζε ο Στράβων, η «Θάλασσα ρηχή και ήμερη, πλατιά και μεγάλη», όπως έγραφε για εκείνη ο Κωστής Παλαμάς είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας και πρόκειται ουσιαστικά για παραθαλάσσια λίμνη, δίπλα στο Μεσολόγγι. Ο λόγος για τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, που εντυπωσιάζει όσους την αντικρύζουν.
Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, χωρίζεται από την ανοιχτή θάλασσα του Πατραϊκού Κόλπου με ένα παράκτιο διάζωμα που δημιουργήθηκε από τις προσχώσεις των ποταμών Ευήνου και Αχελώου. Το μεγαλύτερο βάθος της αγγίζει και τα έξι μέτρα αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της είναι πολύ ρηχή. Κοντά στις ακτές το βάθος είναι πολύ μικρό κι έτσι ο τόπος είναι ιδανικός για αλυκές.
Ως περιβαλλοντικό πάρκο και οικοσύστημα, η λιμνοθάλασσα, με το πλήθος των φτερωτών και υδρόβιων κατοίκων της, προστατεύεται από τη συνθήκη RAMSAR. Ταυτόχρονα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μεγαλύτερου υγρότοπου της Ελλάδας, με περιοχές που διακρίνονται για τη μεγάλη βιολογική, οικολογική, αισθητική, επιστημονική, γεωμορφολογική και περιβαλλοντική τους αξία.
Η περιοχή φημίζεται για την πλούσια πτηνοπανίδα και ιχθυοπανίδα της ενώ τα ρηχά νερά της φιλοξενούν φυτά που αποτελούν τροφή για δεκάδες χιλιάδες πάπιες, βουτηχτές, τσικνιάδες, κορμοράνους, και γλάρους.
Τη λιμνοθάλασσα συμπληρώνουν γαΐτες, διβάρια και πελάδες. Δηλαδή οι βάρκες που είναι ειδικά φτιαγμένες για τα ρηχά νερά της, τα φυσικά ιχθυοτροφεία της και οι ξύλινες καλύβες των ψαράδων, που είναι κατασκευασμένες πάνω στο νερό.
