Γαντζωμένη στο χείλος, ίσως, της μεγαλύτερης χαράδρας στον κόσμο, αυτή του Βίκου, η Μονή της Αγίας Παρασκευής συναντάται στο Μονοδένδρι, σε ένα από τα πιο όμορφα και παραδοσιακά χωριά του Ζαγορίου.
Πλήρως εναρμονισμένη με το περιβάλλον ολόγυρά της, μοιάζει με συνέχεια των επιβλητικών κάθετων βράχων πάνω ακριβώς από το φαράγγι του Βίκου. Η έρημη, σήμερα, μονή απέχει λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από την κεντρική πλατεία του χωριού και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατά του.
Μετρώντας περισσότερα από 600 χρόνια ζωής, το μοναστήρι χτίστηκε το 1412 από τον άρχοντα Μιχαήλ Βοεβόδα και πρόκειται για ένα μοναστήρι- φρούριο, καθώς διαθέτει πύλη με καμάρα, πέτρινα κτίσματα, κελιά, πηγάδι, καταπακτή κ.α. Όλα χαρακτηρίζονται για το περίτεχνο χτίσιμο της πέτρας -χαρακτηριστικό στοιχείο της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σε όλα τα Ζαγοροχώρια.
Σήμερα, από το μοναστηριακό συγκρότημα, που σώζεται σε καλή κατάσταση, διακρίνονται το Καθολικό, τα κελιά, το ηγουμενείο και κάποιοι βοηθητικοί χώροι. Αξίζει να αναφερθεί ότι από το μοναστήρι υπάρχει μονοπάτι σκαλισμένο στο βράχο που οδηγεί στο «ασκηταριό» και τα «σπιτάκια», μέρη άσκησης και λατρείας του Θεού επί αιώνες.
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η μονή και οι παράπλευρες σπηλιές στους βράχους, λειτούργησαν ως ασφαλές καταφύγιο για τους κατοίκους της περιοχής.
Σημείο αναφοράς για τη μονή και η αποστομωτική θέα στην άγρια ομορφιά του ελληνικού «Γκραν Κάνυον», η οποία αποτελεί από μόνη της λόγο για να επισκεφτεί κανείς το μοναστήρι.
