Ο Παναιτωλικός τα τελευταία 24ωρα γράφει «χρυσές σελίδες» στην ιστορία του έχοντας, σε μεγάλο βαθμό, ίδιο ρόστερ με πέρσι που σώθηκε στο μπαράζ! Το Gazzetta καταγράφει κι εξηγεί τους λόγους της εντυπωσιακής αγωνιστικής αλλαγής.
«Χρυσές σελίδες» στην ιστορία του γράφει ο Παναιτωλικός τις πρώτες ημέρες του 2022, αφού την περασμένη Κυριακή κέρδισε 2-1 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και πήρε την πρώτη του νίκη επί της Ενωσης μακριά από το Αγρίνιο και το απόγευμα της Τετάρτης (19/1) επικράτησε (2-1) για «παρθενική» φορά σε επίσημο αγώνα του Ολυμπιακού.
Ετσι η… αυγή του νέου έτους βρήκε τα «καναρίνια» σε απόσταση ασφαλείας από τη ζώνη του υποβιβασμού και στο «κόλπο» της πρόκρισης στους «4» του Κυπέλλου, αν και ως μεγαλύτερό τους «παράσημο» προβάλει η καλή μπάλα που παίζουν. Στα περισσότερα παιχνίδια της σεζόν, ακόμη και σε εκείνα που έχασαν, την έβαλαν κάτω, την «τσούλησαν» και έδειξαν πράγματα στο γήπεδο.
Αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι και εύλογα. Πώς γίνεται αυτό, όταν μερικούς μήνες πριν, στο φινάλε της περασμένης χρονιάς, ο Παναιτωλικός «χαροπάλευε» για την παραμονή του στην κατηγορία, την οποία και πήρε λίγο πριν το τέλος του δεύτερου μπαράζ με την Ξάνθη με ένα εύστοχο πέναλτι του Νίκου Βέργου!
Οχι, μην βιαστεί κάποιος να συμπεράνει πως το καλοκαίρι ξηλώθηκαν τα πάντα στο Emileon. Κάθε άλλο.
Φυσικά και έγιναν προσθήκες και μάλιστα δύναται να ειπωθεί ότι οι περισσότερες κρίνονται πετυχημένες. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα και με διαφορετικό «υπόβαθρο» οι Φλόρες, Κορνέλιους, Αντούνες.
Οι 2 πρώτοι αποκτήθηκαν για να γίνουν βασικοί σε χαφ και στόπερ αντίστοιχα και ανταποκρίνονται στο 100% στην αποστολή που τους ανατέθηκε. Παρότι προέρχονται ουσιαστικά από την «αγορά» του MLS (ο πρώτος έπαιζε στη χώρα του αλλά ήταν στο Βανκούβερ που αγωνίζονταν ο δεύτερος) που δεν είναι ιδαίτερα… διαδεδομένη στο Αγρίνιο και ήταν άγνωστοι διεκδικούν, κυρίως ο πρώτος, τον τίτλο της πιο πετυχημένης μεταγραφής στη φετινή σεζόν τηρουμένων όλων των αναλογιών (μπάτζετ, βιογραφικό, αν ήταν ή όχι γνωστός κτλ).
Ο τελευταίος αντίθετα ήταν ο ορισμός του «λαχείου». Ηρθε στην Ελλάδα ως έξτρα λύση επειδή στα τέλη του Αυγούστου τραυματίστηκε σοβαρά ο Περέιρα και έχει μετατραπεί σε «κολώνα». Ξεκίνησε αριστερός μπακ, συνέχισε στόπερ και μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Βαρόνε (μέχρι να τραυματιστεί ήταν εκ των κορυφαίων) καθιερώθηκε στον άξονα.
Ευρύτερα η συντριπτική πλειοψηφία των μεταγραφών έχει «βγει» (Χουχούμης, Αποστολάκης, Λούι, Μόρσεϊ, τα πρώτα δείγματα από Ανέστη, Μάρτενσον κτλ) αλλά αν τα… βάλουμε κάτω οι περισσότεροι «πρωταγωνιστές» είναι οι ίδιοι.
Και πέρσι δεν έπαιζε ο Μεντόσα; Ο Ντουάρτε εδώ δεν ήταν; Ο Βέργος δεν «ξελάσπωσε» την ομάδα στα play out και το μπαράζ; Ο Μαλής ήταν αλλού; Ή μήπως ο Τσιγγάρας; Ο Καρέλης εκεί δεν υπέγραψε τον Γενάρη; Οπως και ο Μπαρμπόσα. Ο Μελίσσας και το 2021 την «κυανοκίτρινη» εστία δεν υπερασπίζονταν; Και τόσοι άλλοι.
Θέλετε να το εξειδικεύσουμε στο μεσοεπιθετικό σκέλος; Με Ενωση και «ερυθρόλευκους» από τα χαφ και μπροστά ο μόνος «νέος» που έπαιξε ήταν ο Μόρσεϊ που ήρθε από τον πάγκο στο 70′ και το 62′ των αναμετρήσεων αντίστοιχα. Στο ΟΑΚΑ ξεκίνησαν οι Μπαρμπόσα, Μεντόσα, Ντουάρτε, Βέργος και έπαιξαν ακόμη οι Καρέλης, Μόρσεϊ, ενώ κόντρα στον Ολυμπιακό στην ενδεκάδα ήταν οι Μεντόσα, Ντουάρτε, Βέργος, Καρέλης και ως αλλαγή αγωνίστηκε, ξανά, ο Μόρσεϊ.
Να όμως που η εικόνα είναι αντιστρόφως ανάλογη. Από τη Δύση φτάσαμε στην Ανατολή και από το Ναδίρ στο Ζενίθ.
Η απάντηση στο «γιατί» συμβαίνει αυτό έχει διπλό σκέλος και δεν έγκεινται στο αν οι συγκεκριμένοι είναι καλοί ή όχι παίκτες. Αυτό το «αποδεικνύουν», με προφανή επιτυχία, μέσα στις τέσσερις γραμμές. Αλλά υπάρχουν και κάποιες παράμετροι.
Σκέλος Νο1, Γιάννης Αναστασίου…
Ο 48χρονος κόουτς πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο. Από την πρώτη στιγμή «κέρδισε» τα αποδυτήρια και άπαντες στο Emileon έχουν να λένε για το πώς δουλεύει. Υπάρχει πλάνο όποιοι και αν αγωνίζονται. Ο Παναιτωλικός είναι μία ομάδα που παράγει φάσεις, διαθέτει τρεξίματα και το κυριότερο μπαίνει στα ματς με καλή ψυχολογία.
Δεν τα παρατά, ακόμη και όταν μένει πίσω στο σκορ. Οι νίκες με ΑΕΚ, Ολυμπιακό ήρθαν με ανατροπή. Σκεφτείτε το, τα «καναρίνια» κέρδισαν την Ενωση και τους «ερυθρόλευκους» έχοντας μείνει πίσω στο σκορ. Αυτό έμοιαζε αδιανόητο, αλλά πλέον υπάρχει πίστη στις δυνατότητές όλων και ο έμπειρος κόουτς παίρνει τα credits.
Ενσωμάτωσε τους «νέους» με τους «παλιούς» και στο Αγρίνιο δεν παρατηρήθηκε «θέμα» ομοιογένειας, ενώ φυσικά είναι και αυτό που αναφέραμε παραπάνω. Παίκτες όπως οι Μεντόσα, Ντουάρτε, Καρέλης που πέρσι ήταν «ρολίστες» έχουν πάρει τα πάνω τους επειδή, σε απλά ελληνικά, «κουμπώνουν» στα πλάνα του προπονητή τους. Νιώθουν σημαντικοί και στην μπάλα αυτό το συναίσθημα είναι το Α και το Ω.
Σκέλος No2, διοίκηση…
Κακά τα ψέμματα στήριξαν το έμψυχο δυναμικό τους και πιστώνονται την επιλογή Αναστασίου για τον πάγκο τους. Με την πρόσληψη του 48χρονου πήγαν κόντρα στα προγνωστικά, ενώ ως «οργανισμός» κινήθηκαν με επιτυχία στα «θέλω» του νέου τους τεχνικού. Αυτοί ξέρουν πώς το πέτυχαν, αλλά το κατάφεραν.
Μάλιστα το ρεπορτάζ αναφέρει ξεκάθαρα πως η φιλοσοφία/πλάνο τους δεν διαφοροποιήθηκε ούτε το διάστημα που Παναιτωλικός γνώρισε 4 σερί ήττες από ΟΦΗ, Αρη, Ολυμπιακό, ΠΑΣ με 12 γκολ παθητικό. Εβλεπαν πως γίνεται έργο και σε μεγάλο βαθμό εκείνα τα αποτελέσματα οφείλονταν στις πολλές απουσίες που ταλάνιζαν τότε την ομάδα. Για αυτό και ουδέποτε τέθηκε θέμα τεχνικής ηγεσίας. Κάθε άλλο.
Συνεχίζουμε με κάτι που μπορεί να περνά πλέον κάπως στο «ντούκου», αλλά είναι άκρως σημαντικό. Ο Παναιτωλικός βρίσκεται με το πόδι στο γκάζι παρότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς και σε μικρό χρονικό διάστημα «έχασε» τον Βαρόνε με ρήξη χιαστού, ο περσινός του MVP Ντίας παραμένει νοκ άουτ για περισσότερους από 3 μήνες, ενώ παίκτες όπως οι Μεντόσα, Μπαρμπόσα και άλλοι ταλαιπωρήθηκαν συχνά από τραυματισμούς.
Ακόμη και τότε στο εσωτερικό του club δεν υπήρξε «τρικυμία». «Συνεχίζουμε όσοι είμαστε και τον Γενάρη θα ενισχυθούμε», έλεγαν προς πάσα κατεύθυνση. Η λέξη «ηρεμία» είναι πολύ σημαντική για τη λειτουργία μίας ομάδας.
Και κλείνοντας επειδή λέμε για τις μεταγραφές. Ολοι ασχολούνται με το ποιοι έρχονται (ήδη υπάρχουν 2 ανακοινώσεις και άμεσα αναμένονται ακόμη 3, η 1 θα είναι ο «γνωστός» μας Ντάγκο, ίσως ο Ζοάο Πέδρο plus 1 «έκπληξη») και λογικό αφού βρισκόμαστε την περίοδο του Ιανουαρίου. Ας μην λησμονούμε όμως πως θα γυρίσει και ο Ντίας, ενώ σταδιακά παίρνει ματς και ο Περέιρα, ο οποίος επίσης διεκδικεί όσκαρ ατυχίας.
Πριν το φινάλε της χρονιάς όμως θα έχει επιστρέψει και ο Λιάβας, που ουδείς ξεχνά πως είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που υπάρχει στο Αγρίνιο και στα 19 του χρόνια λογίζεται για βασικός. Ο πιτσιρικάς θα αποτελέσει ίσως την μεγαλύτερη, τηρουμένων των αναλογιών, προσθήκη των «κυανοκίτρινων».
