Ουρηθρίτιδα: Τι είναι, πώς συμβαίνει και τι χρειάζεται να κάνετε

Η ουρηθρίτιδα χαρακτηρίζεται από οίδημα και ερεθισμό στην ουρήθρα, που συχνά συνοδεύεται από πόνο κατά την ούρηση (δυσουρία) και τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία), εκκρίσεις υγρού από το πέος και πυελικό πόνο.

Τι προκαλεί την ουρηθρίτιδα

Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μόλυνσης από βακτήρια ή ιούς. Κάποια σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως τα χλαμύδια και η γονόρροια είναι η κυρίαρχη αιτία της ουρηθρίτιδας. Ωστόσο, άλλα βακτήρια και ιοί, όπως το Escherichia coli (E.coli), ο ιός του απλού έρπητα και ο κυτταρομεγαλοϊός μπορεί επίσης να ευθύνονται για την μόλυνση.

Η ουρηθρίτιδα μπορεί να ταξινομηθεί σε δύο τύπους ανάλογα με την αιτία:

• γονοκοκκική ουρηθρίτιδα που είναι αποτέλεσμα μόλυνσης από το βακτήριο Neisseria gonorrhoeae
• μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα (NGU), που προκαλείται από άλλους παράγοντες εκτός από τη γονόρροια

Οι αιτιολογικοί παράγοντες της NGU μπορεί να περιλαμβάνουν διάφορες άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις ή ασθένειες (ΣΜΝ), τραυματισμό και χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην περιοχή της πυέλου, όπως σπερματοκτόνα, αντισυλληπτικά τζελ και κρέμες, αποσμητικά ταμπόν και ερεθιστικά λιπαντικά.

Μερικοί από τους αιτιολογικούς φορείς της NGU είναι τα εξής:

• Chlamydia trachomatis
• Ureaplasma urealyticum
• Trichomonas vaginalis
• Mycoplasma genitalium
• Ιός του απλού έρπητα
• Κυτταρομεγαλοϊός
• Αδενοϊός που προκαλεί πονόλαιμο

Τραυματισμός της ουρήθρας κατά τη διάρκεια έντονου αυνανισμού ή σεξ ή βλάβη στην ουρήθρα κατά τη διάρκεια μιας ιατρικής διαδικασίας, όπως η εισαγωγή ενός καθετήρα ούρων, μπορεί επίσης να προκαλέσει NGU.

Καθώς τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα μπορούν να προκαλέσουν ουρηθρίτιδα, τα άτομα που κάνουν σεξ χωρίς προστασία και με πολλούς συντρόφους έχουν συνήθως υψηλότερο κίνδυνο να προσβληθούν από την λοίμωξη.

Ουρηθρίτιδα: Συμπτώματα και επιπλοκές

Λόγω των διαφορών στην ανατομία της ουρήθρας μεταξύ αντρών και γυναικών, τα συμπτώματα συχνά διαφέρουν σημαντικά.

Πολλές γυναίκες δεν παρατηρούν κανένα σύμπτωμα, αν και μπορεί να εμφανίσουν πόνο στην κοιλιά και αίσθημα καύσου κατά την ούρηση. Άλλα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι γυναίκες περιλαμβάνουν συχνοουρία, κολπικές εκκρίσεις και πυρετό.

Οι άνδρες αναφέρουν συχνότερα συμπτώματα όπως:

• Παρουσία αίματος στα ούρα και/ή στο σπέρμα
• Δυσουρία
• Έκκριση λευκού υγρού από το πέος
• Συχνοουρία
• Φλεγμονή του πέους, συμπεριλαμβανομένου του κνησμού και του πρηξίματος
• Διεύρυνση λεμφαδένων
• Πόνος κατά την εκσπερμάτιση

Η έκκριση του πέους στη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα είναι συχνά πράσινης, κίτρινης ή λευκής απόχρωσης και περιέχει πύον. Οι εκκρίσεις από μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα είναι συχνά λευκές ή διαυγείς.

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της ουρηθρίτιδας είναι σχεδόν βέβαιο ότι εξαφανίζει τα συμπτώματα.

Ωστόσο, μια σοβαρή λοίμωξη που δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω επιπλοκές, όπως μόλυνση της ουροδόχου κύστης, των όρχεων ή του τραχήλου της μήτρας, ανάλογα με το φύλο.

• Η γονοκοκκική ουρηθρίτιδα που δεν θεραπεύεται μπορεί να οδηγήσει σε λοιμώξεις, τενοντίτιδα και αντιδραστική αρθρίτιδα.
• Εάν η μόλυνση εξαπλωθεί μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει ενδοκαρδίτιδα και μηνιγγίτιδα.
• Επιπλέον, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η NGU μπορεί να προκαλέσει φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (PID) στις γυναίκες, η οποία εκδηλώνεται με έντονο πόνο κοντά στη λεκάνη και κάτω κοιλιακή χώρα, δυσφορία στην περιοχή της πυέλου κατά τη διάρκεια και αιμορραγία μετά τη σεξουαλική επαφή, υψηλό πυρετό και κολπική έκκριση πρασινωπού ή κιτρινωπού χρώματος.
• Οι γυναίκες διατρέχουν επίσης κίνδυνο λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης και τραχηλίτιδας εάν η ουρηθρίτιδα αφεθεί χωρίς θεραπεία.
• Μπορεί επίσης να μεταδοθεί σε βρέφη από μολυσμένες μητέρες, με αποτέλεσμα λοιμώξεις του μέσου ωτός, επιπεφυκίτιδα ή ακόμα και πνευμονία.
• Και οι δύο τύποι ουρηθρίτιδας μπορούν να προκαλέσουν αποστήματα στον ιστό που περιβάλλει την ουρήθρα και να οδηγήσουν σε ίνωση και στένωση της ουρήθρας.
• Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν επιδιδυμίτιδα, ατροφία και υπογονιμότητα των όρχεων και προστατίτιδα.

Πώς αντιμετωπίζεται η ουρηθρίτιδα

Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας είναι η εξάλειψη της λοίμωξης, η οποία θα βοηθήσει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και στην πρόληψη της εξάπλωσης της λοίμωξης. Η αποχή από το σεξ συνιστάται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της αποχής από το στοματικό και πρωκτικό σεξ. Επιπλέον, οποιοσδήποτε τακτικός σεξουαλικός σύντροφος θα πρέπει επίσης να ακολουθήσει θεραπεία, ανεξάρτητα από το εάν έχει συμπτώματα ή όχι, καθώς μπορεί επίσης να φέρει το παθογόνο. Η συγκεκριμένη θεραπεία για κάθε άτομο εξαρτάται από την αιτία της μόλυνσης.

Η γονοκοκκική ουρηθρίτιδα συνήθως αντιμετωπίζεται με ενδομυϊκή δόση κεφτριαξόνης 125 mg ή 400 mg κεφιξίμης από το στόμα. Οι εναλλακτικές θεραπείες περιλαμβάνουν σιπροφλοξασίνη, οφλοξασίνη και σπεκτινομυκίνη, αν και οι θεραπείες με φθοριοκινολόνη για τη γονόρροια διακόπτονται σταδιακά λόγω αυξημένης αντοχής. Συνιστάται θεραπεία με δόσεις δοξυκυκλίνης 100 ή 200 mg για τη θεραπεία ταυτόχρονης λοίμωξης από χλαμύδια.

Οι τυπικές θεραπείες για την NGU περιλαμβάνουν από του στόματος αζιθρομυκίνη ή δοξυκυκλίνη για μια εβδομάδα. Οι εναλλακτικές θεραπείες περιλαμβάνουν ερυθρομυκίνη, λεβοφλοξασίνη, κλοτριμαζόλη, φλουκοναζόλη, μετρονιδαζόλη και τριμεθοπρίμη, που χρησιμοποιούνται είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό. Σε περιπτώσεις ταυτόχρονης λοίμωξης από τριχομονάδα συνταγογραφείται και μετρονιδαζόλη ή τινιδαζόλη.

Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της αντιβιοτικής θεραπείας περιλαμβάνουν:

• διάρροια
• ναυτία
• γαστρεντερικές διαταραχές
• δυσπεψία
• σε ορισμένες περιπτώσεις φωτοευαισθησία

Η δοξυκυκλίνη είναι γνωστό ότι προκαλεί ηπατική τοξικότητα.

Εάν έχουν αποκλειστεί βακτηριακά και ιογενή αίτια και η πιο πιθανή αιτία είναι κάποιο χημικό ερεθιστικό, η διακοπή της χρήσης του προϊόντος με το ερεθιστικό και η αναμονή για την υποχώρηση των συμπτωμάτων είναι η καλύτερη πορεία δράσης. Συνιστάται στους ασθενείς να χρησιμοποιούν σαπούνια και λιπαντικά χωρίς άρωμα, να ενυδατώνονται επαρκώς, να διακόπτουν τη χρήση σπερματοκτόνων και να ασκούν σπάνια και λιγότερο έντονη σεξουαλική επαφή και αυνανισμό.

Αναλγητικά φάρμακα όπως η ακεταμινοφαίνη, η ιβουπροφαίνη και η φαιναζοπυριδίνη μπορεί επίσης να ενδείκνυνται για την παροχή άμεσης αναλγητικής δράσης προτού αρχίσουν να δρουν τα αντιβιοτικά.

Μόλις βελτιωθεί η μόλυνση και υποχωρήσουν τα συμπτώματα, οι μελλοντικές λοιμώξεις μπορούν να προληφθούν με διάφορες προληπτικές μεθόδους.

Είναι απαραίτητο να τηρούνται τα πρότυπα καθαριότητας, ιδιαίτερα γύρω από το άνοιγμα της ουρήθρας. Επιπλέον, είναι καλύτερο οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα να προστατεύεται επαρκώς με τη χρήση προφυλακτικών, κάτι που είναι ακόμη πιο σημαντικό εάν υπάρχουν πολλοί σύντροφοι με άγνωστο σεξουαλικό ιστορικό. Τέλος, η ενημέρωση και η θεραπεία των σεξουαλικών συντρόφων του ασθενούς είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη επίμονων και επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων.

φωτό: iStock