Με ένα χάλκινο μετάλλιο στα 200μ. ύπτιο και συμμετοχή σε άλλους δύο τελικούς (6ος στα 200μ. πεταλούδα, 8ος στα 100μ. ύπτιο), ολοκλήρωσε ο 28χρονος αθλητής του Άρη Θεσσαλονίκης τις υποχρεώσεις του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης εφήβων/νεανίδων, που διεξήχθη στο Βελιγράδι.
Η αλήθεια είναι ότι από τον Απόστολο Σίσκο υπήρχαν μεγαλύτερες προσδοκίες, καθώς οι επιδόσεις του προϊδέαζαν για χρυσό στα 200μ. ύπτιο και θέση στο βάθρο στα άλλα δύο αγωνίσματα.
Αυτό που δεν ήταν γνωστό, είναι ότι ο 18χρονος αθλητής του Άρη Θεσσαλονίκης αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού και έδωσε αγώνα δρόμου για να αγωνιστεί στο Βελιγράδι, χωρίς να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Το τι συνέβη τους τελευταίους μήνες το εξιστόρησε ο ίδιος, μιλώντας στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ.
«Ήξερα από την αρχή ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρόνια σαν έφηβος, άρα και το τελευταίο μου Ευρωπαϊκό εφήβων, και ήθελα να ετοιμαστώ όσο πιο καλά γινόταν. Ξεκίνησα την χρόνια πολύ δυνατά, αποφασισμένος να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορώ και να υπερβώ τα όριά μου. Ο χειμερινός κύκλος έκλεισε για μένα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, επιβεβαιώνοντας το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και κάνοντας έναν αξιόλογο χρόνο που μετρούσε πλέον στα παγκόσμια rankings (σ.σ. 1:56.79 στα 200μ. ύπτιο)», ανέφερε αρχικά ο 18χρονος πρωταθλητής και συνέχισε:
«Αφού λοιπόν έκλεισε αυτός ο κύκλος, έπρεπε να ετοιμαστούμε ακόμα καλύτερα για τον τελικό στόχο μας, το Ευρωπαϊκό εφήβων. Ξεκινώντας τον δεύτερο κύκλο ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση, κάνοντας χρόνους που δεν είχα ξανακάνει στην ζωή μου. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα έτσι όπως τα θέλουμε, και ειδικά στον αθλητισμό που είναι γεμάτος εκπλήξεις. Τελειώνοντας την προετοιμασία του Απριλίου, η οποία θεωρείται και η πιο δυνατή γενικά στην σεζόν για εμένα, άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις στους ώμους. Στην αρχή πίστευα ότι ήταν λόγω της κούρασης που είχα. Πέρασα τις πρώτες δυο εβδομάδες του Μαΐου με τις ίδιες ενοχλήσεις και δυσκολευόμουν να βγάλω τις προπονήσεις μου. Τότε αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι υπάρχει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από όσο νομίζουμε. Έτσι αποφασίζουμε να πάμε σε έναν ορθοπεδικό χειρουργό και να μας καθοδηγήσει αυτός. Αποφασίζουμε να πάμε να κάνουμε μαγνητική εξέταση και στα δύο χέρια και να δούμε ακριβώς σε τι φάση είναι τα χέρια μου. Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Υπήρχε μεγάλος τραυματισμός και στους δύο ώμους, που θα με έκανε να χάσω όλη την σεζόν».
Όπως εξηγεί ο Σίσκος, έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει να δώσει το “παρών” στο Βελιγράδι: «Χωρίς να χάσουμε καθόλου χρόνο με τον προπονητή μου, πηγαίνουμε σε έναν ειδικό φυσιοθεραπευτή σε συνεννόηση με τον γιατρό για να αρχίσω τις φυσιοθεραπείες. Η απόφαση που πάρθηκε ήταν να μείνω εκτός μέχρι τον Ιούνιο για να μην ρισκάρουμε καθόλου την υγεία μου. Έτσι πέρασε και ο Απρίλιος και ο Μάιος χωρίς να κάνω καθόλου προπονήσεις. Αρχές Ιουνίου μπήκα ξανά σιγά-σιγά στο νερό όσο πιο ήρεμα μπορούσα, για να μην κάνω χειρότερα τα πράγματα. Έφτασα μια εβδομάδα πριν φύγω για το Ευρωπαϊκό να είμαι τα βράδια και να κλαίω από τον πόνο, καθώς ο τραυματισμός θα έφευγε μόνο με πλήρη ξεκούραση, πράγμα που ήταν αδύνατον να γίνει. Με αποτέλεσμα να έχω φτάσει στους σημαντικότερους αγώνες της χρόνιας χωρίς επαρκή προπόνηση και νιώθοντας πόνο στην κάθε μου χεριά. Ευτυχώς κατάφερα να κάνω μια πολύ καλή εμφάνιση και να μπω στους τρεις τελικούς και στα τρία αγωνίσματα που θα διαγωνιζόμουν. Κατάφερα να πάρω το μετάλλιο που επιζητούσα από πέρσι και αυτό λέει πολλά για έμενα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στα τελευταία 50 μέτρα της κούρσας να νιώθω απίστευτο πόνο, αλλά είπα από μέσα μου “για την Ελλάδα”… Πιστεύω ότι τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, αν δεν περνούσα τόσο μεγάλο ψυχολογικό και σωματικό σοκ».
Κλείνοντας, ο Σίσκος θέλησε να ευχαριστήσει «… τον γιατρό μου Κωνσταντίνο Δημητρακά και τον Γιώργο Τελίδη για την βοήθειά τους όλο αυτό το διάστημα, γιατί πραγματικά χωρίς αυτούς δεν θα βρισκόμουν εδώ. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στους προπονητές μου και στους γονείς μου, καθώς έπαιξαν και αυτοί καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την περιπέτεια».//Λ.
