Ο Αργεντινός δημιουργός της ΑΕΚ, έκανε τον απολογισμό του, θυμήθηκε τα πάντα στην πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα και είχε ορισμένες ατάκες… φωτιά!
Τον απολογισμό για τη περσινή σεζόν της ΑΕΚ -την πρώτη του με τα κιτρινόμαυρα, η οποία συνδυάστηκε με την κατάκτηση του νταμπλ- έκανε ο Ματίας Αλμέιδα από το Μπουργκ-Χάαμσταντε της Ολλανδίας, όπου η ομάδα του πραγματοποιεί το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της.
Aναλυτικά τα όσα είπε ο Ματίας Αλμέιδα στο ΑΕΚ TV:
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ ’22 ΣΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ ’23…
Στην πραγματικότητα πάντα προσπαθώ να οδηγούμαι βλέποντας τη στιγμή, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά σε πολλές πτυχές και όταν είχα την πιθανότητα να έρθω στην ΑΕΚ, δεν είχα αμφιβολία ότι κάτι καλό ερχόταν, ότι θα ερχόταν μία αλλαγή αλλά ήξερα ότι θα χρειαζόταν χρόνος. Πολλές φορές οι διαδικασίες χρειάζονται χρόνο, άλλες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο. Εδώ, με αυτό που συνέβη χάρη στους παίχτες, χάρη στη διοίκηση, στη στήριξη από τον κόσμο μας, στη δουλειά μας, σ’ αυτήν την ένωση που ψάχνω μονίμως, το αποτέλεσμα ήταν να έρθει γρήγορα. Δεν είναι εύκολο και δε συμβαίνει πάντα. Πιστεύω ότι στο ποδόσφαιρο χρειάζεται χρόνος να φανεί η δουλειά.
Η ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΛΟ…
Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι υλιστικός και με υπερβολικό ζήλο για επιτυχία. Εγώ είμαι στο ποδόσφαιρο εδώ και 30 χρόνια και δεν είδα κάποια μαγεία. Ποτέ δεν είδα και σε κανένα κλαμπ στον κόσμο να πωλούνται τα φάρμακα της επιτυχίας. Διαφορετικά θα ήταν όλα πιο εύκολα, θα κέρδιζαν οι πιο δυνατοί γιατί θα τα αγόραζαν και θα ήταν πάντα πρωταθλητές. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι τόσο στις νίκες, στις ισοπαλίες και στις ήττες πάντα πρέπει να κρατάμε τα θετικά και να αρνητικά. Αποτελούν όλα μέρος της διαδικασίας αλλά κυρίως ο τρόπος. Ο τρόπος είναι θεμελιώδης γιατί εμείς εκείνο το παιχνίδι με τον Βόλο το χάσαμε αλλά ο Βόλος είχε φτάσει 2 φορές στη δική μας εστία. Οπότε σε αυτό το παιχνίδι , μελετώντας τον αντίπαλο και βλέποντας τι μπορούσε να συμβεί, εμείς θα παίζαμε με αυτόν τον τρόπο.
ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΚΛΙΚ»
Πιστεύω ότι η δουλειά μας ξεκίνησε την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, όπως ξεκινάει τώρα για τη νέα σεζόν. Ίσως κάποιος εκτός ομάδας να θεωρήσει ότι το «κλικ» έγινε εκεί αλλά το «κλικ» το είχαμε συζητήσει από πριν. Είναι αυτοί που το κατανοούν την κατάλληλη στιγμή, αυτοί που χρειάζονται κάποιο χρόνο και είναι και αυτοί που συνεχίζουν.
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΓΥΡΟΥ, 8 ΒΑΘΜΟΥΣ ΠΙΣΩ…
Πάντα σκεφτόμουν, προφανώς, την κάθε μέρα ξεχωριστά γνωρίζοντας ότι το πρωτάθλημα θα παιζόταν μέχρι το τελευταίο παιχνίδι όπως και συνέβη. Θα θυμάστε ότι είχα επαναλάβει πολλές φορές. Από τον Δεκέμβριο επαναλάμβανα ότι θα παιχτεί μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του τελευταίου αγώνα. Τώρα, η ερώτηση είναι το γιατί το έλεγα. Δε πιστεύω ότι είμαι μάντης. Αυτό που πιστεύω είναι στο πόσο ανταγωνιστικοί θα μπορούσαμε να είμαστε. Και πράγματι νομίζω ότι κάτι στο οποίο όλοι θα συμφωνήσουμε είναι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα κατάφερε και πάλι να γίνει ένα πρωτάθλημα πραγματικά ενδιαφέρον γιατί έφτασε μέχρι το τέλος να υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα σε πολλές ομάδες και δεν το κέρδισε η ίδια ομάδα όπως ήταν σύνηθες και ταυτόχρονα βαρετό.
ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
Εγώ πιστεύω στο σύνολο που προπονώ και συχνά νιώθω ότι και οι ίδιοι νιώθουν αυτή τη δέσμευση και όταν νιώσω ότι τη χάνουν, τότε τους επαναφέρω ξανά. Ήξερα ότι αν έκαναν προπόνηση όπως έκαναν την προηγούμενη χρονιά , όλοι θα είχαν την πιθανότητα κι έπρεπε να είναι έτοιμοι για εκείνη τη στιγμή. Και αυτό σημαίνει ομαδική δουλειά. Με διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας αλλά όλοι συνέβαλαν βάζοντας το λιθαράκι τους.
Η ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΤΟΥ «3-0» ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΦΠ
Το προηγούμενο βράδυ του αγώνα, το πέρασα πολύ άσχημα, διότι εμείς τα πηγαίναμε καλά και η απόφαση που πήρα να βάλω ποδοσφαιριστές που είχαν λιγότερο χρόνο συμμετοχής, δέχτηκε μεγάλη κριτική. Οπότε αυτό με πείραξε, αλλά μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω να πιστεύω αυτό που κηρρύσω οτί πιστεύω στους ποδοσφαιριστές , πιστεύω στη δουλειά και πάνω απ’ όλα τους σέβομαι και αυτό για έμενα ήταν μια πράξη στο να δείξω ότι σέβομαι την απόφαση που είχα πάρει. Αυτή την απόφαση την πήρα σε εκείνο το παιχνίδι. Δε σημαίνει ότι πάντα θα κάνω το ίδιο αλλά μας βγήκε όπως το σκεφτόμουν κι αν δεν είχε πάει καλά σίγουρα θα ήταν μια δύσκολη στιγμή για την καριέρα μου, για την οποία θα είμαι πάντα εναντίον σ αυτόν τον υπερβολικό ζήλο για επιτυχία, αλλά πλέον σχεδόν στα 50 μου χρόνια, καταλαβαίνω ότι είναι μέρος του περιβάλλοντος όπου συνυπάρχουμε. Μου αρέσει να παρατηρώ πολλά πράγματα κι εκείνη τη φορά μπορούσα να διακρίνω έναν χαιρετισμό πριν από το παιχνίδι και μπορούσα να διακρίνω και να επαληθεύσω το τι σκεφτόμουν με έναν χαιρετισμό μετά το παιχνίδι. Επίσης, μπήκα στη διαδικασία να φανταστώ, αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, πώς θα ήταν ο χαιρετισμός μετά το παιχνίδι.
ΤΑ ΔΟΚΑΡΙΑ, ΟΙ ΜΕΖΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΛΕΣ…
Αυτό που λέω είναι ότι αν υπάρχουν κανονισμοί αυτό είναι υπέρ του ποδοσφαίρου. Γιατί να πας κατά των κανονισμών; Κι εμείς πήγαμε και ξαναπαίξαμε το παιχνίδι. Αλλά έδειχναν τη μεζούρα σε πολλά γήπεδα, όμως σε κάποια άλλα σε γήπεδα πετούσαν τη μπάλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, περισσότερο από μία. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι και φολκλόρ, το αντιλαμβάνομαι έτσι.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ…
Εγώ σέβομαι όλους τους ανθρώπους που περπατούν πάνω στη γη. Κάνω αυτή τη δουλειά γιατί μου αρέσει να κερδίζω κι έπειτα όλα όσα έχουν να κάνουν με τα σχόλια, τις διαμάχες μεταξύ των διοικούντων, την κακή χρήση που κάνουν στα κοινωνικά τους δίκτυα, τα αφήνω στο περιθώριο, δε με ενδιαφέρουν. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που δεν κολλάει στον κόσμο του αθλητισμού. Επίσης, τώρα που το σκέφτομαι ίσως θέλουν να αποκτήσουν ρόλο πρωταγωνιστή και να γίνουν αναγνωρίσιμοι με κάποιον τρόπο. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι αν υπάρχουν τέτοιες δηλώσεις θα έπρεπε να έχουν συγκεκριμένα στοιχεία. Όσες φορές έχασα, πάω και συγχαίρω τον αντίπαλο. Όταν βλέπω έναν προπονητή που η ομάδα του παίζει καλά , πριν το παιχνίδι τον συγχαίρω κι εκτιμώ τη δουλειά του. Μπορεί κάποιος μετά από ένα παιχνίδι να είναι θυμωμένος και να έχει μια αντίδραση ή να κάνει κάποια κακή δήλωση. Όμως, όταν είσαι πίσω από ένα τηλέφωνο κι ενώ έχει περάσει καιρός και στέλνεις μηνύματα, αυτό είναι χειρότερο γιατί μπερδεύεις πολύ κόσμο. Και πιστεύω κάτι στη ζωή: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω» κι εκεί τελειώνουν όλες οι διαφωνίες γιατί ποιός είναι ο δίκαιος σ΄αυτή τη ζωή..δε βρίσκεται εδώ…όλοι κάνουμε λάθη αλλά έπειτα αν θέλαμε να κρατάμε την παράδοση με όλο αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε συγχαρητήρια στην ΑΕΚ. Αυτή είναι μια πράξη που δείχνει το μεγαλείο κατά την άποψή μου. Συγχαίρω τον αντίπαλο γιατί κέρδισε και τελεία.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΕΚ, ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ…
Προσπαθώ να μη χρησιμοποιώ δικαιολογίες. Αν εγώ ξεκινούσα με δικαιολογίες πριν από ένα παιχνίδι, στην ουσία θα έψαχνα την ήττα με τα λόγια μου. Και πραγματικά δεν το αισθάνομαι. Κάποιος μπορεί να μιλάει αλλά να αισθάνεται διαφορετικά και να εκτίθεται. Αλλά εγώ είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στα παιδιά, σε κάθε ένα ξεχωριστά, στην καθημερινή τους δουλειά και οι τραυματισμοί είναι μέρος του ποδοσφαίρου, σωστά;
ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ;
Σκεφτόμουν τον αριθμό των παιχνιδιών που είχαμε σε τόσες λίγες μέρες, αλλά σκεφτόμουν και πώς είχε βγει αυτό το πρόγραμμα… Αλλά έπρεπε να παίξουμε, όποιος θέλει να βγει πρωταθλητής πρέπει να παίξει κι ευτυχώς τα πράγματα πήγαν καλά.
Η ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ «ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ»
Όχι, δεν άκουγα ούτε ρώταγα για το άλλο παιχνίδι. Είχα πει στους παίχτες ότι θα έπρεπε να παίξουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της σεζόν και το παιχνίδι που ήταν αντίπαλοι ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό, ήταν ένα παιχνίδι όπου υπήρχαν πολλές αμφιβολίες κι ο Ολυμπιακός έπαιξε ως όφειλε να παίξει. Κοίτα, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές σε όλα. Εμείς είμασταν υποχρεωμένοι να κερδίσουμε. Οπότε, ξέραμε ότι αν κερδίζαμε θα είχαμε κάποιες πιθανότητες.
ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Αυτό εμένα δεν μου έδινε έξτρα κίνητρο. Εξάλλου εγώ δεν ήμουν εδώ. Στο ποδόσφαιρο αλλάζουν όλα τόσο γρήγορα που υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που δε μπορείς να είσαι. Αυτός ο τελικός είναι μια απάντηση στο τι είμασταν εμείς ως ομάδα. Παίξαμε για 90 λεπτά με έναν παίχτη λιγότερο απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο οπότε μιλάμε για τη νοοτροπία πάνω στην οποία είχαμε δουλέψει στην προετοιμασία. Ήταν στιγμές που τους είχα πει ότι αν έχω 7 ποδοσφαιριστές θα έπαιζα. Ήξερα ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε. Θα ήταν δύσκολο αλλά….πλέον μείναμε στην ιστορία. Αλλά προφανώς πλέον έχω κλείσει αυτό το βιβλίο. Το έκλεισα και το φύλαξα. Τώρα ανοίγω άλλο και ξεκινάνε όλα απ’ την αρχή.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΑΠΛΑ… ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ
Το πρώτο πράγμα ήταν ότι ήμουν άγνωστος. Με έβλεπαν σαν έναν άγνωστο. Ποιος να είναι αυτός…τι θα κάνει…αλλά πάντα πίστευα σ’ αυτό που κάνουμε, εμείς προσπαθούμε να δουλέψουμε, καλά ή κακά εμείς δουλεύουμε κι όταν δουλεύεις πάντα υπάρχει ανταμοιβή. Γι’ αυτό και για να κλείσουμε. Όταν νικάω και μιλάνε πιστεύω λίγα, γιατί μετά από όλα τα χρόνια που είμαι στο ποδόσφαιρο, ξέρω πως τώρα περιμένουν, οπότε δε θέλω να δώσω αυτό το πλεονέκτημα. Ό,τι καταφέραμε πλέον είναι στο αρχείο, φυλαγμένο και πλέον είναι δικό μας. Τώρα η πρόκληση για εμάς είναι να τα πάμε καλά στην Ευρώπη και να συνεχίσουμε να έχουμε μια ΑΕΚ ανταγωνιστική και να παλέψει μέχρι τέλους για τους στόχους της όπως έκανε την προηγούμενη σεζόν.
