Το νέο πεδίο μάχης του Δρόμου του Μεταξιού φαίνεται να είναι η Αλβανία, μια χώρα ιστορικά πολύ συνδεδεμένη με την Ιταλία, μέλος του ΝΑΤΟ που χτυπά και την πόρτα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα της ιταλικής ιστοσελίδας formiche.net , η οποία επικαλείται άρθρο του Foreign Policy.
«Αυξημένο ενδιαφέρον»
Η έκδοση του Foreign Policy, το οποίο είναι μεταξύ των πιο έγκυρων διεθνών επιχειρηματικών περιοδικών στον δυτικό κόσμο, όπως αναφέρεται στο ιταλικό δημοσίευμα, επισημαίνει ότι «το αυξημένο ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών για το μικρό βαλκανικό έθνος υπογραμμίζει την εμφάνιση ενός άλλου πιθανού σημείου σύγκρουσης μεταξύ των γεωοικονομικών φιλοδοξιών της Κίνας στην περιοχή, και των αυξανόμενων, αν και καθυστερημένων, δυτικών προσπαθειών να τις απωθήσει».
Οταν πρόκειται για την Αλβανία, οι ΗΠΑ φαίνεται ν’ αλλάζουν από αδιάφορες σε εμπλεκόμενες, υπό το φως του αυξημένου αποτυπώματος της Κίνας στην περιοχή, τονίζει το Foreign Policy.
Αν και οι περισσότερες βαλκανικές χώρες εμφανίστηκαν πεινασμένες για κινεζικό χρήμα, η Αλβανία αποτέλεσε την εξαίρεση καθώς επέλεξε να συνεργαστεί επιλεκτικά με το Πεκίνο.
Ενώ υπάρχουν περίπου 120 έργα που συνδέονται με την Κίνα, αξίας σχεδόν 32 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα Βαλκάνια, η πλειονότητά τους στους τομείς των υποδομών και της ενέργειας, η Αλβανία έχει αποφύγει σε μεγάλο βαθμό τη συσσώρευση τεράστιου κινεζικού χρέους, με αντάλλαγμα την ανάπτυξη.
Ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ
Με την ένταξή της στην πρωτοβουλία Clean Network, ένα πρόγραμμα κατά του 5G της Κίνας, που ξεκίνησε η κυβέρνηση Τραμπ το 2020, η Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το Foreign Policy, ανταποκρίθηκε ευνοϊκά αυξάνοντας τις επενδύσεις και τους στρατιωτικούς δεσμούς με την Αλβανία.
Μεγάλη αύξηση των επενδύσεων
Αρκεί να αναφέρουμε ότι πριν λίγους μήνες η Αλβανία φιλοξένησε μέρος των στρατιωτικών ασκήσεων Defender Europe 21, τη μεγαλύτερη επιχείρηση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ότι πολλές αμερικανικές επενδύσεις φτάνουν στη χώρα σε στρατηγικούς τομείς όπως η ενέργεια.
Σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της Αλβανίας, οι άμεσες αμερικανικές επενδύσεις στη χώρα αυξήθηκαν κατά 48% το τρίτο τετράμηνο του 2020 σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2019, αγγίζοντας τα 140 εκατομμύρια δολάρια.
«Παρά την κλίση της Αλβανίας προς τη Δύση, η Κίνα δεν αποθαρρύνεται», συνεχίζει το περιοδικό.
«Στα τέλη Οκτωβρίου 2021, ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι επισκέφτηκε την Αλβανία πριν πάει στη σύνοδο κορυφής του G20 στη Ρώμη.
Τα τελευταία χρόνια, το Πεκίνο αύξησε το εμπόριο με την Αλβανία καθώς έγινε η τρίτη μεγαλύτερη πηγή εισαγωγών της μετά την Ιταλία και την Τουρκία.
Ο τερματικός σταθμός εμπορευματοκιβωτίων στον Πειραιά που διαχειρίζεται η κινέζικη Cosco (φωτογραφία Reuters/Alkis Konstantinidis)
Η ακτή της Αδριατικής στην Αλβανία παρουσιάζει επίσης έντονο ενδιαφέρον για την επέκταση του Δρόμου του Μεταξιού της Κίνας, η οποία έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη Μεσόγειο ως πύλης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Οι άλλες βαλκανικές χώρες
Αλλά, προσέξτε, όπως πολλές βαλκανικές χώρες, η Αλβανία προετοιμάζεται για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, παρά το γεγονός ότι η διεύρυνση αναβάλλεται συνεχώς από τις Βρυξέλλες. Εάν αυτή η αναβολή ένταξης συνεχιστεί, όπως προειδοποιεί το Foreign Policy, «θα προκαλέσει μεγαλύτερο κενό για την κινεζική επιρροή».
Προς το παρόν, η προθυμία της Αλβανίας να περιορίσει τις κινεζικές επενδύσεις και να ελιχθεί ανάμεσα στις Βρυξέλλες, το Πεκίνο και την Ουάσιγκτον της προσφέρει σπάνια ευκαιρία να γίνει ένας ισχυρός μεσίτης στην περιοχή.
Η Σερβία είναι ο κύριος εταίρος της Κίνας στα Δυτικά Βαλκάνια. Η Βόρεια Μακεδονία έχει λάβει επίσης κινεζικά δάνεια. Το Μαυροβούνιο είναι βαριά χρεωμένο αφού πήρε δάνειο σχεδόν 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων από την Τράπεζα Εξαγωγών-Εισαγωγών της Κίνας για την κατασκευή αυτοκινητόδρομου.
Στην Ελλάδα, η κινεζική εταιρεία Cosco ελέγχει το λιμάνι του Πειραιά, το τέταρτο μεγαλύτερο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων στην Ευρώπη.
Αυτή η ευκαιρία που προσφέρεται στην Αλβανία, σύμφωνα με το Foreign Policy, μπορεί να γίνει φάρος «για τα μικρότερα έθνη που βρίσκονται στη μέση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Δύση και το Πεκίνο».
Πηγή: Foreign Policy, formiche.net, echedoros-a.gr
