Ο Παύλος Πολάκης σπανίως ακολουθεί τις πολιτικές νόρμες και τις κομματικές νουθεσίες. Η ρητορική και το ύφος που έχει υιοθετήσει, δεν εμπεριέχουν ήπιους τόνους και διπλωματική προσέγγιση, αλλά μια τραχιά, ωμή εκφορά και απόδοση, που πολλές φορές έχει φέρει σε δύσκολη θέση και αμηχανία τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εντούτοις, του παρείχε στήριξη και του επέτρεπε να παρεκκλίνει από τον καθωσπρεπισμό και τη σοβαροφάνεια που ενίοτε διέπει τις δημόσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ο Παύλος Πολάκης είναι δημοφιλής εντός του κόμματος, εκφράζοντας κυρίως τις πιο ριζοσπαστικές τάσεις-εκφάνσεις, που υπερθεμάτιζαν για την ολική σύγκρουση-ρήξη με το κυβερνητικό σύστημα (ΜΜΕ, φίλιους επιχειρηματίες, κ.λπ.). Αν και δεν ήταν στο απυρόβλητο, εντούτοις είχε καρπωθεί ένα ιδιότυπο συγχωροχάρτι για τις φορές που «πέρασε τον Ρουβίκωνα» της κομματικής γραμμής και του πολιτικού πολιτισμού.
Η «ασυλία» προς τον Παύλο Πολάκη εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα τελείωσε χθες και αναμένεται να επικυρωθεί στην Επιτροπή Δεοντολογίας όπου τον παρέπεμψε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Η «ανταρσία» που εκδήλωσε ο Κρητικός βουλευτής πριν από μερικές ημέρες, με αφορμή τις εκλογικές επιλογές της Κουμουνδούρου για την Κρήτη, δημιούργησε πρόσθετη δυσαρέσκεια προς το πρόσωπο του Πολάκη, ο οποίος δεν είχε μόνο φίλους αλλά και επικριτές στα ανώτατα κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιμονή του όμως να συνεχίζει το σκληρό πολιτικό ροκ, με αγοραίο ύφος και φρασεολογία που δεν εκφράζει ένα κόμμα της Αριστεράς, αποτέλεσε το σημείο καμπής για τη σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως με τον Αλέξη Τσίπρα.
Επαιζε το παιχνίδι της ΝΔ
Εν μέσω προεκλογικής περιόδου και με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο και στοχευμένη κριτική–επιχειρηματολογία απέναντι στα κακώς κείμενα της κυβέρνησης, ο Παύλος Πολάκης ξιφουλκεί με ακραίες εκφράσεις και δημόσιες τοποθετήσεις κατά της ΝΔ και του συστήματος που την υπηρετεί. Αυτό που πετυχαίνει η πρακτική Πολάκη, όπως είχαν επισημάνει οι επικριτές του εντός ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την πολιτική στόχευση που επιδίωκε η Κουμουνδούρου και να «παίζει» το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας. Όπως του καταλογίζουν, όποτε το Μαξίμου ήθελε να αλλάξει πολιτική ατζέντα και να στρέψει το ενδιαφέρον σε μια στείρα αντιπαράθεση, που διεπόταν από φανατισμό και ακραία πόλωση, «χρησιμοποιούσε» τον ευερέθιστο και αψύ Πολάκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να παραπέμψει τον Παύλο Πολάκη στην Επιτροπή Δεοντολογίας και να τον καθαιρέσει από Τομεάρχη Διαφάνειας, έστω και αν γνωρίζει πω θα δυσαρεστήσει μ’ αυτή την κίνηση ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, που «έπινε νερό» στο όνομα του Κρητικού πολιτικού. Το έκανε με γνώμονα το προφίλ του κόμματος, εκτιμώντας πως περισσότερο ζημιωνόταν παρά ωφελούταν από τις πρακτικές Πολάκη. Η απόφαση Τσίπρα αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα εντός των κομματικών τειχών πως, δεν είναι ανεκτές άλλες τέτοιους είδους συμπεριφορές και προφανώς η πολιτική όξυνσης στα πρότυπα Πολάκη, πολλώ δε μάλλον όταν έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τη γραμμή της ηγεσίας.
Παράλληλα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της διαφαινόμενης απομάκρυνσης Πολάκη, «κλείνει το μάτι» προς τους κεντρώους ψηφοφόρους και εν γένει προς ένα κοινό που δεν διέπεται από αυστηρά κομματικά χαρακτηριστικά, αλλά απορρίπτει τις δογματικές και φανατικές προσεγγίσεις στην πολιτική.
