Η Χίος, το νησί του Βορείου Αιγαίου με τους υπέροχους ανθρώπους, τα «μεσαιωνικά χωριά», τη μακρά παράδοση στη ναυτιλία και το εμπόριο, κατορθώνει να προσελκύει επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου.
Ο λόγος; Το εξαίρετο φυσικό περιβάλλον της, που αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για τους έλληνες όσο και, κυρίως, για αλλοδαπούς φυσιολάτρες και οικοτουρίστες.
Τα επιβλητικά ορεινά συγκροτήματα του Πελινναίου και της Αμανής, στο βόρειο τμήμα του νησιού, οι ρεματιές και οι ορθοπλαγιές με την άγρια φυσική ομορφιά, το φημισμένο σπήλαιο των Ολύμπων, οι θαυμάσιες πεζοπορικές διαδρομές προκαλούν δικαιολογημένα το ενδιαφέρον των ανθρώπων εκείνων που αρέσκονται να έρχονται σε άμεση επαφή με το φυσικό πλούτο του τόπου που επισκέπτονται.
Όμως, το σημαντικότερο κίνητρο για τη μετάβαση των πολυάριθμων φυσιοδιφών, φυσιολατρών και οικοτουριστών στη Χίο είναι η όντως μοναδική χλωρίδα της. Άγριες τουλίπες, αυτοφυείς ορχιδέες, σπάνια αγριολούλουδα και αρωματικά βότανα συνυπάρχουν με τα μυρωδάτα περιβόλια του Κάμπου και τις καλλιέργειες με τα μαστιχόδεντρα στο νότιο τμήμα του νησιού.
Ειδικότερα, τις βουνοπλαγιές της βόρειας Χίου στολίζουν πευκοδάση, ενώ στα δέντρα που κάνουν την εμφάνισή τους σε αυτό το τμήμα του νησιού συγκαταλέγονται τα ελαιόδεντρα, οι συκιές, οι αμυγδαλιές, οι βελανιδιές, καθώς και λιγοστές καρυδιές και κερασιές.
Στα βραχώδη εδάφη της κεντρικής Χίου κυριαρχεί η φρυγανώδης βλάστηση (θυμάρι, δεντρολίβανο, μυρσίνη, ασπάλαθος, φασκομηλιά, λεβάντα, ρίγανη κ.ά.), ενώ μια ξεχωριστή ενότητα αποτελεί ασφαλώς η κατάφυτη από εσπεριδοειδή (μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές) περιοχή του Κάμπου, όπου διατηρείται το άρωμα αλλοτινών καιρών.
Στη νότια Χίο, στα Μαστιχοχώρια, όπου το κλίμα είναι ιδιαίτερα θερμό και ξηρό, ευδοκιμεί το μαστιχόδεντρο ή σχίνος, ο αειθαλής θάμνος από τον οποίον εκκρίνεται η παγκοσμίως γνωστή μαστίχα Χίου, αρωματική ρητίνη που φημίζεται για το ιδιαίτερο άρωμα και τις ευεργετικές ιδιότητές της.
Εξάλλου, στη χιώτικη γη, με το έμπα της άνοιξης, φύονται δεκάδες σπάνια και πανέμορφα είδη ορχιδέας, η φριτιλάρια (σπάνιο και προστατευόμενο είδος), που ανθίζει στο Πελινναίο όρος, και οι λαλάδες (τέσσερα είδη τουλίπας), ένα κατακόκκινο χαλί που σκεπάζει τα χωράφια και τους ελαιώνες στο κεντρικό και το νότιο τμήμα του νησιού.
