Ο κος Αντωνίου κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο από τα 16 του χρόνια εξαιτίας ενός ατυχήματος. Ο ίδιος αρχικά αναφέρθηκε στις ελλείψεις που παρουσιάζουν τα αστυνομικά τμήματα ως προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
«Πήρα τηλέφωνο υποψιασμένος το ΑΤ στην Καλαμαριά, μου είπαν ότι δεν είναι προσβάσιμο, ούτε στο ΑΤ στη Χαριλάου. Το μόνο προσβάσιμο ΑΤ ήταν στους Νέους Επιβάτες. Αν αύριο, δηλαδή, κινδυνεύει η ζωή μου ή θέλω να κάνω μήνυση, δεν μπορώ να πάω σε ΑΤ γιατί δεν μπαίνουν στον κόπο να τα κάνουν προσβάσιμα».
«Πήγα στο ΑΤ, εκεί η ράμπα είναι ζόρικη πίστα. Κάνει στροφές, είναι σκουριασμένη. Τα κατάφερα τελικά, μπήκα μέσα και πήγα στο αρμόδιο τμήμα. Εκεί ξεκινά το δεύτερο σκέλος της κωμικοτραγικότητας, αυτό της γραφειοκρατίας. Ο αστυνομικός με ρώτησε ‘που είναι το χέρι σου;’. Μου πέρασαν από το μυαλό πολλές αστείες απαντήσεις. Του είπα ‘δεν το άφησα στο σπίτι, απλά το έχασα σε ατύχημα’. Μου είπε ότι έχουμε πρόβλημα και ότι θέλει χαρτί για να αποδείξω ότι δεν έχω χέρι».
«Τελικά το βρήκα το χαρτί που λέει ότι δεν έχω χέρι και γιατί. Αυτά είναι ένα από τα καλά της μάνας μου, που ξέρει πως λειτουργεί το Δημόσιο», είπε ο Δημήτρης Αντωνίου.
Ο ίδιος προσπαθεί με χιούμορ να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ωστόσο έστειλε το δικό του μήνυμα μέσω του MEGA.
«Πρέπει να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι στις υπηρεσίες, αλλά και να γίνουν προσβάσιμα τα τμήματα», δήλωσε.
