«Εδώ πρέπει να κάνουμε, όχι μπορούμε να κάνουμε, επιβάλλεται. Η κοινωνία μας δείχνει ότι υπάρχει μία διαφυγή προς τη βία, και των ανηλίκων και των ενηλίκων. Είναι ερώτημα το ποιο είναι το περιβάλλον που ζουν αυτά τα παιδιά. Ως γονείς φέρουμε ευθύνες, υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Πρέπει να συνδέσουμε πολλές νέες λογικές που λλαζουν μέσα στα χρόνια. η οικογένεια περνάει κρίση. Εδώ στην Ελλάδα δεν δημιουργούνται οικογένειες, κάνουν από κανένα έως ένα παιδί και υπάρχουν πλέον εναλλακτικές μορφές γάμου. Ο γάμος περνάει μία κρίση, οι νέοι άνθρωποι και δεν θέλουν να παντρευτούν, δεν σκέφτονται τον γάμο, φοβούνται τη δέσμευση», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε ο κ. Ασκητής: «Ζουν σε έναν φόβο άρνησης κάτι το οποίο δεν το γνωρίζουν αλλά φαίνεται από την στάση των γονιών με τους τσακωμούς και τις παράλληλες σχέσεις που μπορεί να δημιουργούν. Έτσι έχουν στο μυαλό τους ότι ο γάμος είναι μία κακή και δύσκολη κατάσταση. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία μόνο το 7% των ζευγαριών ζει καλά στον γάμο του. Οι άνθρωποι επειδή ζουν πολλά χρόνια στον γάμο τους, κουράζονται. Ο γάμος είναι μία ουσιαστική συντροφική βαθιά επικοινωνία. 1 στα 10 ζευγάρια δείχνουν ότι έχουν μία καλή ποιοτική ζωή μακροχρόνια. Ένα 30%-40% (4 στα 10 ζευγάρια) συμβιώνει καταναγκαστικά λόγω παιδιών και λόγω οικονομίων. Περίπου 1 στα 2 ζευγάρια χωρίζουν».
«Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε το περιβάλλον γιατί έτσι δημιουργείται η εγκληματικότητα», κατέληξε.
