Το περιστατικό που σημειώθηκε το πρωί της Δευτέρας, με πρωταγωνιστή τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο, στην Εθνική Πινακοθήκη φέρνει στη μνήμη μας και άλλες περιπτώσεις έργων τέχνης που προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις.
Ανάμεσα σε αυτά και «Ο τελευταίος πειρασμός», η ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, η οποία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, δίχασε και θεωρήθηκε βλάσφημη.
Το φιλί του Ιούδα επίσης προκάλεσε πολλές αντιδράσεις της εκκλησίας για το θεατρικό έργο «Corpus Christi», γραμμένο από τον Τέρενς ΜακΝάλι το 1997.
Το κόκκινο γλυπτό «Phylax» του Κωστή Γεωργίου, στο Παλαιό Φάληρο βανδαλίστηκε και θεωρήθηκε σατανικό.
Η ροζ ελληνική σημαία, το συμβολικό έργο της Γεωργίας Λαλέ για τις γυναικοκτονίες και τη βία κατά των γυναικών, αποσύρθηκε αφού προκάλεσε αντιδράσεις και πολιτική αντιπαράθεση.
Το έργο λογοκρίθηκε τον Δεκέμβριο του 2023 από το υπουργείο Εξωτερικών, η ηγεσία του οποίου ζήτησε να κατέβει από το ελληνικό προξενείο στη Νέα Υόρκη, μετά τη διαμαρτυρία του «Νίκη» του Δημήτρη Νατσιού, στη Βουλή, περί προσβολής εθνικού συμβόλου και παραμόρφωσης της ελληνικής σημαίας.
Σάλος προκλήθηκε επίσης από την αναπαράσταση του «Μυστικού δείπνου» με drag queens στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Όταν η τέχνη έρχεται σε σύγκρουση με την θρησκεία και τα εθνικά σύμβολα
Στο «Πάμε Δανάη» μίλησε η Δημήτρα Κούκουρα, ομότιμη καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, σχολιάζοντας τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες με τα τον βουλευτή της Νίκης και τα έργα τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη.
«Σε όλο αυτό που ζούμε εμπλέκονται πολλοί παράγοντες. Υπάρχει η υπουργός Πολιτισμού, η οποία έχει διακεκριμένη αποστολή, κύρος και ισορροπία. Οπότε η κ. Μενδώνη έκανε το καθήκον της πολιτικού. Η Πινακοθήκη τώρα, φιλοξένησε έργα και θέλει να είναι προοδευτική και ανοιχτή αλλά μία Πινακοθήκη χαρακτηρίζεται και από την ποιότητά της και το κατά πόσο διαφυλάσσει το κύρος της. Η τέχνη εκφράζει τη ζωή και τάσεις. Ο καλλιτέχνης που δημιούργησε αυτή τη τέχνη και βρήκε αντίδραση, ήταν ελαφρώς ακραίος όπως και ακραία ήταν η αντίδραση. Και οι δύο φοβούμαι θέλανε να δημιουργήσουν ενδιαφέρον γύρω από το όνομά τους και γύρω από τις πράξεις τους. Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να αναιρέσει το θρησκευτικό φαινόμενο. Έχει σύγχυση ανάμεσα στο θρήσκευμα και τη θρησκεία».
