O τεχνικός του Αθηναϊκού, μίλησε για όσα κατάφερε η ομάδα του τη φετινή χρονιά, ενώ μεταξύ άλλων επεσήμανε πως στόχος δεν ήταν η “προαγωγή” στην Α1, αλλά το να δημιουργηθούν δυνατές σχέσεις.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ:
Για την επιστροφή στην Α1 Γυναικών: «Η άνοδος δεν ήταν αυτοσκοπός, αν σκεφτούμε κιόλας πως πέρσι ο Αθηναϊκός απέφυγε τον υποβιβασμό την τελευταία αγωνιστική. Ο πρώτος στόχος ήταν να φτιάξουμε έναν κορμό, που θα μπορεί να είναι σταθερός τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον. Σκεφτόμασταν λοιπόν ότι αν στην πορεία έρθουν τα θετικά αποτελέσματα, τότε θα διεκδικούσαμε την άνοδο. Θεωρώ πως πετύχαμε και τα δύο. Η φετινή σεζόν είναι επιτυχημένη γιατί όχι απλά φέραμε τα αποτελέσματα που θέλαμε, αλλά και γιατί δημιουργήσαμε ισχυρές οικογενειακές σχέσεις».
Για την ανατροπή από το -15 και τη νίκη επί του Αμύντα: «Είχαμε κερδίσει τρεις φορές φέτος τον Αμύντα, τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Οπότε θεωρούσαμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, παρά το γεγονός πως ήμασταν πίσω. Ο δρόμος των playoffs για τον Αμύντα ήταν πολύ πιο εύκολος, εμείς είχαμε συσσωρευμένη κούραση και έπρεπε να το διαχειριστούμε. Το πρόβλημα που είχαμε στον αγώνα ήταν περισσότερο ρυθμού κι όχι τακτικής ή άλλης φύσης. Πιστεύαμε λοιπόν ότι κάποια στιγμή θα γίνει το κλικ και θα βρούμε τον ρυθμό μας, για να αντιδράσουμε και να κάνουμε την ανατροπή. Όπως κι έγινε. Δεν σας κρύβω ότι κι εμείς αγχωθήκαμε την ώρα του αγώνα, βλέποντας πως αργεί να έρθει αυτή η στιγμή, αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Ευτυχώς κάποια στιγμή βρήκαμε αυτό που ψάχανμε και μας οδήγησε στη νίκη».
Για τη Ζωή Κεχαγιά, που κρέμασε τα παπούτσια της: «Αναμφισβήτητα ήταν ένας προσωπικός στόχος, πέρα από την επιτυχία της ομάδας, να βοηθήσω τη Ζωή να κλείσει την καριέρα της, όπως έπρεπε. Αν αυτή αποδειχθεί τελικά η τελευταία σεζόν για εκείνη. Ήθελα να θυμάται τη δική της αυλαία με πανηγυρικό τρόπο. Δεν ήμουν από την αρχή στην ομάδα, αλλά προσπάθησα να βάλω ένα λιθαράκι ώστε να τη βοηθήσω, με τον τρόπο μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που τελειώσαμε τη χρονιά, με αυτόν τον τρόπο κι όλοι είναι ικανοποιημένοι. Ξέρετε, αυτή η ομάδα ήταν η ομάδα της Ζωής. Προσπαθούσε κάθε μέρα να βοηθήσει τις συμπαίκτριές της, με κάθε τρόπο. Κάποιες να τις πιέσει περισσότερο, σε κάποιες άλλες να μιλήσει περισσότερο. Ανάλογα τι χρειαζόταν η κάθε μία. Χαίρομαι πολύ που στο τέλος καταφέραμε να οδηγήσουμε τον Αθηναϊκό στην Α1 Γυναικών κι η ίδια θα θυμάται το τελευταίο παιχνίδι της, ως νικήτρια και πρωταθλήτρια. Η δική της παρουσία άλλωστε ήταν η ειδοποιός διαφορά για μας, ιδίως στις δύσκολες στιγμές».
