Του Σπύρου Συμεών στην Romfea.gr
Μέσα από το σπουδαίο εκκλησιαστικό αλλά και οχι μόνο, γεγονός της Υπαπαντής του Χριστού το ίδιο το Ευαγγέλιο ( Κ.ΛΟΥΚΑΝ Β/ 36 – 38 ) μας πληροφορεί για την παρουσία στο γεγονός μιας σεβάσμιας γυναικός.
Ποια ήταν αυτή;
Η Αγία Άννα η προφήτισσα την οποία διακρίνουμε στην εικονογραφική απεικόνιση της Υπαπαντής.
Νεαρή σε ηλικία γεμάτη χάρη και ευσέβεια νυμφεύθηκε η Αγία Άννα η προφήτισσα.
Ήταν κόρη του Φανουήλ ( που το όνομα του σημαίνει το πρόσωπο του Θεού) και καταγόταν από την φυλή του Ασήρ (μια από τις 12 φυλές του Ισραήλ) τού ογδόου παιδιού τού Ιακώβ εκ τής Λείας.
Επτά μόλις χρόνια έζησε τον έγγαμο βίο διότι πολύ νωρίς έμεινε χήρα και όντας σε νεαρή ηλικία αφιερώθηκε εξ’ ολοκλήρου στην προσευχή και την νηστεία.
Βρισκόταν ημέρα και νύχτα στο ναό του σολομωντα. Δεν παρακολουθούσε μόνο τις καθιερωμένες ακολουθίες αλλά είχε δώσει τον εαυτό της στην προσευχή και την διακονία.
Λέγεται μάλιστα ότι προφήτευε και αποτελεί ίσως την μόνη γνωστή γυναίκα προφήτισσα.
Βρέθηκε ώντας σε ηλικία 84 ετών κατά το γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου στον ναό του Σολομώντα να Τον υποδέχεται μαζί με τον Άγιο Συμεών τον Δίκαιο και πρώτο Άγιο της εκκλησίας μας.
Μάλιστα προφήτευσε αλλά ταυτόχρονα επιβεβαίωσε προς όσους βρίσκονταν στον ναό εκείνη την ημέρα περί του Ιησού Χριστού, ομολογώντας τον ως τον τέλειο και προαιώνιο Θεό, μα και Δημιουργό του Παντός.
Για αυτό αν προσέξει κανείς στην εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου θα δει ανάμεσα στα εικονιζόμενα πρόσωπα και αυτό μιας γηραιάς γυναικός η οποία κρατεί ένα ελιτάριο στο οποίο συνήθως αναγράφει “Το Βρέφος τούτο εστερεωσε την Γη και τον Ουρανό” δείχνοντας έτσι ότι αυτό το Βρέφος είναι ο Ένας και Αληθινός Θεός, ο Δημιουργός των Πάντων.
Παρατηρώντας τα εικονιζόμενα πρόσωπα αλλά και την θέση την οποία βρίσκονται αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εικονίζονται μπορεί να αντιληφθεί κανείς την θεολογία αλλά και την πλήρωση του Νόμου.
Ο Χριστός σεβάστηκε τον μωσαϊκό νόμο τον οποίο δεν τον παραβίασε ποτέ διότι ενεδύθηκε την ανθρώπινη φύση προκειμένου να σώσει τον εκπεσόντα άνθρωπο.
Για αυτό η ίδια η Παναγία μαζί με τον Ιωσήφ τον Μνήστορα στον οποίο ο Πανάγαθος Θεός εμπιστεύθηκε την Παναγία αλλά και τον Υιό και Λόγο Του, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας και αδιαιρέτου Τριάδος, μετέβησαν κατά τα προβλεπόμενα από τον μωσαϊκό νόμο στον ναό του Σολομώντα για τον λεγόμενο στις ημέρες μας σαραντισμό, του Θείου Βρέφους.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ (μνηστήρας και όχι σύζυγος) προσέφερε δυο μικρά περιστέρια στον Θεό μέσα στον ναό όπως προέβλεπε ο νόμος όπου στους πιο φτωχούς τους πρόσταζε να αφιερώσουν δύο μικρά περιστέρια ή δύο μικρά τριγόνια.
Τον Ιησού Χριστό τον υποδέχονται δύο εκπρόσωποι του ανθρώπινου γένους. Ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος και η Αγία Άννα η προφήτισσα.
Εξισώνοντας έτσι για μια ακόμη φορά τον άνδρα με την γυναίκα μιας και οι δύο ήταν δημιουργήματα Του και ήταν ισάξια συμπληρώνοντας το ένα το άλλο διότι ο άνθρωπος μέσα στην αμαρτία του γέννησε άγρια ένστικτα και με υπεροχή σωματικής δυνάμεως επιβλήθηκε ο άνδρας στην γυναίκα, την οποία θεώρησε ως πράγμα το οποίο επικράτησε για πολλούς αιώνες.
Ο Θεός με την έλευση στην γη του Υιού Του εξύψωσε ξανά την γυναίκα μιας και το ιερότερο πρόσωπο του ανθρώπινου γένους είναι μια γυναίκα, η Παναγία.
Όμως και σε ένα σπουδαίο γεγονός όπως αυτό της Υπαπαντής δείχνει και πάλι την ισότητα των δύο φύλων το οποίο παρουσιάζεται και μέσα από την εικονογραφία της εορτής αυτής όπου πέραν της υποδοχής και της εξισορρόπησης μεταξύ των εκπροσώπων του ανθρώπινου είδους υπάρχει τέλεια συμμετρία και ισότητα των προσώπων ως προς το φύλο που την απαρτίζουν μπροστά στο Θείο Βρέφος.
Ταυτόχρονα η παρουσία της Αγίας Άννας της προφήτισσας μας φέρνει στο προσκήνιο ίσως και την πρώτη ένδειξη αφιέρωσης γυναικός ολοκληρωτικά στην διακονία του Θεού αλλά και του επίγειου Οίκου Του υπό την μορφή ενός πρώιμου είδους μοναχισμού κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη ένδειξη γυναικείου μοναχισμού ο οποίος πήρε σάρκα και οστά με την σημερινή του μορφή ύστερα από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού.
Σεπτή και ένδοξος Άννα η θεόπνευστος, προφήτης του Θεού υποδεχόμενη Κύριον ημών Ιησού Χριστού, αγαλιασθήσα και ταπεινά την αλήθεια ομολογήσασα πρέσβευε Συ μετά του Συμεών του Θεοδόχου και Δικαίου εις τον Λυτρωτή, δια τας ψυχάς ημών, αμήν.
