«Πρέπει να μιλήσουν για τον εαυτό τους, πρέπει να πουν τι έχει συμβεί. Έρχονται με παιδιά, μικρά σε ηλικία και νεογνά έχει τύχει. Ρωτάμε αν χρειάζονται κάποια βοήθεια και αρχίζουμε να συζητάμε μαζί τους», ανέφερε αρχικά η υπαστυνόμος.
Και πρόσθεσε: «Ντρέπονται, γιατί συνήθως αυτό που σκεφτόμαστε όλοι είναι ότι δεν θα συμβεί σε εμάς αλλά, είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί. Δεν είναι ντροπή, ίσα ίσα πρέπει να νιώθεις και περήφανη που έρχεσαι και το αναφέρεις».
Η υπαστυνόμος υπογράμμισε ότι προσπαθούν να μπουν στη θέση των θυμάτων, προκειμένου να νιώσουν άνετα τα θύματα και να μιλήσουν. «Φαίνονται από τις ζωγραφιές των παιδιών τα συναισθήματα τους, πως νιώθουν. Ένα κοριτσάκι που είχε κακοποιηθεί απεικόνιζε πως είναι με το σκυλάκι της που της έλειπε και ένα ήρεμο δωμάτιο».
