Η Death Machines of London ξεκίνησε όταν ο 12χρονος James Hilton πήγε μια βόλτα καβάλα στη μηχανή του θείου του και τον παρακάλεσε να μην το πει στον πατέρα του.
Τριάντα χρόνια αργότερα, ο James φτιάχνει μια σειρά από τις καλύτερες καστομιές εκεί έξω, καθώς παραμένει μέγας λάτρης των δύο τροχών.
Kenzo είπε την τελευταία του δημιουργία που έψαξε για έμπνευση στις πανοπλίες των σαμουράι και τον μεσαιωνικό κόσμο της Ιαπωνίας με τα κατάνα και τους κώδικες τιμής.
Όσο για το όνομά της, είναι φόρος τιμής στον Kenzo Tada, τον πρώτο Ασιάτη που έτρεξε ποτέ στο θρυλικό πια Isle of Man TT το 1930.
Μια πρώτη εκδοχή της μηχανής είχε παρουσιάσει ο Hilton το 2018, μόνο που κρίθηκε ακατάλληλη για δρόμο. Κι έτσι μπήκε ξανά στο σχεδιαστήριο και απέδωσε ένα πραγματικό ποίημα για την άσφαλτο.
Η Kenzo με την κατασκευή σαν οριγκάμι βασίζεται σε μια Honda Gold Wing του 1977, που απέκτησε νέο σώμα από αλουμίνιο, εξολοκλήρου καμωμένο στο χέρι. Όσο για τον κινητήρα, διατηρήθηκε ο πανίσχυρος αυθεντικός, με το μαγικό άγγιγμα της Ray Petty Meccanica ωστόσο.
Έξοχο δείγμα της τελειομανίας του Hilton, ακόμα και τα LED ανάγκασαν σε δραστικό ανασχεδιασμό. Τα παρήγγειλε στην καλιφορνέζικη Luminit με προδιαγραφές που την έβαλαν σε μεγάλους μπελάδες.
Έτσι λειτουργεί όμως η Death Machines, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς στις δημιουργίες της.
